هم استان‌های کم‌آب و هم پرآب تنش آبی دارند

استاد دانشگاه شهید چمران اهواز  گفت: مقدار آب شیرین قابل استحصال نسبت به میزان تاریخی خود که 135 میلیارد متر مکعب بوده به 100 میلیارد متر مکعب کاهش یافت، گفت: در دنیا روی 40 درصد آورد حساب می‌کنند، اکنون در کشور ما درصد استفاده از منابع شیرین قابل استحصال بیش از 90 درصد بوده و به رقم صدددرصد نزدیک می‌شویم.

مهدی قمشی در گفت‌وگو با ایلنا، درباره دلایل بروز مشکلات آبی در استان های مختلف کشور اظهار داشت: متاسفانه در 20 سال گذشته در کشور مقدار آب شیرین قابل استحصال نسبت به میزان تاریخی خود که 135 میلیارد متر مکعب بوده به 100 میلیارد متر مکعب کاهش یافته برخی این روند را به خشکسالی هیدرولیژیکی، برخی تغییر اقلیم و برخی به سوءمدیریت نسبت می‌دهند. در هر حال متوسط آب شیرین که سالانه به صورت نزولات می‌توانیم دسترسی داشته باشیم کاهش یافته که البته بیشتر سوء مدیریت منابع آب تاثیر داشته است.

 وی با اشاره به اقدامات غیرعلمی در تخصیص آب به بخش‌های مختلف افزود: ما برای تخصیص حقابه برای حقابه صددرصد روی آورد متوسط حساب می‌کنیم در حالی که معمولا در دنیا روی 40 درصد آورد حساب می‌کنند، اکنون در کشور ما درصد استفاده از منابع شیرین قابل استحصال بیش از 90 درصد بوده و به رقم صدددرصد نزدیک می‌شویم. یعنی آن میزان آب هم که استفاده نمی‌شود سیلاب‌هایی است که از دسترس خارج می‌شود. در حالی که اگر مبنا هم متوسط تاریخی در نظر گرفته می‌شد و 60 درصد آب در بخش‌های توسعه‌ای مثل شرب بهداشت، صنعت و کشاورزی ملاک استفاده قرار می‌گرفت در این زمان که دچار کمبود بارش هستیم مشکلی پیش نمی‌آمد، ولی مدیریت منابع آب به حدی اشتباه بوده که با یک خشکی و مسئله هیدرولوژیکی و تغییرات مختصر اقلیمی تنش به مردم سرایت می‌کند و بخش‌های مختلف شرب، کشاورزی و صنعت درگیر می‌شوند.

استاد دانشگاه شهید چمران اهواز گفت: اگر با منابع آب شیرین و قابل استحصال اصولی و علمی برخورد می‌کردیم و اجازه حقابه بیش از 60 درصد میزان آورد را نمی‌دادیم، دچار این مشکل نمی‌شدیم، تالاب‌ها خشک نمی‌شدند، رودخانه‌های پایین‌دست دچار آسیب نمی‌شدند و نه نفوذ آب شور دریا را در کارون داشتیم و نه مسائل زیست محیطی.

قمشی با بیان اینکه هر استان باید متناسب با آب شیرین قابل استحصال خود برنامه‌ریزی کشاورزی و صنعتی داشته باشد، ادامه داد: اکنون در  خوزستان 3 میلیون هکتار زمین کشت آبی داریم در حالی که توان زیر کشت بردن بیش از یک میلیون هکتار را ندارد.