آریا طاری

شاید از قبل هم مشخص بود که نتیجه دیدار الهلال عربستان و پرسپولیس ایران چه خواهد بود. واقع‌بینانه این بود که کسی پیروزی پرسپولیس در استادیوم مجهز کینگدام آره‌نا مقابل تیمی که با چهار قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا، پرافتخارترین تیم آسیاست را پیش‌بینی نمی‌کرد. اما اینکه سرخ‌پوشان به کیسه بوکس حریف تبدیل شوند و این بازی را با نتیجه چهار بر یک واگذار کنند هم در تصورات نمی‌گنجید. حالا با این شکست سنگین، کار پرسپولیس که از رده ششم به نهم سقوط کرد، برای صعود به مرحله حذفی بسیار سخت شده و باید گفت که آنها به یک معجزه نیاز دارند. 

این تیم شکست‌ناپذیر

الهلال نه برای پرسپولیس، بلکه برای همه نمایندگان ایران در آسیا یک رقیب شکست‌ناپذیر است. آبی‌پوشان ریاض در 10 تقابل اخیرشان با ایرانی‌ها رکورد صددرصد پیروزی را ثبت کرده‌اند که یک رکورد خیره‌کنند به حساب می‌آید. جالب است بدانید سلطه الهلال پیش از تحول فوتبال عربستان آغاز شده و به دوران پرستاره بودن این تیم مربوط نمی‌شود. جالب آنکه 6 پیروزی از این 10 برد در فاصله 16 ماه اخیر و برابر چهار تیم مختلف ایرانی بوده است! الهلالی‌ها فصل گذشته در دور گروهی نساجی را رفت و برگشت شکست دادند، در مرحله حذفی از سد سپاهان گذشتند و در اولین دوره لیگ نخبگان ابتدا استقلال و سپس پرسپولیس را از پیش رو برداشتند. پیش از این، الهلال همچنین در رقابت‌های سال 2022 مانع صعود تاریخی فولاد به فینال شد. تیم عربستانی در این 10 دیدار 25 گل به نماینده‌های ایران زده و تنها چهار گل دریافت کرده است! آخرین بار الهلال در مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا 2019 تن به شکست داد که استقلال آن مسابقه را دو بر یک برد. بردی که 2130 روز از آن می‌گذرد و با توجه به فاصله‌ای که این تیم از تیم‌های ایرانی دارد، احتمالا باید منتظر یک رکورد ویژه در این زمینه باشیم. 

نگاهی به عملکرد کارتال 

اسماعیل کارتال در دومین سرمربیگری‌اش برای پرسپولیس، یک شکست سنگین را تجربه کرد. او البته زمانی که هدایت این تیم را پذیرفت، می‌دانست که قرار است خیلی زود با یکی از غول‌های بزرگ غرب آسیا روبه‌رو شود. کارتال برای اینکه فرصت خوبی برای شناخت تیمش باشد، در بدو ورود تصمیم گرفت در ورزشگاه شهید کاظمی اسکان پیدا کند. او با این رویه بازی برده با فولاد را با تساوی تعویض کرد و در نیمه نخست تقابل با الهلال هم نسخه تیمش پیچیده شد و چهار گل دریافت کرد. درست است که در این برهه زمانی نمی‌توان انتظار زیادی از کارتال داشت؛ به خصوص که شاید اگر هر مربی دیگری به جای او روی نیمکت بود، شانس زیادی برای شکست دادن تیم پرستاره الهلال نداشت اما بد نیست نگاهی به عملکرد او در این مسابقه داشته باشیم. 

شاید در ابتدا این انتظار از کارتال می‌رفت که با مشورت کریم باقری ترکیب هماهنگ‌تری را راهی زمین کند. اوج انتقاد از او در این زمینه اما استفاده از سردار دورسون بود. کسی که تنها یک جلسه با تیم تمرین داشته و نتیجه عدم شناختش از تیم و بازیکنان، در بسیاری مواقع تاثیر منفی روی تیم داشت. از طرف دیگر کارتال بعد از گلباران تیمش، سیستم پرسپولیس را در نیمه دوم کاملا تغییر داد و تیم را با دفاع پنج نفره و یک مهاجم نوک برای نفوذ به میدان فرستاد. شاید این اقدام باعث شد که تعداد گل‌های خورده بیشتر نشود اما از طرف دیگر سردرگمی بازیکنان را هم به دنبال داشت. همچنین تعویض‌هایی که سرمربی ترک انجام داد هم با انتقادات بسیاری روبه‌رو شد. باید دید کارتال برای بازی‌های پیش رو چه برنامه‌ای برای رفع کردن این موارد دارد. 

الهلال نه برای پرسپولیس، بلکه برای همه نمایندگان ایران در آسیا یک رقیب شکست‌ناپذیر است. آبی‌پوشان ریاض در 10 تقابل اخیرشان با ایرانی‌ها رکورد صددرصد پیروزی را ثبت کرده‌اند که یک رکورد خیره‌کنند به حساب می‌آید. جالب است بدانید سلطه الهلال پیش از تحول فوتبال عربستان آغاز شده و به دوران پرستاره بودن این تیم مربوط نمی‌شود

پرسپولیس در تونل وحشت

از همان زمانی که کریم باقری هدایت موقت تیم را بر عهده داشت، همه از زمستان سخت پیش روی تیم آگاه بودند. حالا پرسپولیس وارد این تونل وحشت شده اما هنوز راه درازی تا پایان آن دارد. سرخ‌پوشان هنوز فرصت کسب دو جام را دارند اما برای رسیدن به آنها باید با موفقیت از این مسیر دشوار عبور کنند. آنها در بازگشت به لیگ برتر باید از گل‌گهری میزبانی کنند که طی پنج هفته اخیر با کسب 13 امتیاز از 15 امتیاز ممکن، بهترین عملکرد را در لیگ برتر داشته است. سرخ‌پوشان در ادامه باید آماده نبرد حساس با سپاهان در مرحله یک‌هشتم نهایی جام حذفی شوند. درنهایت 29 بهمن جدال هفته پایانی لیگ نخبگان برابر النصر در انتظار سرخ‌پوشان خواهد بود. کارتال باید هرچه سریع‌تر شناخت خود از تیم را کامل کند و از نظر روحی و روانی هم آنها را به فرم ایده‌آل برساند. 

شاید در ابتدا این انتظار از کارتال می‌رفت که با مشورت کریم باقری ترکیب هماهنگ‌تری را راهی زمین کند. اوج انتقاد از او در این زمینه اما استفاده از سردار دورسون بود. کسی که تنها یک جلسه با تیم تمرین داشته و نتیجه عدم شناختش از تیم و بازیکنان، در بسیاری مواقع تاثیر منفی روی تیم داشت

گولسیانی 20 تایی شد

تنها اتفاق خوب بازی پرسپولیس و الهلال نصیب گئورگی گولسیانی شد. بازیکنی که پشت ضربه پنالتی ایستاد و تنها فرصت پرسپولیس برای باز کردن دروازه میزبان را به گل تبدیل کرد. گولسیانی که فصل گذشته موفق شده بود عنوان بهترین گلزن خارجی تاریخ باشگاه پرسپولیس را به نام خود ثبت کند، با گلزنی در بازی با الهلال رکورد خود را در این تیم بهبود بخشید و آمارش را به ۲۰ گل زده با پیراهن این باشگاه رساند. او در فصل جدید تاکنون چهار گل به ثمر رسانده و پیش‌بینی می‌شود تا پایان فصل بتواند گل‌های بیشتری به ثمر برساند. 

دو روی سکه سردار

شاید یکی از دلایلی که کارتال خیلی زود به سردار دورسون بازی داد، انگیزه انتقامی او علیه ژرژ ژسوس سرمربی الهلال بود. دورسون دل خوشی از همکاری با ژسوس در فنرباغچه ندارد و پیش‌بینی می‌شد برای انتقام گرفتن از او به آب و آتش بزند. آنچه که در زمین مسابقه و حاشیه بازی دیده شد، چیز دیگری بود. مهاجم جدید سرخ‌پوشان در حالی که تیمش با نتیجه چهار بر صفر در پایان نیمه اول عقب بود، زمان ورود به رختکن از مالکوم ستاره برزیلی الهلال پیراهنش را درخواست کرد! اتفاقی بسیار عجیب که با واکنش‌های زیادی در فضای مجازی روبه‌رو شد. از طرف دیگر او که بارها از ژسوس انتقاد کرده بود، با کادر فنی الهلال هم عکس یادگاری گرفت! این رفتارهای عجیب از سوی سردار دو روی متفاوت از او را نشان داده است. در همین ابتدای راه انتظار رفتارهای حرفه‌ای‌تری از این ستاره ترک می‌رود و او نیز باید درک کند که عضو چه باشگاه بزرگی شده است. 

چند حقیقت تلخ

تقابل با الهلال چند حقیقت تلخ را بار دیگر نمایان کرد؛ در بحث فوتبالی بزرگ‌ترین تفاوت دو تیم را بازیکنان تشکیل دادند. بر اساس آمار سایت ترانسفر مارکت ارزش بازیکنان الهلال چیزی حدود 179 میلیون یورو اعلام شده و این در حالی است که ارزش کلی بازیکنان پرسپولیس 15 میلیون یورو تخمین زده شده است! اما آنچه که بیشتر تفاوت‌ها را نشان می‌دهد، جایی بیرون از ترکیب دو تیم است. نگاهی به استادیوم زیبا و مجهز کینگدام آره‌نا خود گویای همه چیز هست. 

سعودی‌ها در ورزشگاه‌هایی بازی می‌کنند که حتی تماشایش برای هواداران فوتبال در ایران لذتبخش است. چمنی که انگار نقاشی شده و آنقدر زیباست که شاید بازیکنان کشورمان با وسواس روی آن پا به توپ می‌شوند. ما فوتبالی داریم که بزرگ‌ترین باشگاه‌هایش مدت‌ها خانه به دوش بودند و یکی از مهم‌ترین ورزشگاه‌هایش آنقدر اوضاع اسفناکی داشت که حالا بعد از مدت طولانی که برای بازسازی گذراند و بازگشایی شد، مسابقاتش را گلچین می‌کند. شاید وقتی که تیم‌های ایرانی از میزبانی محروم بودند، کسی ناراحت نشد. چون اگر قرار بود مسابقات در داخل کشور برگزار شود، باید تیغ تیز تمسخر رقبا را به جان می‌خریدیم که ورزشگاه‌شان این‌طور بود و آن‌طور. اینها همه حقایق تلخی هستند که مثل یک سیلی به صورت ورزش کشور می‌نشیند. ورزشی که تا خرخره اسیر مشکلات است و هر روز بیشتر پسرفت می‌کند.