ستارههای پرسپولیس، در آستانه رقم زدن فصلی تازه در تاریخ
فوتبالیستها!
برد و باخت، بخشی از معادلههای همیشگی فوتبال هستند اما در مسابقهای بزرگ شبیه دیداری که امروز در کاشیما برگزار میشود، فاصله بسیار زیادی بین برنده شدن و شکست خوردن وجود دارد. فاصلهای به اندازه چند نسل انتظار و چند سال افتخار. ستارههای پرسپولیس شاید در این موقعیت تاریخی، بیشباهت به شخصیتهای کارتون «فوتبالیستها» نباشند. بازیکنهایی که در نگاه اول معمولی به نظر میرسند اما در عمل، کارهایی کاملا غیرمعمولی انجام میدهند. در این یک سال، ماجراهایی برای پرسپولیس رخ داده که هر کدامشان به تنهایی میتوانند یک باشگاه را به مرز نابودی بکشانند. ستارههای سرخپوش اما بلندپرواز ماندهاند تا در یک روز تاریخی، مسابقهای را تجربه کنند که پیش از این هرگز برای این باشگاه اتفاق نیفتاده است
آریا رهنورد
وقتی شوت زمینی رومارینیو به تور دروازه علیرضا بیرانوند رسید، تصور میشد عمر ماجراجویی تیم برانکو در آسیا تمام شده باشد. پرسپولیس تنها چند دقیقه با حذف شدن از لیگ قهرمانان فاصله داشت اما یک ضربه محکم از درون محوطه جریمه، سرنوشت را به سود قرمزها تغییر داد. پرسپولیس از آستانه مرگ، به زندگی برگشت و توانست دوباره روی پاهایش بایستد. پروفسور و پسرها، سیلی اول را از الدحیل خوردند اما باز هم کوتاه نیامدند و ظرف چند دقیقه، ورق را به سود خودشان برگرداندند. روحیه شگفتانگیز این تیم، در مرحله نیمهنهایی نیز نتیجه داد و روبهروی چشمهای مبهوت ژاوی، یک صعود تاریخی به مسابقه فینال را رقم زد. پرسپولیس یک سال قبل در نیمهنهایی آسیا تحقیر شد و برابر الهلال هیچ حرفی برای گفتن نداشت اما به جای تسلیم شدن و چشم برداشتن از رویای بازی در فینال لیگ قهرمانان آسیا، به مبارزه تاریخیاش ادامه داد. در این یک سال، ماجراهایی برای پرسپولیس رخ داده که هر کدامشان به تنهایی میتوانند یک باشگاه را به مرز نابودی بکشانند. ستارههای سرخپوش اما بلندپرواز ماندهاند تا در یک روز تاریخی، مسابقهای را تجربه کنند که پیش از این هرگز برای این باشگاه اتفاق نیفتاده است. پرسپولیس دشواریهای زیادی را پشت سر گذاشته تا بخشی از فینال باشکوه لیگ قهرمانان آسیا باشد. کافی است آنها برای چند دقیقه به پشت سر نگاه کنند تا به یاد بیاورند که این فرصت بزرگ را با چه مشقتهایی به دست آوردهاند. غنیمت بازی در فینال، ساده کسب نشده و این فرصت تاریخی، نباید به هیچ قیمتی از دست برود.
«آنچه به پرسپولیس دادید، به سایر تیمها هم بدهید». این جمله، درخواست کارشناس تلویزیونی مسابقه استقلال-سایپا از مدیران ورزش ایران بود. شاید بد نباشد این مدیران ارشد، به درخواست آقای کارشناس پاسخ مثبت بدهند و همه تیمها را به شرایط برابر با تیم برانکو برسانند. برای این کار، در درجه اول همه تیمها باید از دو پنجره نقل و انتقالات محروم شوند. در قدم دوم نیز همه باشگاهها باید چند مهره مهم تیمشان را در میانه محرومیت نقل و انتقالاتی از دست بدهند. مصدومیت چند مهره فیکس، آخرین قدم برای شبیه شدن تیمهای مختلف به پرسپولیس خواهد بود. قرمزها در چنین شرایط فاجعهباری، خودشان را به آخرین مسابقه فصل لیگ قهرمانان آسیا رساندهاند. امتیازی که پرسپولیس دارد و در بسیاری از باشگاهها دیده نمیشود، انگیزه و اشتیاق برای برنده شدن است. علاوه بر این، قابلیتهای فنی این تیم نیز نباید نادیده گرفته شود. برانکو شاگردانش را هم به لحاظ بدنی و هم از نظر ذهنی، در نقطه اوج قرار داده و آنها را برای هر نبردی آماده کرده است. تیمی که مرد کروات ساخته، نه زانو میزند و نه تسلیم میشود. ویژگیهای شگفتانگیز این تیم را نمیشود در راهروی وزارت ورزش و هیچ نهاد دولتی یا خصوصی دیگری جستوجو کرد. قرمزها یک «تیم» واقعی هستند. تیمی که نه با جدایی بازیکنانش دچار مشکل میشود و نه تحت تاثیر روزهای سخت، قدرتش را از دست میدهد. آنچه پرسپولیس دارد و رقبا نداشتهاند، یک پنجره بسته نقل و انتقالات و چند رفیق نیمه راه بوده است. بعید به نظر میرسد هیچ تیمی برای رسیدن به چنین شرایطی سر و دست بشکند. زنده ماندن زیر فشار مرگبار، هنر بزرگ تیمی بوده که حالا، خودش را برای رسیدن به مهمترین افتخار تیمش آماده میکند.
ژاپنیها سالها قبل با کارتون «فوتبالیستها» الهامبخش یک نسل از نوجوانانشان شدند و آنها را به طرف فوتبال سوق دادند. آنها نمیدانستند که این مجموعه از مرزهای ژاپن فراتر میرود و در ایران نیز محبوبیت فوقالعادهای پیدا خواهد کرد. نسلی که با تماشای «فوتبالیستها» بزرگ شد، حالا به فینال آسیا رسیده است. در 90 دقیقه از مسابقه رفت فینال، ستارههای پرسپولیس شبیه قهرمانهای کارتون فوتبالیستها هستند. علیرضا بیرانوند روی خط دروازه، با دستهای چسبناکش مثل واکی بایاشی برای مهار کردن هر توپی شیرجه خواهد زد. احمد نوراللهی که مثل تارو میزوگی از سفری دور و دراز برگشته، مثل همیشه با تمام وجود در خدمت تیم خواهد بود. علی علیپور نیز در نزدیکترین نقطه به دروازه حریف، تلاش خواهد کرد تا برای 90 دقیقه در نقش سوباسا فرو برود. ویژگی مهم «تیم امید» این بود که آنها تا آخرین لحظه دست از تلاش برنمیداشتند و همیشه در ثانیههای پایانی، تیر خلاص را به حریف میزدند. پرسپولیس امروز، همان «تیم امید» است. تیمی شگفتانگیز با تخصص عبور از گردنههای سخت و کنار زدن ناامیدی.
دیدگاه تان را بنویسید