رشته‌ای که در المپیک، ناامیدمان کرد
رویای نارس!
آریا طاری
بر اساس همه پیش‌بینی‌ها، تیم ملی اسلحه سابر شمشیربازی قرار بود یکی از مدال‌آوران ورزش ایران در المپیک باشد. تصور می‌شد ستاره‌های این رشته ورزشی چه در رقابت‌های انفرادی و چه در نبردهای تیمی، با دست پر به ایران برگردند اما در عمل، این اتفاق رخ نداد تا یک شکست بزرگ برای کاروان ایران رقم بخورد. شاید طلای جواد فروغی در تیراندازی غیرمنتظره بوده باشد اما به همان نسبت، تیم ملی شانس بردن چند مدال پیش‌بینی شده را از دست داده است. شکست شمشیربازی، بدون تردید یک تجربه تلخ و فراموش‌نشدنی، برای ستاره‌های شناخته‌شده این رشته در ایران است.
شروع ستاره‌های شمشیربازی ایران در المپیک توکیو، فوق‌العاده درخشان به نظر می‌رسید. محمد رهبری، مجتبی عابدینی و علی پاکدامن، عملکرد درخشانی در اولین مسابقه‌ها داشتند. هر سه نفر آنها نیز توانستند خودشان را به جمع 16 نفر برتر در رقابت‌های انفرادی اسلحه سابر برسانند. تا اینجا همه چیز عالی به نظر می‌رسید. در این مرحله اما محمد رهبری و مجتبی عابدینی، طعم شکست را چشیدند و از مسابقات کنار رفتند. رهبری برابر سامله ایتالیایی بازنده شد و عابدینی رقابت را به چهره نام‌آشنای دنیای شمشیربازی، ژیلاگی واگذار کرد. علی پاکدامن اما در این مرحله دست به یک شاهکار فوق‌العاده زد و توانست نفر پنجم رنکینگ اسلحه سابر را از جدول مسابقات خارج کند. پاکدامن حتی در جمع هشت نفر برتر قرار گرفت و فقط به اندازه یک برد با رسیدن به نیمه نهایی فاصله داشت اما او هم روبه‌روی ژیلاگی شکست خورد و از رقابت‌ها کنار رفت. تیم ملی اسلحه سابر پس از چند روز استراحت، با روحیه به صحنه برگشت تا این بار در مسابقات تیمی المپیک به میدان برود. جدال با ایتالیا اما چالش بسیار دشواری برای این تیم به نظر می‌رسید. ایران این مسابقه را اصلا خوب شروع نکرد و محمد رهبری در گام اول، هر پنج امتیاز مسابقه نخست را به حریفش داد. اوضاع تیم اما مسابقه به مسابقه بهتر شد. با این وجود، چند لغزش، شرایطی را به وجود آورد که ایتالیا در آستانه مسابقه نهایی، از ایران فاصله بگیرد. این فاصله، با نمایش شاهکار علی پاکدامن جبران شد و دو تیم در امتیاز 44 به تساوی رسیدند. حالا امتیاز آخر، سرنوشت تیم برنده را مشخص می‌کرد. به نظر می‌رسید پاکدامن، این امتیاز را به دست آورده اما گروه داوری، آن را نپذیرفت و سرانجام این ایتالیا بود که به شکل عجیبی، صاحب آخرین امتیاز مسابقه شد. پسران شمشیربازی ایران با وجود این شکست، تا آخرین ثانیه با حریف جنگیدند و نمایشی درخشان از خودشان ارائه کردند.
در شرایط عادی، شکست در رقابت بزرگی مثل المپیک آن هم با این فاصله کم، اصلا شبیه یک فاجعه بزرگ به نظر نمی‌رسد اما همه آنهایی که سطح ستاره‌های ایران را می‌شناسند، به خوبی می‌دانند که این اتفاق چقدر تلخ و ناراحت‌کننده بوده است. این ستاره‌ها چند سال در رقابت‌های جهانی خوش درخشیده‌اند و بدون تردید از قابلیت مدال گرفتن در المپیک برخوردار بودند. شرایط اما باب میل آنها پیش نرفت و در نهایت هیچ مدالی برای این تیم پرامید به دست نیامد. این شکست برای سه ستاره شمشیربازی سابر ایران، یک ناامیدی همه جانبه به همراه داشت. علی پاکدامن، اولین ستاره‌ای بود که به این اتفاق واکنش نشان داد و از تلخی مدال نگرفتن در المپیک حرف زد. او تاکید داشت که این ناکامی، همه آرزوهای بزرگ ورزشی‌اش را از بین برده است. چراکه حالا دوباره باید به لیگ شمشیربازی ایران برگردد و قراردادی نهایتا «27 میلیون تومانی» با یکی از باشگاه‌ها ببندد! این تازه بیشترین رقمی است که در شمشیربازی ایران به ورزشکارها اهدا می‌شود. اگرچه در المپیک شکست خورده‌ایم اما باید مراقب این ستاره‌ها باشیم. آنها هنوز می‌توانند مدال‌های ارزشمندی برای ورزش ایران
به دست بیاورند.
علی پاکدامن در المپیک نمایش درخشانی داشت اما این نمایش برای رسیدن به مدال کافی نبود. محمد رهبری انتظارات را برآورده نکرد و مجتبی عابدینی نیز فاصله بسیار زیادی با روزهای اوجش داشت. بدون شک اگر عابدینی فقط کمی آماده‌تر نشان می‌داد، محال بود که تیم ملی روبه‌روی ایتالیا شکست بخورد. با این حال نباید فراموش کرد که همین تیم سه نفره، چه کارهای بزرگی برای ورزش ایران از دست داده است. اگر آنها به مرحله یأس در شمشیربازی برسند، دیگر نمی‌توانند درخشش چندانی در زمین مبارزه داشته باشند. آنها باید بپذیرند که شکست هم بخشی از معادله‌های دنیای ورزش است و گاهی هیچ راه فراری از آن وجود ندارد. پسران سابریست ایران در توکیو بازنده بودند اما قرار نیست این برچسب برای همیشه روی‌شان باقی بماند. این وسط، مدیران فدراسیون شمشیربازی باید از هر سه ستاره به شدت مراقبت کنند. آنها هم به راحتی با پیشنهادهای خوب خارجی مواجه می‌شوند و می‌توانند ملیت‌شان را تغییر بدهند. کاش همه آنهایی که اولین مدال نقره یک جودوکار ایرانی در تاریخ المپیک به اسم کشور مغولستان را در المپیک تماشا کرده‌اند، یک روز شاهد اولین مدال شمشیربازی ایران برای کشور دیگری نباشند. کاش امکانات و شرایط مالی مورد نیاز ستاره‌های شمشیربازی فراهم شود تا آنها نیز این کوچ اجباری را تجربه نکنند.
دیدگاه تان را بنویسید