سی‌ودومین جام پادشاه

 آریا طاری

رویارویی‌های بارسلونا و رئال مادرید همیشه میلیون‌ها مخاطب را در سراسر دنیا پای گیرنده‌ها می‌نشاند. مسابقه‌ای پر از هیجان، جنجال، حاشیه و اتفاقاتی که هیچ‌وقت از ذهن خارج نمی‌شود. این بار اما تقابل دو تیم نفسگیر از همیشه بود. جایی که یکی از دو تیم باید جام قهرمانی را بالای سر می‌برد و دیگری به تماشای جشن حریف می‌نشست. در پایان این دوئل جذاب این آبی‌واناری‌ها بودند که از رقیب سنتی عبور کردند و برای سی‌ودومین بار فاتح جام حذفی شدند. این دیدار به وقت‌های اضافه کشیده شد و بسیاری تصور می‌کردند که سرنوشت قهرمانی به ضیافت پنالتی‌ها کشیده شود. اما درست چهار دقیقه مانده بود تا سوت پایان مسابقه به صدا دربیاید که ژول کنده با یک شوت غافلگیرکننده کار را تمام کرد و قهرمانی را به آبی‌واناری‌ها هدیه داد. 

رئال و بارسا در این بازی برای دویست و شصتمین بار مقابل هم قرار گرفتند اما در 11 سال گذشته، این نخستین ال‌کلاسیکوی فینال بود. دو تیم که بیشترین حضور در فینال جام حذفی را دارند (۴۳ حضور برای بلوگرانا و ۴۱ حضور برای رئال مادرید)، پیش از این هشت بار در این مرحله مقابل هم قرار گرفتند که سهم هر کدام چهار پیروزی بود. حالا بارسلونا با این برد، یک پله بالاتر قرار گرفته است.

آبی‌واناری‌ها بخش مهمی از قهرمانی‌شان را مدیون هانسی فلیک هستند. مردی که چشمش جز جام قهرمانی چیزی را نمی‌دید و تمام تمرکزش را گذاشته بود تا یک بار دیگر از کهکشانی‌ها عبور کند. او حالا بعد از پپ گواردیولا به دومین سرمربی تاریخ بارسلونا تبدیل شده که سه ال‌کلاسیکوی نخست خود مقابل رئال مادرید را با پیروزی پشت سر می‌گذارد. فلیک همچنین تاکنون در دوران حرفه‌ای خود به عنوان سرمربی در فینال هفت جام مختلف (جام حذفی آلمان، لیگ قهرمانان اروپا، سوپرجام اروپا، سوپرجام آلمان، جام جهانی باشگاه‌ها، سوپرجام اسپانیا و جام حذفی اسپانیا) حاضر شده و در هر هفت مورد به عنوان قهرمانی دست یافته است. 

برخلاف فلیک اما کارلو آنچلوتی شب تلخ و سختی را تجربه کرد. جام حذفی آخرین شانس تیم او برای کسب جام بود. او حتی تصمیمات قابل دفاعی برای پیروزی در این نبرد گرفت اما تیم پرستاره‌اش حتی در شب غیبت لواندوفسکی و بالده هم از پس بارسلونا برنیامد. شاید از دست رفتن این جام، آنچلوتی را بیشتر به خداحافظی از این تیم و قبول هدایت تیم ملی برزیل سوق بدهد. کهکشانی‌ها در لیگ قهرمانان با تحقیر مقابل آرسنال به کار خود پایان دادند، جام حذفی را به رقیب سنتی باختند و در لیگ هم شانس زیادی برای قهرمانی ندارند. آنها برای قهرمانی در لالیگا باید همه بازی‌های باقی‌مانده که تقابل با بارسلونا هم در برنامه‌شان است برنده باشند و امیدوار بمانند که آبی‌واناری‌ها مقابل رقبا متوقف شوند. 

در این میان و در شب تلخ و سنگین رئال مادرید، کیلیان امباپه توانست یک اتفاق فردی خوب را رقم بزند. او که گل اول تیمش را به ثمر رساند، به رکورد ارزشمند ۳۴ گل زده در طول فصل رسید و از آمار ثبت‌ شده در نخستین فصل حضور کریستیانو رونالدو عبور کرد. رونالدو پس از انتقال 94 میلیون یورویی از منچستریونایتد در فصل اول خود با لوس‌بلانکوس 33 گل به ثمر رساند. کاپیتان تیم ملی فرانسه اکنون تنها سه گل با رکورد تاریخی ایوان زامورانو فاصله دارد. اسطوره اهل شیلی در اولین فصل حضورش در رئال مادرید در فصل ۹۳-۱۹۹۲، 37 گل به ثمر رساند. امباپه همچنین در این دیدار برای نخستین بار در دوران حرفه‌ای خود با پیراهن رئال مادرید یک ضربه آزاد مستقیم را به گل تبدیل کرد و با این گل با عبور از 11 گل کریم بنزما، به رکورددار مطلق گلزنان فرانسوی در فینال‌ها تبدیل شد. هیچ بازیکن دیگری در تاریخ فوتبال فرانسه در دیدارهای نهایی جام‌های مختلف به آمار ۱۲ گل دست نیافته است. 

در بارسلونا هم بار دیگر نام لامینه یامال مطرح شد. او که تنها 17 سال و 9 ماه دارد و جوان‌ترین بازیکن این تیم در 20 سال اخیر است، در هر سه بازی آخر خود در ال‌کلاسیکو با دو گل و یک پاس گل روی گل‌های تیمش اثرگذار بوده است. او همچنین با آمار 20 پاس گل در عرض یک فصل در پنج لیگ برتر اروپا بالاتر از جیدون سانچو با پیراهن دورتموند (۱۹ سال و یک ماه) قرار دارد. اما تاریخ‌نگار این مسابقه ژول کنده بود. او بعد از 109 سال، در وقت اضافه رقابت‌های رسمی گلزنی کرد تا گرد و غبار را از روی این آمار بتکاند. پیش از این ویسنته مارتینس در نیمه‌نهایی جام حذفی در ۱۳ آوریل ۱۹۱۶ در وقت‌های اضافه موفق به گلزنی شده بود.