داستان‌‌نویسی، راهی برای مقاومت در برابر بی‌عدالتی است

هنر داستان‌‌نویسی، یکی از آخرین سنگرها برای مقاومت در برابر بی‌عدالتی  است.

به گزارش ایلنا، «الیک شافاک» نویسنده دو رگه ترکی- انگلیسی که در ایران با کتاب «ملت عشق» شناخته می‌شود، در گفتگویی با گاردین، با بیان این مطلب؛‌ نویسندگان را حلال مشکلات امروز جهان و پل ارتباطی میان فرهنگ‌ها معرفی کرده است. نویسنده کتاب ملت عشق اعتقاد دارد، نویسندگان با داستان‌های خود می‌توانند، فضای جهان را انسانی کنند.

ترجمه این مصاحبه را در ادامه می‌خوانید:

ویروس کرونا تنها مشکل بشر در سال ۲۰۲۰ نبود، بسیاری از کشورهای جهان شاهد اتفاقات ناگواری بودند و برخی از این رویدادها همچنان ادامه دارد. صرف نظر از مسائلی مثل کرونا، فقر، بیکاری، ناعدالتی طبقاتی و جرم و جنایت، مشکلات کشورهای جهان مطرح می‌شود.

اقلیت‌های فکری لهستان، دشمن شماره یک مردم معرفی می‌شوند. قدرت گروه‌های نئونازی مجارستانی بیشتر می‌شود. پلیس آمریکا، سیاه‌پوستان را می‌کشد مهاجران و اقلیت‌های مذهبی که در آلمان سکونت دارند، هر روز با مشکلات جدیدی روبرو می‌شوند. در بریتانیا، برزیل، هندوستان تعصب مذهبی و اسلام‌هراسی بیداد می‌کند. تمام این موارد حاکی از آن است که انسان‌ها به هم‌نوعان خود ظلم می‌کنند.

تاریخ نشان داده است که تمدن‌های بشری هیچ وقت با خشونت و قتل و جنگ‌های داخلی شروع نشده است بلکه همیشه این کلمات و کلیشه‌ها بودند که تمدن‌های بشری را ایجاد کرده‌اند. حقوق بشر و دفاع از آن با یک کلمه آغاز می‌شود. ایت کلمات همان داستان‌ها هستند و ما نیاز به گفتن داستان‌های متفاوت برای جامعه بشری داریم.

نویسندگان با نژاد و ملتی که هستند باید تلاش بیشتری کنند تا درباره مردم با آداب و روسم متفاوت بنویسند. این امر باعث می‌شود تا انسان‌ها از نظر احساسی و عاطفی، رابطه بیشتری داشته باشند.

در این شرایط بحرانی انسانیت و بی‌عدالتی، نویسندگان باید روحیه انسان بودن را در بین مردم جهان تقویت کنند. در این شرایط به طور موقت هم که شده بیایید تعصب‌های قومی قبیله‌ای خود را فراموش کنیم و برای مردمان دیگر مناطق جهان بنویسیم تا رنج آن‌ها را کاهش دهیم. شرقی یا غربی هیچ تفاوتی ندارد، همه ما انسان هستیم و در این کره خاکی زندگی می‌کنیم. ادبیات قدرت جهان‌شمول دارد و ما نویسندگان باید از قدرت شفابخش آن برای نجات مردم استفاده کنیم.

حق با دوریس لسینگ بود، او باور داشت: نویسندگان باید با استفاده از زمان حوادث را بررسی و تحلیل کنند. در دوران پساکرونا جهان علاوه بر بیماری با مشکلات بسیاری دست به گریبان است ولی من می‌گویم در اینجا ادبیات قبل از بروز حادثه باید نقش تحلیلی خود را ایفا کند و نویسندگان به کمک بشریت بیایند.

هنر و ادبیات، نخستین قربانیان فروپاشی اقتصادی بسیاری از کشورهای جهان هستند. کتابخانه‌ها و مراکز فرهنگی تعطیل می‌شوند و نیاز به داستان در این زمانه دیگر از یک کالای تجملاتی فراتر رفته و به نیازی حیاتی تبدیل شده است.