لطفا با لباس کارگران «عکس یادگاری» نگیرید

یک فعال کارگری می‌گوید: با احیای قراردادهای دائم، دائمی شدن کارگران مشاغل غیرمستمر تا پایان پروژه و تصویب نهایی و ابلاغ طرح ساماندهی، کارگران به حداقلی از امنیت شغلی و روانی دست پیدا می‌کنند و این کمترین کاری‌ست که در هفته کارگر می‌توانند برای کارگران انجام بدهند.

احسان سهرابی در گفت‌وگو با ایلنا گفت: دولت و وزارت کار، هفت روز سال را به کارگر اختصاص می‌دهند. در این هفت روز انتخابی، کار رسانه‌ای خوبی انجام می‌شود، ستاد و کمیته تشکیل می‌دهند و حتی فردی را به مدیریت ستاد هفته کارگر برمی‌گزینند اما آیا در این ایام صدای واقعی کارگران شنیده می‌شود؟ خروجی و برآیند عینی این مراسم، ستادها و برنامه‌های رسانه‌ای و تبلیغاتی مکرر و تکراری چیست؟ آیا با برگزاری مراسم هفته کارگر و بزرگداشت روز جهانی کارگر در یازدهم اردیبهشت هر سال، وضعیت زندگی و معاش کارگران بهبود می‌یابد؟ شوربختانه حتی تعطیلی روز کارگر برای بسیاری از کارگران مشمول قانون کار به رسمیت شناخته نمی‌شود و آنها مجبورند در این روز تعطیل رسمی هم سر کار بروند.

به گفته وی، مراسم هفته کارگر بیشتر شبیه یک کارناوال است و نمایندگان مجلس و مدیران دولتی با پوشیدن لباس‌های کارگری با کارگران عکس یادگاری می‌اندازند و همه چیز برایشان ختم به خیر می‌شود!

سهرابی با بیان اینکه «کارگران رشد فکری و آگاهی بالایی دارند و متوجه رفتارهای سطحی می‌شوند» تصریح کرد: توقع ما این است که هفته کارگر امسال با سال‌های قبل متفاوت باشد. وزیر کار اعلام کرده نباید به کارگران وعده بدهیم و اگر وعده دادیم باید به آن عمل کنیم. امیدواریم به این گفته پایبند باشند ولی از ایشان می‌پرسم برنامه‌های شما چیست؟ فعلا که بر برنامه افزایش سن و سابقه بازنشستگی دولت قبلی صحه گذاشتید و آن را تکرار کردید. یادتان نرود با شعار وفاق جلو آمدید و این وفاق باید در برنامه‌های اجرایی متبلور شود تا کارگران و مردم متضرر نشوند.

افزایش سن بازنشستگی را یک سال جلوتر انداختند

این فعال کارگری با بیان اینکه «افزایش سن و سابقه بازنشستگی قرار بود از ابتدای ۱۴۰۵ اجرایی شود اما چون منافع دولت، وزارت کار و تامین اجتماعی در افزایش سن و سابقه بود، آن را از ابتدای امسال به اجرا گذاشتند» ادامه می‌دهد: از این راه به کارگران ضربه زدند. خب در عوض بیایند مصوبه هیات دولت در بیستم بهمن ۱۳۹۸ در مورد تبصره یک ماده ۷ قانون کار را اجرا کنند. این مصوبه کارهای با جنبه غیرمستمر را احصا کرد و حداکثر مدت موقت کارهای غیرمستمر را فقط ۴ سال در نظر گرفته. مهلت این ۴ سال تمام شده ولی نیروهای غیرمستمر تا پایان پروژه رسمی و دائمی نشدند.

او با طرح اینکه «تمام نگاه وزارت کار به اتاق بازرگانی و سوداگران است» گفت: قراردادهای دائم کار حق کارگری‌ست که 20 سال زحمت کشیده و حالا انتظار کمی امنیت دارد. اصلاً عادلانه و برازنده نیست که کارگر بعد از ۱۵ یا ۲۰ سال کار اخراج شود و برود بیمه بیکاری بگیرد! توقع ما این است که کمی حال کارگران را خوب کنید. مصوبه هیات وزیران سال ۹۸ را اجرا کنید و به دنبال احیای قراردادهای دائم کار باشید. امسال فقط همین یک کار را بکنید برای هفته کارگر کافی‌ست.

به گفته سهرابی، مسکوت ماندن قوانین و مصوبات کارگری، یکی از مشکلات اساسی حوزه روابط کار کشور است. او به موضوع ساماندهی کارکنان پیمانکاری و شرکتی دولت پرداخته و گفت: سازمان امور استخدامی و نمایندگان مجلس نوید این را داده‌اند که تا خردادماه ساماندهی نیروها به سرانجام می‌رسد و بساط شرکت‌های دلال و پیمانکاری برای همیشه برچیده می‌شود. امیدواریم این اتفاق امسال بیفتد و کارگران شرکتی و پیمانکاری از تسلط دلالان خارج و قرارداد مستقیم شوند.

این فعال کارگری با تاکید بر اینکه بحث امنیت شغلی، مهم‌ترین مسأله کارگران است، ادامه داد: با احیای قراردادهای دائم، دائمی شدن کارگران مشاغل غیرمستمر تا پایان پروژه و تصویب نهایی و ابلاغ طرح ساماندهی، کارگران به حداقلی از امنیت شغلی و روانی دست پیدا می‌کنند و این کمترین کاری‌ست که در هفته کارگر می‌توانند برای کارگران کشور انجام بدهند. امنیت شغلی برقرار شود، بسیاری از مشکلات کارگران حل می‌شود و مطالبات قانونی قابل پیگیری خواهد بود.

سهرابی در پایان تاکید کرد: کارگری که امنیت شغلی دارد، از حقوق قانونی ازجمله حق تشکل‌یابی، ایمنی کار و دستمزد شایسته هم برخوردار است لذا تا امنیت شغلی نباشد، کارگر همچنان در ته چاه بی‌حقوقی‌ها و بی‌عدالتی‌ها با کاستی‌ها دست و پنجه نرم می‌کند و راه فراری ندارد.