پشت دروازه بهشت

آریا رهنورد

رسیدن به فینال لیگ قهرمانان آسیا، شبیه خواب شیرینی بود که هیچ هواداری نمی‌خواست از آن بیدار شود. شاید اگر رفقای نیمه‌راه پرسپولیس نیز چنین خوابی را برای تیم‌شان متصور بودند، در تابستان به راحتی تصمیم به ترک باشگاه نمی‌گرفتند. در روزهایی که تلاش‌های باشگاه برای باز کردن پنجره نقل و انتقالات نتیجه داد و مشخص شد که این پنجره برای دومین بار متوالی بسته خواهد ماند، انتظار می‌رفت مردان جدایی‌طلب پرسپولیس از تصمیم‌شان دست بکشند و فقط برای چند ماه تا پنجره بعدی نقل و انتقالات و ورود خریدهای جدید، در این باشگاه ماندگار شوند. پس از سپری کردن این مدت، آنها به سادگی می‌توانستند به مقصدهای مدنظرشان منتقل شوند. بازی در فینال لیگ قهرمانان آسیا حتی می‌توانست کاری کند که این مهره‌ها فرصت بزرگ‌تری برای دیده‌ شدن به دست بیاورند و شانس انتقال به لیگ‌ها و باشگاه‌های معتبرتری را نیز داشته باشند. همه آنها برای لژیونر شدن، «عجله» به خرج دادند. اگر هدف این ستاره‌ها رسیدن به «دلار» و دستمزدهای بالا بود، موفق شدند به این هدف برسند اما در ازای نیل به این هدف، همه آنها شانس حضور در یکی از تاریخی‌ترین دیدارهای دوران حیات پرسپولیس را از دست دادند. جدا شده‌ها سهمی از هیجان فینال آسیا نداشتند و همزمان با بازی بزرگ، مشغول نیمکت‌نشینی و سکونشینی بودند. پرسپولیس پس از مصدومیت ماهینی، با بحران مدافع راست روبه‌رو شد. در زمین السد، سیامک نعمتی در این پست قرار گرفت و سپس نوبت به شجاع خلیل‌زاده رسید که بازی در سمت راست خط دفاعی را امتحان کند. هر دو بازیکن، نمایش قابل قبولی در این بخش از زمین داشتند اما هیچ‌کدام مهره‌هایی تخصصی برای این پست به شمار نمی‌رفتند. دو روز قبل از فینال آسیا «صادق محرمی» باز هم در فهرست اروپایی تیمش جایی نداشت و مسابقه دیناموزاگرب در لیگ اروپا را از روی سکوها دنبال کرد. صادق در لیگ کرواسی کم و بیش برای تیمش به میدان می‌رود اما تا امروز حتی یک بار نیز در مسابقه‌های اروپایی برای این تیم بازی نکرده است. به نظر می‌رسد سرمربی باشگاه این بازیکن را تنها در قواره‌های حضور در لیگ داخلی کشور می‌داند و معتقد است صادق هنوز به حد و اندازه‌های بازی در یک تورنمنت اروپایی نرسیده است. محرمی البته با ترک پرسپولیس و رفتن به اروپا، بلیت تیم ملی را به دست آورده اما شاید اگر این بازیکن برای چند ماه در فوتبال ایران ماندگار می‎شد، پس از فینال آسیا می‌توانست قرارداد به مراتب بهتری را با یک باشگاه سرشناس‌تر اروپایی امضا کند. یک روز قبل از فینال آسیا، پرسپولیس با غیبت عالیشاه و محرومیت نعمتی برای پیدا کردن مهره جایگزین دچار مشکل بود اما وحید امیری 90 دقیقه روی نیمکت ترابوزان‌‌اسپور نشست و در جریان شکست پنج گله تیمش مقابل مالاتیااسپور، حتی یک دقیقه نیز برای ترابوزان به میدان نرفت. او در همه هفته‌های گذشته چیزی بیشتر از یک مهره نیمکت‌نشین بوده و همچنان نتوانسته رضایت کادر فنی را برای فیکس شدن به دست بیاورد. وحید یکی از کلیدی‌ترین ستاره‌های پرسپولیس بود و مهره مورد علاقه برانکو به شمار می‌رفت. او در صورت ماندن در جمع قرمزها و درخشیدن در فینال آسیا، می‌توانست برای یک عمر قهرمان هواداران باشگاه باشد و سپس راهی فوتبال اروپا شود اما انتخاب ناگهانی و شتاب‌زده ترابوزان، حالا دیگر حتی حضور در ترکیب ثابت تیم ملی را از این ستاره ناآماده دریغ کرده است. «تماشاچی» بودن مهره‌های جدا شده پرسپولیس در اروپا، برای فرشاد احمدزاده نیز اتفاق افتاده است. او یک روز قبل از فینال بزرگ آسیا، در لیگ لهستان 90 دقیقه روی نیمکت نشست و جریان بازی را از همان نقطه دنبال کرد. او هفته گذشته نیز تنها 20 دقیقه برای شلاسک بازی کرد و هفته قبل از آن، 90 دقیقه روی نیمکت بود. فرشاد در اولین روزهای پیوستن به لیگ لهستان یک مهره ثابت به شمار می‌رفت اما به تدریج جایگاهش را از دست داد و به نیمکت تیم تبعید شد. به نظر می‌رسد انتقل به اروپا برای صادق محرمی، فرشاد احمدزاده و وحید امیری، چیزی شبیه نزدیک‌ شدن به یک «سراب» بوده است. قرار بود این انتقال آنها را خوشبخت کند اما عملا فرصت خوشبختی در پرسپولیس را از آنها گرفت و تصورات‌شان را از بازی در قاره اروپا کاملا تغییر داد. ستاره‌های نیمکت‌ و سکو، شاید دوباره تصمیم به حضور در پرسپولیس بگیرند اما هیچ‌کس فراموش نمی‌کند که آنها چطور در سخت‌ترین روزها پشت تیم را خالی کردند و البته پرسپولیس، بیدی نبود که با این بادها بلرزد.