استاد روابط بین‌الملل درباره سرنوشت پرونده هسته‌ای در دوره ترامپ:
یا توافق می‌شود یا ایران به سمت بازدارندگی هسته‌ای خواهد رفت
استاد روابط بین‌الملل گفت: اگر ایران بتواند به سمت مذاکره‌ای از موضع اعتماد به نفس، عزت و قدرت برود و طرف مقابل نیز با این رویکرد موافقت کند، ایران می‌تواند به دستاوردهای خوبی در مناسبات خود با غرب دست یابد. اما اگر این اتفاق نیفتد، به نظر می‌رسد که همکاری با افرادی مانند آقای گروسی فایده ملموسی برای ایران نخواهد داشت.
فردین قریشی، عضو هیأت علمی روابط بین‌الملل در دانشگاه تهران در گفت‌وگو با ایلنا، در رابطه با سفر مدیرکل آژانس بین المللی اتمی و دستاور‌دهایی که برای آژانس می‌تواند داشته باشد، عنوان کرد: سفر آقای گروسی با این امید صورت گرفت که تحول شرایط جهانی بتواند در مواضع ایران تغییراتی ایجاد کند. آقای گروسی با هدف اخذ امتیازات بیشتر به ایران سفر کرد.
وی توضیح داد: با توجه به روی کار آمدن ترامپ و شرایط انتقال قدرت در آمریکا و همچنین تنش‌هایی که در منطقه وجود دارد و درگیری‌های اسرائیل با محور مقاومت هم بخشی از این وضعیت است، ارزیابی‌های موجود نشان می‌دهد که به‌نظر می‌رسد مناسبات قدرت به نفع آمریکا و اسرائیل پیش رفته است و از این وضعیت می‌توانند برای فشار به ایران در زمینه برنامه هسته‌ای بهره‌برداری کنند.
این استاد روابط بین‌الملل با بیان اینکه گروسی پیش از ورود به ایران در باکو اعلام کرد که ایران در شرایطی قرار دارد که فرصت‌های کمتری برای تعامل دارد و باید از فرصت‌های باقی‌مانده استفاده کند، تصریح کرد: با این حال، به نظر می‌رسد موضع ایران هوشمندانه بوده و ایران اعلام کرده که هرچند علاقه‌مند به ادامه همکاری است، اما مذاکره در شرایط فشار را نمی‌پذیرد. حتی اگر بخواهند به سمت صدور قطعنامه بروند، ایران اقدامات متقابلی انجام خواهد داد که احتمالاً شامل غنی‌سازی بیشتر اورانیوم یا کاهش همکاری با آژانس خواهد بود.
راه‌حل در گرو مذاکره مستقیم با آمریکا است
قریشی راه‌حل موضوعات و مسائل موجود در پرونده هسته‌ای ایران را در چارچوب مذاکره با خود آمریکا دانست تا مذاکرات فنی و جزئیات هسته‌ای.
وی با اشاره به تغییرات به وجود آمده در آمریکا و انتخاب ترامپ، عنوان کرد: باید به این نکته اشاره کرد که با توجه به سابقه سیاست خارجی ترامپ در قبال ایران، انتظار می‌رود که او به سمت سیاست فشار حداکثری حرکت کند و ایران را مجبور به اعطای امتیاز کند. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی هم به واسطه موقعیتی که در این مناسبات قدرت دارد، به نوعی به ابزاری در دست قدرت‌های بزرگ تبدیل می‌شود. در این شرایط، اگر ترامپ بخواهد چنین سیاستی را دنبال کند، نقش ابزاری آژانس بیشتر نمایان خواهد شد و به این ترتیب، مشخص می‌شود که آژانس در این فضا چندان تأثیرگذار نیست و نقش ابزار گونه آن مشخص می‌شود.
عضو هئیت علمی دانشگاه تهران خاطرنشان کرد: باید دیپلماسی هسته‌ای ایران را در قالب رقابت‌های استراتژیک گسترده‌تری تحلیل کرد و نباید بیش از حد به مسائل فنی بها داد، زیرا این مباحث در واقع حاشیه‌ای هستند و اصل موضوع چیز دیگری است. بنابراین، در این فضا، آنچه که به نظر می‌رسد، این است که هرچند درباره آینده نمی‌توان با قطعیت نظر داد، اما در دوره جدید ریاست جمهوری ترامپ یا توافقی با ایران شکل می‌گیرد و یا ایران به سمت بازدارندگی هسته‌ای حرکت خواهد کرد. به نظر می‌رسد گزینه تسلیم ایران به شرایط آمریکا، هرچند که برخی ممکن است این فضا را مطلوب بدانند، بسیار
بعید است.
دیدگاه تان را بنویسید