سیمای ستاره آرام!

فضای جشنواره فیلم فجر، این روزها کاملا فوتبالی است. از یک سو، سوگواری برای از دست دادن علی انصاریان همچنان ادامه دارد و از سوی دیگر، بعضی خبرنگارها همچنان روی حضور پژمان جمشیدی در قامت یک ستاره جشنواره حساس هستند. تقریبا همه افرادی که امروز برای علی انصاریان دل می‌سوزانند، همان‌هایی هستند که اگر علی زنده بود و در جشنواره حاضر می‌شد، با همین سوال‌ها آزارش می‌دادند. ظاهرا آنها قرار نیست هرگز با حضور یک چهره «ورزشی» در سینما کنار بیایند. آن هم در شرایطی که بخشی از بهترین بازیگران تاریخ سینمای ایران قبل از ورود به این عرصه، سابقه ورزشی داشته‌اند. حتی در دنیا هم این یک اتفاق کاملا مرسوم به شمار می‌رود و بسیاری از چهره‌های سرشناس حال حاضر سینما مثل دواین جانسون و جیسون استاتهام، قهرمان رشته‌های مختلف ورزشی بوده‌اند. معلوم نیست چرا این حساسیت‌ها هرگز متوقف نمی‌شوند. اگر پژمان نابازیگری بود که تنها به واسطه «شهرت» در موقعیت امروزی‌اش قرار داشت، می‌شد او را این‌چنین بی‌رحمانه نقد کرد اما جمشیدی در فاصله بین دوران ورزشی و دوران بازیگری، عملا به نقطه صفر رسید و شهرت امروزش را هم ذره ذره با کار و تلاش به دست آورد. حالا دیگر هیچ کارگردانی برای فروش فیلم‌اش از پژمان استفاده نمی‌کند. او استعدادش را به سینما تحمیل کرده و به یکی از بازیگران مهم این عرصه تحمیل شده است. ظاهرا این همه درخشش برای برخی از سینمایی‌ها و دوستان خبرنگارشان قابل هضم نبوده است. چراکه آنها برای تخریب این ستاره، دست به هر کاری می‌زنند. این خبرنگارها نیستند که باید در مورد سرنوشت سینمایی جمشیدی تصمیم بگیرند. این تهیه‌کننده‌ها و کارگردان‌ها هستند که باید او را برای فیلم‌های‌شان انتخاب کنند و این «مردم» هستند که باید در مورد سرنوشت این فیلم‌ها تصمیم بگیرند.

 حمایت گسترده مردم از ستاره سابق پرسپولیس و تیم ملی در شبکه‌های اجتماعی هم، نشان می‌دهد که او کارش را به درستی انجام داده است. این‌همه جملات آزاردهنده در مورد این بازیگر اما، معلوم نیست با چه هدفی مطرح می‌شوند. چرا خبرنگارهایی که همه دغدغه زندگی‌شان ممنوعیت ورود ورزشی‌ها به سینماست، حتی ذره‌ای روی پول‌های کثیف رد و بدل شده در سینما یا ورود چهره‌های خاص در این حوزه و مسائلی مثل پولشویی، واکنش نشان نمی‌دهند. با این حال واکنش این فوتبالیست به سوال تلخ مطرح‌شده، در نوع خودش تحسین‌برانگیز است. پژمان جمشیدی در دوران فوتبال، همیشه یک ستاره آرام به شمار می‌رفت و نسبتی با هیاهو و جنجال نداشت. او هرگز شهرت‌اش را مدیون سروصدا به راه انداختن نبود و با همین سیاست هم به دنیای سینما وارد شد. حتی همین حالا و در میان انبوهی از قضاوت‌ها، او آرامش‌اش را حفظ کرده و به جای یک جواب جنجالی، اعلام کرده که اصلا زندگی برایش آنقدر ارزشمند نیست که برای «دیده شدن» به هر قیمتی، دست به هر کاری بزند. در این بازی، بدون شک پژمان جمشیدی سربلند است. بازیکنی که یک فوتبالیست احترام‌برانگیز بود و حالا به یک بازیگر تحسین‌برانگیز تبدیل شده است. جالب اینکه جمشیدی دوست دارد زندگی‌اش فصل سومی هم داشته باشد. فصلی که احتمالا در مربیگری برای او رقم خواهد خورد.