دیپلمات پیشین وزارت امور خارجه در مورد عدم اعتماد به ترامپ برای مذاکره، گفت: باید توجه داشت که روابط بین‌الملل بر اساس منافع استوار است. تا زمانی که منافع مشترکی ایجاد شود، طبیعتاً تضمینی وجود خواهد داشت. کشورها ابزارهای قدرت خود را دارند که شامل قدرت اقتصادی، سیاسی، نظامی و امنیتی می‌شود. لذا، روابط بین‌الملل بر پایه منافع و قدرت استوار است و این که بگوییم طرفین باید تضمین‌های لازم را ارائه بدهند، یک شوخی در روابط بین‌الملل محسوب می‌شود.

محمدقاسم محبعلی، سفیر سابق ایران در مالزی و یونان در گفت‌وگو با ایلنا، در پاسخ به این پرسش که آیا احتمال دارد آمریکا و ایران بر اساس یک سری محاسبات غلط با یکدیگر وارد جنگی تمام عیار شوند، بیان کرد: احتمال آن را نمی‌توان رد کرد. به‌ویژه که برای نخستین بار، ایران و اسرائیل به‌طور مستقیم به یکدیگر حمله کردند. اگر آقای پزشکیان توفیق پیدا نمی‌کرد که از تشدید این درگیری جلوگیری کند، ممکن بود به جنگی گسترده منجر شود. همچنان که مسائل خاورمیانه متغیر است، ممکن است اتفاق جدیدی رخ دهد، پس احتمال بروز جنگ همواره وجود دارد، به‌ویژه در زمینه هسته‌ای. باید این دو موضوع را از طریق مذاکره حل و فصل کرد. اگر مذاکره‌ای انجام نشود، مدیریت اوضاع به‌سختی امکان‌پذیر خواهد بود. 

 روس‌ها ممکن است در ازای اوکراین، روابط با    ایران را 

واگذار کنند

محبعلی با اشاره به آغاز دولت دوم ترامپ در آمریکا و تأثیر آن بر روابط ایران و مسکو، بیان کرد: هر طرف در مذاکرات سعی می‌کند تا برگ‌های برنده خود را روی میز بگذار. یکی از مسائل مورد اختلاف ما با غرب، حمایت جمهوری اسلامی ایران از روسیه به ویژه در جنگ اوکراین است. از سوی دیگر، یکی از موارد اختلاف بین غرب و روسیه، حمایت تسلیحاتی روسیه از ایران و فروش تسلیحات به ایران است. بنابراین، در مذاکرات با روسیه ممکن است آنها خواسته باشند که در ازای اعطای امتیازاتی به روسیه در زمینه اوکراین، امتیازاتی از ایران دریافت کنند. 

وی افزود: در سوریه، روس‌ها به همین شیوه عمل کردند، اسد را به مسکو بردند و سوریه را تحویل طرف‌های دیگر دادند. در مورد عراق همین کار را کردند و چنین رویکردی را اتخاذ کردند. روسیه متحد یوگسلاوی هم بود اما در ازای توافقی که با اروپا کردند از این سرزمین‌ها عقب‌نشینی کردند و آن‌ها را تحویل دادند. در مورد ایران هم نگرانی وجود دارد که اگر روس‌ها با آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها در اوکراین به توافق برسند، یکی از مواردی که ممکن است مورد واگذاری قرار گیرد، روابط آن‌ها با ایران باشد.

این تحلیل‌گیر روابط بین‌الملل در رابطه با پیش‌بینی خود از آینده سیاست خارجی ایران خاطرنشان کرد: قابل پیش‌بینی نیست چرا که در ایران، وزارت امور خارجه و دولت تعیین‌کننده نیستند، باید تلاش کنند تا سیاست خارجی از دست نهاد‌های دیگر خارج شود و به خصوص  سیاست خاورمیانه‌ای در دست وزارت خارجه باشد، مدیریت مسائل در اختیار دولت قرار بگیرد و در این شرایط می‌شود سیاست‌ها را پیش‌بینی کرد. فعلا باید منتظر ماند و دید تحولات به چه سمتی می‌رود.