قیمت‌گذاری دستوری به صنعت هوایی ضربه می‌زند

فاننشال تایمز می‌گوید که سن ناوگان هوایی ایران به طور میانگین ۲۸ سال است؛ یعنی درست دو برابر میانگین جهانی؛ اما اگرچه تحریم‌های بین‌المللی بر علیه ایران، کار خرید هواپیما و نوسازی ناوگان هوایی کشور را سخت کرده است؛ اما به تبع آن برخی سیاست‌گذاری‌های داخلی از جمله قیمت‌گذاری دستوری نیز، تنه به تنه تحریم‌های خارجی زده و شرکت‌های هواپیمایی را روز به روز ضعیف و ضعیف‌تر کرده است.

به گزارش اقتصادآنلاین، بسیاری از فعالان صنعت هوایی در کشور، دخالت دولت در قیمت‌گذاری در این صنعت را یکی از عوامل تاثیرگذار بر این صنعت می‌دانند. این مسئله نیز تا حدی سوددهی شرکت‌های فعال در این حوزه را تحت تأثیر قرار داده است. این مسئله در نهایت به عدم تمایل شرکت‌ها در جهت بهبود بخش فنی ناوگان خود می‌انجامد؛ چراکه مواردی مانند تعمیرات و نگهداری، بیمه، و خرید قطعات جدید، جدای از تحریم‌ها، نیازند هزینه‌های بالایی است که باید از سود این شرکت‌ها تأمین شود. با این حال قیمت‌گذاری بر روی بلیط‌ها به طور طبیعی سوددهی شرکت‌ها و در نتیجه خدمات آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در نهایت شرکت‌ها یا مجبور می‌شوند که از کیفیت خدمات خود بکاهند، و یا عرضه را کاهش دهند. براساس گزارش آماری حمل‌ونقل هوایی کشور و با بررسی تعداد پروازهای انجام شده در طی سال‌های ۱۳۹۶ الی ۱۴۰۰ می‌توان مشاهده کرد که تعداد پروازهای انجام شده توسط شرکت‌های هواپیمایی ایرانی از ۲۰۸۳۰۶ هزار در سال ۱۳۹۶ به ۱۷۰۱۲۵ هزار در سال ۱۴۰۰ رسیده و کاهشی ۱۸.۳ درصدی را تجربه کرده است.

مورد بعدی در این صنعت، کاهش حقوق و دستمزد پرداختی به پرسنل صنعت هوایی است. کاهش میزان دستمزدها که نتیجه قیمت‌گذاری دستوری و در نهایت اجبار شرکت‌ها به کاهش هزینه‌ها می‌باشد، باعث خروج کارکنان از این صنعت، و یا مهاجرت به سایر کشورها خواهد شد. در واقع برخی از اظهارات، بیانگر این است که مهاجرت خلبانان و مهمانداران ایرانی به کشورهای همسایه مانند امارات، قطر، عمان و غیره در حال افزایش است.

همچنین عدم دسترسی به قطعات از دیگر اثرات این تحریم‌ها است. حتی در صورت دسترسی، در نهایت هزینه‌های تأمین به دلیل ریسک تحریم‌ها افزایش پیدا می‌کند. از سوی دیگر، هزینه‌های شرکت‌های هواپیمایی که بخش قابل توجهی از آن به ارز خارجی وابسته است نیز به دلیل آثار اقتصادی تحریم‌ها به شدت افزایش پیدا کرده، که سودآوری شرکت‌ها را تحت تأثیر قرار داده و منجر به سخت‌تر شدن فرآیند تعمیرات و نگهداری ناوگان شده است.