تیراندازی و تنها دو پیشرفت در پاریس
حرکت رو به عقب
آریا طاری
با وجود اینکه المپیک به پایان رسیده و رفته رفته باید منتظر آغاز بازی‌های پارالمپیک باشیم، اما هنوز بررسی تیم‌های حاضر در این مسابقات حائز اهمیت است. چراکه بیشتر ورزشکاران کشورمان را جوان‌های دهه هشتادی تشکیل دادند و باید در المپیک‌های پیش رو برای افتخارآفرینی تلاش کنند.
یکی از رشته‌هایی که در المپیک پاریس حضور داشت و نگاه‌های زیادی سمت آن بود، تیراندازی است. رشته‌ای که در المپیک 2020 توکیو با طلای جواد فروغی تاریخ‌ساز شد اما در پاریس هم از نظر کیفی و هم از نظر کمی دچار افت شد. درست است نباید از ورزشی که در خانه با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو است و برای تامین حداقل‌ها هم چالش دارد انتظار مدال المپیک داشت، اما حداقل انتظار از این رشته‌ها این است که در روند رو به جلوی خود بماند.
تیراندازی کشورمان در بازی‌های المپیک پاریس در رشته تفنگ نفراتی چون فاطمه امینی و شرمینه چهل‌امیرانی را داشت، در تپانچه ۱۰ متر بادی و ۲۵ متر بادی هم هانیه رستمیان تنها نماینده ایران بود و در ماده تراپ نیز محمد بیرانوند را داشتیم. این یعنی دو سهمیه کم‌تر از المپیک توکیو!
بهتر از توکیو، بدتر از ریو
شرمینه چهل‌امیرانی و فاطمه امینی در مرحله مقدماتی تفنگ ۱۰ متر از رسیدن به فینال بازماندند. چهل امیرانی در بین ۴۱ تیرانداز با امتیاز ۶۳۰ یازدهم شد و امینی نیز با امتیاز ۶۲۶.۲ در جایگاه بیست و ششم قرار گرفت. این نتایج در مقایسه با نتایج آرمینا صادقیان و فاطمه کرم‌زاده که در توکیو دست به تفنگ شدند نتایج بهتری است اما اگر کمی به عقب‌تر برویم، روشن می‌شود که طی سال‌های گذشته کار خاصی برای پیشرفت ورزشکاران این ماده صورت نگرفته است. در المپیک ۲۰۱۶ ریو ایران در این ماده دو فینالیست داشت که در نهایت الهه احمدی با امتیازهای ۴۱۷.۸ در دور مقدماتی و ۱۲۲.۵ در فینال و نجمه خدمتی با ۴۱۵.۷ امتیاز ششم و هشتم شدند که فاصله زیادی از نتایج دو نماینده ایران در پاریس دارد.
بد نیست این نکته را هم یادآوری کنیم که یکی از اتفاقات عجیب مسابقات تیراندازی این بود که سرمربی تیم ملی نمی‌دانست نماینده‌های ایران سهمیه تفنگ سه وضعیت را ندارند! این اندازه دقت در مسابقاتی در سطح المپیک واقعا جای تعجب دارد!
فینال بدون مدال هانیه
شاید از ابتدا هم تنها امید تیراندازی برای رسیدن به مدال المپیک هانیه رستمیان بود. کسی که در المپیک توکیو هم حضور داشت و وعده‌های زیادی هم به او داده شد تا انگیزه‌اش برای رسیدن به سکو بالا برود. آنچه هانیه در اصل لازم داشت اما باید از سال‌ها پیش مهیا می‌شد؛ مثل داشتن سلاح جدید! در هر حال اگر بخواهیم رستمیان را با عملکرد خودش در توکیو مقایسه کنیم، باز هم شاهد بازگشت رو به عقب او هستیم. او در پاریس در ماده تپانچه 10 متر بادی با ۵۷۱ امتیاز در جایگاه بیست‌ودوم ایستاد اما در توکیو در رده دهم قرار گرفت و با فاصله‌ای اندک به فینال نرسید.
اما در بخش تپانچه ۲۵ متر رستمیان عملکرد بهتری داشت و توانست خودش را به فینال برساند. او در پایان دور مقدماتی و در مجموع دو بخش دقت و سرعت، با ثبت امتیاز ۵۸۸ در رده سوم ایستاد و راهی فینال شد. او در این بخش برای رسیدن به مدال با رقبایی از مجارستان، هند، ویتنام، چین، کره جنوبی، فرانسه و آمریکا به رقابت پرداخت و در پایان نیز با ایستادن در رده ششم به کار خود پایان داد. رستمیان در توکیو در همین ماده با 557 امتیاز بیست‌وهشتم شد و صعودش به فینال پاریس را می‌توان یک گام رو به جلو قلمداد کرد.
سهمیه‌ای که خود موفقیت است
درباره محمد بیرانوند باید گفت حضورش در المپیک خود یک موفقیت است. این تیرانداز جوان 15 ساله توانست برای نخستین بار در تیراندازی ایران سهمیه تراپ را به دست بیاورد و به عنوان جوان‌ترین تیرانداز المپیک به رقابت بپردازد. او در پایان با قرار گرفتن در جایگاه بیست‌وچهارم از صعود به فینال بازماند. بیرانوند در راند اول و دوم امتیاز ۲۳، راند سوم ۲۴، در راند چهارم ۲۲ و در راند پایانی ۲۵ امتیاز را ثبت کرده بود. وی در مجموع پنج راند با ۱۱۷ امتیاز به کار در تراپ پایان داد.
مشکلاتی که سد راه می‌شوند
تیراندازی ایران سال‌هاست با مشکلات بسیار زیادی روبه‌رو است که چوب لای چرخ ورزشکارانش می‌گذارد. مشکلات برای اعزام به اردوهای بین‌المللی، نداشتن فشنگ، سلاح‌های جدید و مناسب، مدیریت ضعیف و خیلی مسائل دیگر کار تیراندازان را طی سال‌های اخیر سخت کرده است. شاید اگر جواد فروغی در توکیو طلایی نمی‌شد سطح انتظارات از این رشته هم به این اندازه بالا نمی‌آمد اما وقتی یک ورزشکار با چنین شرایطی موفق به کسب مدال می‌شود، نمی‌شود روند رو به عقب این رشته را نادیده گرفت. اگر فدراسیون کمی بیشتر از حواشی دوری کند، مدیریت بهتری داشته باشد، تمرکز خود را روی اردوهای برون‌مرزی بگذارد و... می‌توان روزهای روشنی را در المپیک بعدی یا حتی بازی‌های آسیایی از سوی تیراندازان دید. اینکه هانیه رستمیان از داشتن دو ماه تمرین و یک اردوی برون‌مرزی قبل از المپیک گلایه می‌کند، اصلا اتفاق خوبی نیست. یک ورزشکار وقتی ورودی مناسب را دریافت نمی‌کند، کار سختی برای مدال‌آوری آن هم در میدان
المپیک دارد.
دیدگاه تان را بنویسید