چرا اخبار تئاتر به صفر میل می‌کند؟
روابط‌عمومی‌های تئاتر و مرگ خبر
در ماه‌های اخیر از مهمترین مشکلات پیش‌روی خبرنگاران و روزنامه‌نگاران حوزه تئاتر، فقدان خبر ناشی از کرونا بود. با این حال، در خاموشی سالن‌های تئاتر خبرنگاران تئاتر دست به خلاقیت‌های متعددی زدند. برای مثال در روزنامه توسعه ایرانی چندین مصاحبه فراموش‌شده طی پنجاه سال اخیر تئاتر ایران بازخوانی شد و اثرات آن بر تئاتر امروز بررسی. یا در خبرگزاری مهر، آروین مؤذن‌زاده اقدام به بازخوانی اجراهای مهم دهه‌های گذشته تئاتر کرد. در خبرگزاری ایسنا نیز دو خبرنگار شناخته‌شده با تولید گفتگوهای متعدد از آینده تئاتر ایران گفتند یا بابک احمدی در روزنامه اعتماد رویکرد جهان‌شمول به تأثیر کرونا بر تئاتر جهان داشت؛ اما با بازگشایی تئاترها گویی هم خلاقیت‌ها از بین رفت و هم خبر تئاتر.
برای به‌دست آوردن خبر تئاتر راه‌های متعددی وجود دارد از جمله تماس با هنرمند یا بررسی صفحه مجازی هنرمند تولیدکننده اثر؛ اما پیش از رسیدن به خبر یکتا و یگانه نیاز است بدانیم خبر مذکور توسط رسانه‌ای کار شده یا نشده. بر حسب عادت صفحات خبری مهم را ارزیابی می‌کنیم و در کمال تعجب یک تکرار در همه صفحات را شاهدیم، خبرهایی که روابط‌عمومی‌های تئاتر به‌صورت «گله‌ای» برای رسانه‌ها ارسال می‌کنند. همان چیزی که به خبر دریافتی مشهور است. اصولاً این خبرها حاوی اطلاعات کلی درباره عوامل اجرا و خلاصه داستان و اندکی درباره انگیزه کارگردان برای اجرا. خبر مذکور در گام اول فرصت از خبرنگار تئاتر می‌گیرد تا او با پرس‌وجو به خبر یکتا برسد. تکثیر یک خبر واحد انگیزه را از خبرنگارهای تخصصی می‌گیرد. یعنی روابط عمومی یک نمایش با دخالت در وظیفه خبرنگار، او را از ادامه توجه به نمایش مدنظر بازمی‌دارد. در دو هفته گذشته، که مراسمی برای تقدیر از روابط‌عمومی‌های تئاتر صورت گرفت، می‌توان ارزیابی کرد به چه نحوی سطح خبرهای تئاتری، با وجود اجرای 40 نمایش در تهران اندک است.
تأثیر چنین رویه‌ای کاملاً مشخص است. ابتدا آنکه هنرمندان یک نمایش از رسانه‌ها دور می‌شوند. بخش عمده‌ای از این دور شدن ناشی از تلاش روابط عمومی‌ها برای انتشار مصاحبه‌هایی است که خودشان تنظیم کرده‌اند و باز به‌صورت «گله‌ای» برای رسانه‌ها ارسال می‌کنند. اساساً رسانه‌ها تمایلی به انتشار چنین مصاحبه‌ای نداشته و خود مانعی می‌شود برای مصاحبه اختصاصی ممکن. دوم آنکه چنین رویکردی حس استقلال رسانه را هم مخدوش می‌کند و در این مخدوش‌سازی رسانه تلاشی برای ایجاد فضای خبری نمی‌کند. پس عجیب نیست در رسانه‌هایی مختلف کشور برای آن 40 نمایش روی صحنه شما 40 خبر هم پیدا نمی‌کنید. به نظر می‌رسد این اغتشاش شغلی در آینده منجر به فروپاشی خبر تئاتر و در نهایت متضرر شدن تئاتر از مسأله رسانه‌های جمعی شود.
دیدگاه تان را بنویسید