آفساید پرسپولیس!

دوشنبه‌ای که قرار بود در آن «پول برانکو» حاضر باشد، هنوز از راه نرسیده است. شنبه‌ای هم که قرار بود در آن مدیرعامل باشگاه پرسپولیس معرفی شود، هنوز خودش را نشان نداده است. پرسپولیسی‌ها در حالی به بلاتکلیفی لیگ برتر معترض هستند که خودشان در اوج بلاتکلیفی به سر می‌برند. باشگاهی که به جای قدردانی از موفق‌ترین سرمربی خارجی تاریخش، با لایحه‌ای ۱۳۰۰ صفحه‌ای پرونده شکایت از او را در دادگاه عالی ورزش به راه انداخته است. باشگاهی که مدیرانش، بزرگ‌ترین مانع برای پیشرفتش هستند.

آریا رهنورد

هر کاری که یک مربی می‌تواند برای پیشرفت یک باشگاه انجام بدهد، برانکو برای پرسپولیس انجام داد. او یک تیم شکست‌خورده و دائم‌الماتم را تحویل گرفت. تیمی که در دستان نامطمئن علی دایی و حمید درخشان، به قهقرا رفته بود. او مهره‌های مستعدی مثل بیرو، انصاری، کمال کامیابی‌نیا، سیدجلال، شجاع خلیل‌زاده و ... را به این تیم اضافه کرد. مرد کروات، برای پرسپولیس یک «ساختار» مستحکم ساخت. ساختاری که حتی پس از محرومیت از نقل و انتقالات، دچار فروپاشی نشد و موقعیت را برای موفقیت‌های بزرگ بعدی فراهم کرد. او تیمی را که نزدیک به یک دهه از جام قهرمانی لیگ برتر دور بود، صاحب سه قهرمانی متوالی در لیگ برتر کرد. سلطه‌ای ادامه‌دار که هنوز هم به پایان نرسیده است. پروفسور برای اولین بار در تمام تاریخ، این تیم را به فینال لیگ قهرمانان آسیا رساند و تا یک قدمی فتح این جام پیش رفت. با این همه واکنش مدیران باشگاه نسبت به این مربی، چیزی به جز «قدرنشناسی» نبود. آنها با قدرنشناسی نسبت به سرمربی موفق‌شان، هم وجهه باشگاه را خراب کردند و هم به دام یک ضرر مالی بزرگ افتادند. در دوران مدیریت گرشاسبی، خیلی از بازیکنان «صددرصد» دستمزدشان را از این تیم گرفتند اما دستمزد برانکو پرداخت نشد. تیمی که دو میلیون دلار از محل پاداش آسیایی به دست آورده بود، هرگز زیر بار پرداخت حقوق سرمربی‌اش نرفت. در دوران مدیریت ایرج عرب هم، هرگز به این مساله توجهی نشد تا برانکو، قراردادش را یک‌طرفه فسخ کند و با این حجم از ناسپاسی، خاطره‌ای بد از فوتبال ایران داشته باشد. اگر این قرارداد فسخ نمی‌شد و پرسپولیسی‌ها به موقع دستمزد سرمربی‌شان را می‌دادند، باشگاهی مثل الاهلی برای جذب برانکو ناچار به پرداخت پول به قرمزهای پایتخت بود. در حقیقت به همین سادگی، پرسپولیس می‌توانست از محل جدایی برانکو، درآمد هم به دست بیاورد اما حالا از این جدایی، فقط ضرر روی دست باشگاه مانده است. ضرر ناشی از تصمیم‌های ناشیانه مدیرانی که در چند هفته و چند ماه، به اندازه چند سال و چند دهه به پرسپولیس لطمه زدند.

فاجعه پشت فاجعه در پرسپولیس رقم خورد و حالا نیز رسول پناه، از ارسال لایحه‌ای 1300 صفحه‌ای به دادگاه عالی ورزش برای دفاع از پرسپولیس در پرونده برانکو خبر داده است. باشگاه باید برای مطرح کردن این شکایت، نزدیک به 100 هزار دلار هزینه‌ کند. یعنی آنها حاضرند همه هزینه‌های ممکن را هم انجام بدهند اما هر طور که شده، پرداختی کم‌تری به پروفسور داشته باشند

قیمت دلار در بازار، حالا به مرز 19 هزار تومان رسیده و پرسپولیس در چنین شرایطی، باید مطالبات سرمربی سابقش را پرداخت کند. آن هم در حالی که قیمت دلار پیش از جدایی این مربی، کمی بیشتر از 10 هزار تومان بود. در واقع هر پولی که پرسپولیسی‌ها باید برای این مربی پرداخت می‌کردند، همین حالا دو برابر شده است. حتی محمدحسن انصاری‌فرد، می‌توانست با دلار 12 هزار تومانی همه مطالبات این مربی را بدهد اما او تصمیم گرفت به جای این کار، پول باشگاه را صرف خرید مهره‌های بی‌کیفیتی مثل استوکس و اوساگونا کند. فاجعه پشت فاجعه در پرسپولیس رقم خورد و حالا نیز رسول پناه، از ارسال لایحه‌ای 1300 صفحه‌ای به دادگاه عالی ورزش برای دفاع از پرسپولیس در پرونده برانکو خبر داده است. باشگاه باید برای مطرح کردن این شکایت، نزدیک به 100 هزار دلار هزینه‌ کند. یعنی آنها حاضرند همه هزینه‌های ممکن را هم انجام بدهند اما هر طور که شده، پرداختی کم‌تری به پروفسور داشته باشند. پایان ماجرا هم مثل روز روشن است. پرسپولیس پرونده را می‌بازد، به پرداخت مطالبات کامل برانکو با جریمه‌های اضافه شده محکوم می‌شود و علاوه بر این رقم‌‌ها، باید هزینه‌های دادرسی را نیز به دادگاه عالی ورزش پرداخت کند. آن‌چه در پرسپولیس برای برانکو اتفاق افتاده، پیام روشنی برای همه مربیان خارجی دارد. اینکه اگر هم به ایران آمدید و در اوج موفقیت و محبوبیت بودید، باز هم روی وعده‌ها و قدردانی‌های ظاهری مدیران باشگاه حساب نکنید. درخشش برانکو و تیمش، قیمت کت و شلوار خیلی‌ها را چند میلیون تومان بالاتر برد، خیلی از مدیران را ثروتمند کرد و خیلی‌های دیگر را به شهرت رساند اما این وسط، باشگاه هرگز حاضر نشد دستمزد کامل سرمربی‌اش را بدهد.

زندگی در منطقه آفساید. این حکایت همیشگی مدیران فوتبال ایران است. مدیرانی که هر وقت لازم‌شان داریم، بیرون از کادر دیده می‌شوند. هر وقت باید کاری انجام بدهند، در جای اشتباه هستند و هر وقت باید اشتباه‌شان را بپذیرند، به انکار و شکایت روی می‌آورند. فوتبال ایران با چنین مدیرانی، شایسته مربیان بزرگی مثل برانکو نیست. مردی که یک بار به درستی، از «آماتور شدن» این فوتبال در آینده‌ای نزدیک صحبت کرده است. قد و قواره این مدیریت، جذب نفراتی مثل دایی و درخشان است. آنها که پرسپولیس را به ماتمکده تبدیل کرده بودند.