خطر افت تولید در پارس جنوبی جدی شد

قطر سالها زودتر از ایران برداشت گاز از پارس جنوبی را آغاز کرد و اکنون نیز مقدمات فشارافزایی از این میدان را آماده کرده و یا این وضعیت تا چند سال آینده دیگر گازی برای ایران باقی نخواهد ماند.

به گزارش خبرگزاری مهر، در حالی که ایران اخیراً در تولید گاز به سطح تولید روزانه قطر رسیده است که خبرها حاکی از آن است که تولید گاز در میدان پارس جنوبی به دلیل تولید غیر صیانتی دچار افت شده است و این مشکل در بخش متعلق به ایران بیشتر احساس خواهد شد. برای جلوگیری از کاهش تولید، ایران با وظیفه خطیر نصب ۱۰ تا ۱۵ سکو، هر کدام با وزن ۲۰ هزار تن - ۱۵ برابر اندازه سکوهای فعلی - مجهز به کمپرسورهای عظیم روبرو است. تخمین زده می‌شود که این سرمایه‌گذاری ۳۵ میلیارد دلار هزینه داشته باشد. در همین حال، قطر سال‌ها پیش در این مسیر گام برداشته است. پس تنها راه چاره ایران نصب سکوهای ۲۰ هزار تنی مجهز به کمپرسورهای عظیم است؛ فناوری‌ای که در انحصار شرکت‌های غربی است. در حال حاضر، هر ۲۴ فاز سمت ایرانی این میدان عملیاتی هستند و جایی برای معرفی فاز جدیدی برای تقویت تولید یا جبران کاهش تولید از سایر فازها باقی نمی‌گذارد.

رصد وضعیت تولید گاز در میدان پارس جنوبی نشان می‌دهد که افت فشار در این میدان مشترک از سال ۲۰۲۶ به تدریج وارد مرحله جدی خواهد شد و اگر پروژه فشار افزایی تا آن زمان اجرا نشود، برداشت گاز از این میدان سخت خواهد شد. گزارش‌های نهادهای بین‌المللی نشان می‌دهد قطر سال‌ها قبل نسبت به این موضوع حساسیت نشان داده و قراردادهای فشار افزایی برای بهره‌برداری گاز بیشتر از این میدان مشترک را امضا کرده است. طبق گزارش‌ها، در حال حاضر بیش از ۷۰ درصد گاز تولیدی کشور از پارس جنوبی تأمین می‌شود و افت فشار یک خطر جدی برای ایران است. از آنجایی که میدان گازی پارس جنوبی از سال ۲۰۲۳ وارد نقطه شبنم شده و با افت فشار مواجه است، به همین دلیل کارشناسان فنی می‌گویند برای ادامه تولید گاز به سکوهای تقویت فشار ۲۰ هزار تنی و کمپرسورهای قوی نیاز است.

طبق اعلام وزارت نفت، اجرای طرح افزایش فشار در مخزن پارس جنوبی به ۲۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری نیاز دارد و میزان برداشت گاز به ۹۰ تریلیون فوت مکعب و میعانات گازی به ۲ میلیارد بشکه افزایش خواهد یافت که حدود ۹۰۰ میلیارد دلار برای کشور درآمدزایی خواهد داشت. در قرارداد جدید تقویت فشار پارس جنوبی که بزرگترین قرارداد گازی تاریخ ایران است، مقرر شده است که ۲۸ سکوی جدید ساخته و نصب شود که نیمی از آن برای نصب توربوکمپرسورهای تقویت فشار خواهد بود. در واقع هر سکو می‌تواند یک میلیارد فوت مکعب گاز را تحت فشار قرار دهد.

بدیهی است که با انفعال موجود و تداوم افت فشار، حتی امکان انتقال گاز از سکو به پالایشگاه خشکی نیز میسر نخواهد بود و حتی ممکن است منجر به توقف تولید مجتمع‌های پتروشیمی با خوراک متان در عسلویه شود. با افزایش تولید قطر از این مخزن و کاهش تولید ایران، پیش‌بینی می‌شود ذخایر گازی این سازند به تدریج به سمت قطر تغییر جهت دهد. علاوه بر این، این میدان که در عمق یک کیلومتری قرار دارد، دارای چندین لایه نفت خام است که از ایران تا قطر امتداد دارد و آن را به یک دارایی مشترک بین دو کشور تبدیل می‌کند.

قطعی گاز در ماه‌های سرد سال و قطعی برق در تابستان به صنایع کشور آسیب رسانده است، افت فشار مداوم و در نتیجه عقب ماندن از برنامه تولید اعلام شده، در کنار عدم توسعه منابع جایگزین تولید برق، باعث شده است که ۸۰ درصد برق کشور از نیروگاه‌های گازی تأمین شود. علاوه بر این، ایران اکنون به واردکننده گاز تبدیل شده است و تداوم افت فشار و کاهش تولید گاز می‌تواند در آینده نزدیک عامل اصلی بحران و تنش بین استان‌های کشور مانند منابع آب باشد.