استقلال؛ روی دور تکرار

آریا طاری

به نظر می‌رسد سرمربی فصل آینده استقلال «ایتالیایی» باشد. در تمام دنیا برای جذب یک مربی خارجی، ایده‌های فنی، فلسفه فوتبال و نقشه‌های مدنظر این مربی برای موفقیت با جزئیات مورد توجه باشگاه قرار می‌گیرد اما در ایران اساسا ایده مشخصی برای این اتفاق وجود ندارد و همه مربی‌های «در دسترس» تبدیل به گزینه‌های مدنظر باشگاه می‌شوند. استقلال برای شروع فصل جدید به دنبال امضای قرارداد با سرمربی سابق اینتر و اودینزه است. آندره‌آ استراماچیونی در یک قدمی پیوستن به این باشگاه قرار دارد اما این احتمال نیز وجود خواهد داشت که در صورت رسیدن مذاکره‌ها به بن‌بست، یک مربی ایرانی از بین امیرقلعه‌نویی و فرهاد مجیدی برای هدایت استقلال انتخاب شود. با هر دو سناریو، حدس‌ زدن سرنوشت آبی‌های پایتخت چندان دشوار به نظر نمی‌رسد. اگر استراماچیونی انتخاب شود، به عنوان یک مربی خارجی ناآشنا با فضای فوتبال ایران، از تیم «زمان» خواهد خواست. زمانی بیشتر از یک سال برای پی بردن به شرایط کار در ایران و البته شناخت دقیق ستاره‌هایی که در لیگ برتر مشغول بازی هستند. او تا امروز به جز ایتالیا، در یونان و جمهوری چک نیز مربیگری کرده و در هر دو کشور نیز مدت زمان بسیار کوتاهی دوام آورده است. پاناتینایکوس و اسپارتاپراگ نیز مثل استقلال به دنبال رسیدن به موفقیت در یک بازه زمانی کوتاه بودند اما مرد ایتالیایی هرگز نتوانست انتظارات را برآورده کند و به سرعت به طرف درهای خروجی این دو باشگاه هدایت شد. استرا تا امروز هرگز در آسیا کار نکرده و بعید به نظر می‌رسد که بتواند در کوتاه‌مدت شرایط ایده‌آل را برای کار در فوتبال ایران به دست بیاورد. او بدون شک برای نتیجه‌ گرفتن، از تیم زمان می‌خواهد. حتی اگر یک مربی جوان مثل فرهاد مجیدی نیز به عنوان سرمربی انتخاب شود، این موضوع تغییر چندانی نخواهد کرد. او به عنوان یک چهره جوان و بی‌تجربه در عرصه مربیگری، نمی‌تواند خیلی زود استقلال را متحول کند. امیر قلعه‌نویی نیز به عنوان یکی از گزینه‌های جدی استقلال، همواره استاد پروژه‌های چندساله بوده و همین فصل در سپاهان نیز، روی چنین پروژهایی در اصفهان تاکید داشته است. پس به نظر می‌رسد در شرایط عادی، هیچ سناریویی وجود ندارد که استقلال را در کوتاه‌ترین زمان ممکن، در معرض یک موفقیت بزرگ قرار بدهد. مدیرانی که آزمون و خطای شفر روی ترکیبش را نمی‌پذیرفتند، مدیرانی که مرد آلمانی را حتی با وجود رسیدن به یک جام در اولین فصل کاری‌اش، خیلی زود برکنار کردند؛ حالا باید دوباره همه چیز را از نقطه صفر شروع کنند. آنها تیم‌شان را روی دور تکرار قرار داده‌اند.

اگر استراماچیونی انتخاب شود، به عنوان یک مربی خارجی ناآشنا با فضای فوتبال ایران، از تیم «زمان» خواهد خواست. زمانی بیشتر از یک سال برای پی بردن به شرایط کار در ایران و البته شناخت دقیق ستاره‌هایی که در لیگ برتر مشغول بازی هستند

از دست دادن زمان طلایی پیشی گرفتن از رقبا در جدول، عادت این سال‌های استقلال بوده است. آبی‌ها لیگ شانزدهم را با علیرضا منصوریان آغاز کردند اما تابستان چندان خوبی را پشت سر نگذاشتند. همه چیز آماده به نظر می‌رسید تا این تیم به یک مدعی جدی برای قهرمانی تبدیل شود اما انتخاب منصوریان که هنوز هم آمادگی ذهنی لازم را برای هدایت تیم بزرگی مثل استقلال نداشت، دردسرساز شد. این تیم در 6 هفته اول لیگ هیچ مسابقه‌‌ای را نبرد و در دوران لیگ برتر، ضعیف‌ترین شروع تاریخش را تجربه کرد. آنها در همین مقطع در نیم‌فصل دوم، پنج بازی از 6 بازی را با برد پشت سر گذاشتند اما برای قهرمانی، دیگر دیر شده بود. اعتماد دوباره به منصوریان برای لیگ هفدهم نیز نتیجه‌بخش نبود و یک شروع ضعیف دیگر را در مسیر استقلال قرار داد. این بار شفر برای اصلاح همه چیز از راه رسید اما باز هم زمان برای جنگ بر سر قهرمانی لیگ از دست رفته بود. با این وجود استقلال ابزار بسیار خوبی برای موفقیت در فصل بعدی در اختیار داشت. ستاره‌های کلیدی اما در تابستان یکی پس از دیگری تیم را ترک کردند تا دوباره آبی‌ها شروع ضعیفی را در لیگ پشت سر بگذارند. این شروع ضعیف در نهایت در هفته‌های پایانی فصل به قیمت اخراج شفر و دست کشیدن آبی‌ها از رویای قهرمانی لیگ تمام شد.

روزبه چشمی اولین ستاره جدا شده استقلال در تابستان است و به زودی چند بازیکن دیگر نیز تصمیم به ترک تیم‌شان خواهند گرفت. تمام تمرکز مدیران باشگاه اما روی جذب مربی جدید استوار شده است. مهم نیست که چند نام و چند چهره در گذر زمان، روی نیمکت آبی‌ها بنشینند. تا زمانی که باشگاه نتواند یک فصل بدنسازی موفقیت‌آمیز و یک تابستان پرتمرکز را پشت سر بگذارد؛ تا زمانی که این موقعیت طلایی به سادگی هدر برود؛ این باشگاه رنگ موفقیت را نخواهد دید.