آیا تجربه دراماتیک ذوب و سپاهان در رسیدن به فینال آسیا، برای پرسپولیس تکرار میشود؟
اتاق انتـظار!
در هشت سال گذشته، باشگاههای ایرانی سهمی از فینال لیگ قهرمانان آسیا نداشتهاند. ایران تنها دو بار در فینال این تورنمنت حاضر بوده و هر دو بار نیز نتوانسته جام قهرمانی را از آن خودش کند. پرسپولیس امروز برای تبدیل شدن به سومین فینالیست ایرانی در فرمت تازه «لیگ قهرمانان آسیا» با السد روبهرو خواهد شد. ذوبآهن و سپاهان چندین سال قبل به سختی مسیرشان را به طرف فینال هموار کردند و حالا نوبت پرسپولیس برانکو است که خودش را در چنین موقعیتی قرار بدهد.
11 سال قبل، سپاهان به اولین تیم ایرانی حاضر در فینال لیگ قهرمانان آسیا تبدیل شد. طلاییها با چهار پیروزی و یک شکست، مرحله گروهی را به عنوان تیم صدرنشین ترک کردند و برای صعود به نیمهنهایی در دو مسابقه فراموش نشدنی، با درخشش عباس محمدی از کاوازاکی مساوی گرفتند و در نهایت این تیم را در ضربات پنالتی شکست دادند. در نیمهنهایی، سپاهان با الوحده امارات روبهرو شد. باشگاهی که هزینههای زیادی انجام داده بود و به جز قهرمانی آسیا، به چیز دیگری فکر نمیکرد. بازی رفت، بسیار سخت پیش رفت اما در نهایت همه چیز به سود سپاهان رقم خورد. محمود کریمی خیلی زود موفق به گلزنی برای این تیم شد اما اواسط نیمه دوم بود که حریف اماراتی بازی را به تساوی کشید. محمود کریمی 10 دقیقه بعد دوباره تیم میزبان را پیش انداخت. هنوز هم نتیجه برای الوحده ایدهآل به نظر میرسید اما پنالتی محرم نویدکیا در دقایق پایانی، همه چیز را به سود سپاهان تغییر داد. این پیروزی بزرگ در فولادشهر، تیم لوکا بوناچیچ را یک قدم به فینال آسیا نزدیک کرد اما هنوز بازی بزرگ دیگری در راه بود و الوحده میتوانست با زدن دو گل در دیدار برگشت، رویای رسیدن به فینال را از سپاهان بدزدد. تیم اصفهانی در دیدار برگشت، به دفاع مطلق پرداخت و به خوبی توانست دروازهاش را در همه دقایق مسابقه بسته نگه دارد. الوحده چند موقعیت جدی روی دروازه این تیم خلق کرد اما مدافعان و دروازهبان آماده سپاهان، تسلیمناپذیر به نظر میرسیدند. سپاهان در نهایت قهرمان آسیا نشد اما لذت صعود به فینال و تجربه بازی در جام باشگاههای جهان را به دست آورد. از تیم رویایی لوکا بوناچیچ، حالا دیگر چیز زیادی باقی نمانده است. به جز محسن بنگر که این روزها در پارس جنوبی جم حضور دارد، همه نفرات اصلی آن تیم بازنشسته شدهاند و بعضیهایشان نیز همین حالا مشغول مربیگری هستند. از میان نفرات نیمکتنشین سپاهان نیز تنها حسین پاپی و جلالالدین علیمحمدی همچنان فوتبال بازی میکنند. موضوعی که نشان میدهد از آن نیمهنهایی غرورانگیز، زمان بسیار زیادی سپری شده است.
سپاهان، آخرین تیم ایرانی نبود که در فینال لیگ قهرمانان آسیا شرکت کرد. سه سال بعد از فینالیست شدن تیم لوکا بوناچیچ، ذوبآهن با دستیار این مربی یعنی منصور ابراهیمزاده، از یک نیمهنهایی حساس و فراموش نشدنی رد شد تا طعم حضور در مسابقه فینال را بچشد. در لیگ قهرمانان سال 2010، ذوب با تصاحب 13 امتیاز از 6 بازی در گروهش اول شد و با اقتدار کامل به مرحله حذفی رسید. پسران منصور در تک مسابقه یکهشتم نهایی، در خانه برابر مس کرمان پیروز شدند و در جمع هشت تیم برتر نیز، در دو بازی طاقتفرسا موفق شدند پوهانگ استیلرز کره جنوبی را از جام کنار بزنند. بزرگترین آزمون قبل از رسیدن به دیدار فینال اما برابر الهلال عربستان رقم خورد. ذوب در بازی رفت با تک گل قاسم حدادیفر به پیروزی دست پیدا کرد اما در دیدار برگشت، اوضاع به مراتب سختتر و پیچیدهتر به نظر میرسید. الهلال موقعیتهای بسیار زیادی روی دروازه نماینده ایران ایجاد کرد اما این ایگور کاسترو بود که با فرصت طلبی محض، توانست توپ را از روی خط دروازه تیم عربستانی عبور بدهد. این یک نتیجه کاملا «انتقامی» برای فوتبال ایران به شمار میرفت. مدت کوتاهی قبل تیم ملی در آزادی به تیم ملی عربستان باخته بود و هواداران ایران ناچار بودند رقص شمشیر بازیکنان تیم رقیب روی چمن ورزشگاه آزادی را تماشا کنند. ستارههای ذوبآهن همین رقص را در خاک عربستان تلافی کردند و لذت این انتقام بزرگ را با همه هواداران فوتبال در ایران سهیم شدند.
فوتبال ایران در فاصله چهار سال، دو نماینده در فینال لیگ قهرمانان داشت و به نظر میرسید راه و رسم موفقیت در این تورنمنت را یاد گرفته اما این تجربه دیگر تکرار نشد و برای سالها، باشگاههای ایرانی در حسرت رسیدن به فینال آسیا ماندند. در بازی بزرگ امروز، پرسپولیس میتواند این حسرت را به فراموشی بسپارد. پسران برانکو برای قرار گرفتن در جایگاه امروز، رنجهای فراوانی را تحمل کردهاند. حالا فقط یک قدم برای رسیدن به فینال باقی مانده و حتی یک نتیجه تساوی در دیدار امروز، قرمزها را به آخرین دیدار فصل لیگ قهرمانان خواهد فرستاد. پرسپولیس این شانس را دارد تا علاوه بر عبور از حسرت نرسیدن به فینال، به انتظار طولانی برای قهرمانی یک تیم ایرانی در آسیا پایان بدهد.
دیدگاه تان را بنویسید