انتقاد کارگران از رعایت نشدن سه‌جانبه‌گرایی در تنظیم سند ملی کار شایسته
یک فعال کارگری گفت: تشکل‌یابی در بدو امر به معنای داشتن ساختار منظم و ادامه‌دار برای کارگران یک بنگاه تولیدی است.
حسین اکبری در گفت‌وگو با ایلنا با اشاره به اینکه مهم‌ترین راه ابراز مطالبات کارگری از مسیر تشکل‌یابی آنان می‌گذرد، اظهار داشت: تشکل‌یابی کارگران امروزه مهم‌ترین راهکار برای بهبود وضعیت معیشت و دستیابی به حقوق‌شان است.
وی افزود: در برخی صنایع مادر مثل ایران خودرو، ماشین‌سازی‌ها، فولاد و نفت به ویژه در سال‌هایی که وضعیت مالی خوبی داشتند، به انواع و طرق مختلف موانعی بر سر راه تشکل‌یابی کارگران ایجاد می‌کردند.
این فعال کارگری تصریح کرد: به خاطر دارم که هنگام برگزاری مجمع عمومی شوراهای اسلامی کار در یکی از خودروسازی‌ها، کارفرما بسته‌های غیرنقدی برای کارگران تهیه می‌کرد و درست در هنگام برگزاری مجمع آن را توزیع می‌کرد تا کسی در مجمع مشارکت نکند. همین امر باعث می‌شد که مجمع عمومی به هم بخورد. این نمونه خود نشان می‌دهد که خیلی اوقات، مخالفت کارفرمایان با تشکل‌یابی کارگران خیلی هم واضح و مشخص نیست.
اکبری با اشاره به تشکیل شوراهای اسلامی کار در واحدهای بزرگ بیان کرد: در برخی کارخانه‌ها با وجود ۳ هزار کارگر تنها ۷ نماینده شورای اسلامی کار وجود دارد که آشکارا نشان از ناکارآمد بودن این تشکل کارگری دارد.
او ادامه داد: عدم تناسب کمیت کارگران یک بنگاه اقتصادی با تعداد نمایندگانشان، یکی از مشکلات شوراهای اسلامی کار است.
اکبری تصریح کرد: خیلی اوقات حتی دولت و کارفرما نیز خیلی تمایلی ندارند که کارگران نماینده داشته و متشکل باشند و ترجیح می‌دهند که شورای اسلامی کار در یک واحد تولیدی شکل نگیرد. دردسر انگاشتن تشکل‌های کارگری در پس چنین نگاه‌هایی ملموس است.
این فعال کارگری با تاکید بر اینکه ناامنی شغلی کارگران مهم‌ترین مانع تشکل‌یابی آنان است، گفت: بسیار شاهد تحت فشار قرار دادن نمایندگان شوراهای اسلامی کار بوده‌ایم، حتی با اینکه این مساله خلاف قانون در خصوص مصونیت نمایندگی کارگران است.
او ادامه داد: کارگران باید بتوانند تشکل‌هایی برای طرح مطالباتشان داشته باشند و خودشان اساسنامه، قوانین جزئی‌تر و درونی‌تر آن و مناسبات نماینده کارگر با توده کارگران یک کارخانه را بنویسند اما شوراهای اسلامی کار اساسنامه‌های از پیش نوشته شده دارند.
وی با بیان اینکه تشکل‌یابی در بدو امر به معنای داشتن ساختار منظم و ادامه‌دار برای کارگران یک بنگاه تولیدی است، تصریح کرد: قانوناً کارگران هر کارخانه‌ای می‌توانند تشکل کارگری داشته باشند و باید خودشان برای تحقق این امر تلاش کنند و تا جای ممکن برای کارآمدی و استقلال تشکل‌های خودشان برنامه‌ریزی کنند.
وی افزود: البته یک مشکل عمده‌ای که کارگران صنایع مادر دارند، ناکارآمدی تشکل‌هایشان است. خیلی اوقات کارفرما موانعی بر سر راه تشکل‌های کارگری به وجود می‌آورد تا این تشکل‌ها عملاً صوری و ناکارآمد باشند. کارگران اما باید در راستای استفاده از تجربیات متشکل شدن کارگران در مناطق دیگر گام بردارند و سعی کنند که این موانع را خنثی کنند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: ساختار انجمن‌های صنفی به نسبت شوراهای اسلامی کار، قابلیت بیشتری برای کارآمدی دارد.
دیدگاه تان را بنویسید