استیضاح سفید و سیاه!

برای باور اینکه شکست یووه در جدال با ناپولی در فینال جام حذفی ایتالیا یک اتفاق تاریخی بوده است، کافی است بدانیم یووه در تمام تاریخش هرگز در دو فینال متوالی داخلی شکست نخورده و حالا زیر نظر ساری پس از سوپرکاپ فوتبال ایتالیا، جام حذفی را نیز از دست داده است. علاوه بر این، روزنامه‌های ورزشی کشور ایتالیا پس از گذشت چند روز، همچنان در حال نوشتن از آن مسابقه هستند. جدالی که گفته می‌شود شاید رونالدو و ساری را در تورین، به یک بن‌بست مشترک برساند.

از زمان آغاز دوباره رقابت‌های فوتبال در ایتالیا، یوونتوس 180 دقیقه بازی کرده و هنوز نتوانسته هیچ گلی به ثمر برساند. وقتی تیمی مثل یووه گل نمی‌زند، طبیعتا کریستیانو در جایگاه متهم ردیف اول قرار می‌گیرد. بازیکنی که اتفاقا یک ضربه پنالتی را روبه‌روی میلان از دست داد و در جدال با ناپولی نیز، اصلا به استانداردهای همیشگی‌اش نزدیک نبود. یوونتوس در وقت قانونی بازی، حتی نتوانست یک خطر کاملا جدی روی دروازه حریف ایجاد کند. در سمت مقابل ناپلی‌ها در آخرین ثانیه‌ها، در یک قدمی باز کردن دروازه جی جی بوفون بودند. رینو گتوسو و شاگردها، مزد بازی هدفمندشان را با برتری در ضربه‌های پنالتی گرفتند. این اولین جام قهرمانی در دوران مربیگری گتوسو بود. مردی که دوران حضورش در ناپولی بسیار کوتاه بوده اما در همین مدت، توانسته یک قهرمانی ارزشمند برای باشگاه به دست بیاورد. حریف او در این جدال، مردی بود که در طول چند فصل حضور در ناپولی، هرگز نتوانست این باشگاه را به یک عنوان قهرمانی برساند. ساری، قافیه را به گتوسو باخت تا یووه برای دومین سال متوالی، شانس قهرمانی جام حذفی را از دست بدهد. جالب اینجاست که این باشگاه قبل از خرید کریستیانو، هر دو جام داخلی را فتح می‌کرد اما حالا برای دومین سال پیاپی، نمی‌تواند دوگانه داخلی را به دست بیاورد. اوضاع یووه به شدت خطرناک به نظر می‌رسد. بانوی پیر در دیدار رفت مرحله یک‌هشتم لیگ قهرمانان نیز، روبه‌روی لیون شکست خورده و در سری آ نیز، رقیبی سرسخت مثل لاتزیو برای فتح جام دارد. حالا دیگر همه چیز به جنگ بر سر اسکودتو بستگی خواهد داشت. اگر یووه بازنده آن نبرد باشد، ساری و کریس باید در فصل آینده، تیم دیگری برای خودشان دست و پا کنند.

«چالش» حرفه‌ای رونالدو پس از ترک مادرید، حالا خودش به چالش کشیده شده است. انتقادها از کریس به این دلیل اوج گرفته‌اند که او حاضر نشد روبه‌روی ناپولی برای تیمش پنالتی بزند. سی آر سون همواره ترجیح می‌دهد پنالتی آخر تیم را روانه دروازه حریف کند تا به نوعی اعتبار پیروزی را برای خودش رقم بزند اما این عادت گاهی نیز به شدت برای ستاره پرتغالی دردسرساز می‌شود. او روبه‌روی اسپانیا در جام ملت‌ها، روبه‌روی شیلی در جام کنفدراسیون‌ها و حالا روبه‌روی ناپولی در جام حذفی ایتالیا، در حالی تصمیم به زدن پنالتی پنجم گرفت که این فرصت، هرگز به او نرسید. شاید اگر کریس یکی از پنالتی‌های اول یا دوم تیمش را می‌زد، یوونتوس شرایط به مراتب بهتری را تجربه می‌کرد اما تصمیم شخصی این ستاره، برای باشگاه دردسرساز شد. شکست در این مسابقه، شانس رسیدن رونالدو به سی و دومین جام حرفه‌ای دوران فوتبال این بازیکن را فعلا از بین برده است. او در روزهای گذشته با فشارهای زیادی روبه‌رو شده اما رونالدو بودن، به نوعی تجربه هم‌زیستی با چنین فشارهایی را به او یاد داده است. تا امروز هر بار که کریستیانو با چنین انتقادهایی برخورد کرده، خیلی زود اوج گرفته تا منتقدانش را پشیمان کند. هواداران بیانکونری امیدوارند این بار هم، اوضاع مثل سابق باشد و کریس، پاسخ کوبنده‌ای به انتقادها بدهد. با توجه به دیدارهای باقی‌مانده از این فصل، سی آر سون هنوز شانس خوبی برای بردن کفش طلای فوتبال اروپا دارد. پیش از دیدار حساس فینال کوپا ایتالیا، هرگز سابقه نداشته که رونالدو در دو فینال متوالی زندگی‌اش طعم شکست را بچشد اما حالا دیگر شرایط برای این ابرستاره، کمی متفاوت شده است. کنار کشیدن او از ضربه‌های پنالتی اول، موجب شده که برخی از هواداران افراطی یووه نوعی بدبینی نسبت به این بازیکن پیدا کنند. او تا پایان فصل برای از بین بردن این بدبینی‌ها فرصت دارد. بدون تردید کریس یکی از بهترین‌های تمام تاریخ است اما شاید در این مقطع، نتواند از یووه یک تیم بهتر بسازد.

«مربی لجباز». این مهم‌ترین کلمه برای توصیف مائوریتسیو ساری است. او خیلی زود عصبانی می‌شود و معمولا ایده‌های فنی‌اش را خیلی دیر عوض می‌کند. تجربه استفاده از کریس به عنوان مهاجم مرکزی در این دو بازی، اصلا جواب نداده و اگر او این روش را تغییر ندهد، بعید نیست یوونتوس جدال بر سر قهرمانی را نیز واگذار کند. یوونتوس در سال‌های گذشته،  قهرمان بی چون و چرای فوتبال ایتالیا بوده است. آنها در اوج موفقیت، آلگری را برکنار کردند تا با یک مربی جدید و یک فوق ستاره، قهرمان فوتبال اروپا شوند اما از آن هدف دور به نظر می‌رسند و حالا، قهرمانی‌های داخلی را نیز یکی پس از دیگری از دست می‌دهند.