متخصص حقوق کار و کارشناس سازمان تامین اجتماعی گفت: یکی از مشکلات ما در پژوهش‌های فقر، مشکل فقر آماری است.

به گزارش ایلنا، فرشاد اسماعیلی بعد از ظهر دیروز در نشست آینده اجتماعی ایران در مواجهه با فقر و نابرابری در موسسه رحمان، به ارائه گزارش‌هایی درباره فقر و نابرابری در ایران پرداخت و دلایل آن را به ویژه در حوزه‌هایی مثل حوزه زنان تبیین کرد.  وی در ابتدای سخنان خود اظهار کرد: یکی از مشکلات ما در پژوهش‌های فقر، مشکل فقر آماری است. ما هنوز نمی‌دانیم چند میلیون کارگر حداقل بگیر و چند میلیون کارگر غیررسمی بیمه نشده داریم. حتی در حوزه زنان نمی‌دانیم زنان شاغل ما چه تعداد هستند. ما در زمین بایر آماری نمی‌توانیم تحلیل و سیاست‌گذاری صحیح داشته باشیم. 

اسماعیلی افزود: آمار مربوط به بیمه‌شدگان تامین اجتماعی تنها شاخص ما برای شناخت میزان کارگران است که در مورد آنان نیز قسمت قابل توجهی از حق بیمه پردازان ما کارگر نیستند و کارمند محسوب می‌شوند. در مورد آمار بیکاری نیز به دلیل شاخص‌های ضعیفی چون یک ساعت کار در هفته، آمارها کژتابی اساسی و بنیادین هستند. 

فقر و نابرابری زنانه جبران ناپذیرتر از فقر و نابرابری عمومی است

این کارشناس تامین اجتماعی با اشاره به «زنانه شدن فقر و گسترش زنان سرپرست خانوار فقیر» گفت: زنانه شدن فقر و افزایش سهم زنان در میان فقیران جامعه، علامت بسیار هشدار برانگیزی است. زیرا در بحث نیروی کار ما در بهزیستی و صندوق‌های تامینی و امدادی اوج تعداد افراد بازنشسته مواجه هستیم. یعنی نیروی کار جوان فعال ۲۰ سال پیش بخاطر بالارفتن سن جمعیتی، دیگر وجود ندارد و تعداد و نسبت بیکاران و بازنشستگان صندوق‌ها و مقرری بگیران نهادهای حمایتی از شاغلین بیشتر می‌شود.  وی تاکید کرد: در چنین شرایطی وقتی فقر زنان از مردان بیشتر باشد، امکان اصلاح جمعیتی و بازتولید جامعه از طریق بازسازی خانواده دیگر رخ نمی‌دهد و ضربات آن جبران ناپذیر است. 

وی در پایان افزود: زنان نیمی از تحصیل‌کردگان جامعه هستند اما همین زنان تنها ۱۲ درصد کل شاغلین کشور را تشکیل می‌دهند. این وضعیت اشتغال کشور باعث رشد زنان بدسرپرست، زنان سرپرست خانوار و آسیب‌های اجتماعی شده است. ما با پدیده عجیبی روبه رو هستیم که راهکار مقابله با این وضعیت، صیانت از حقوق عمومی در برابر گرایش دولت‌ها به خصوصی‌سازی و شخصی‌سازی روابط اجتماعی است.

    

    

 

کپی شد