هفته گذشته خبری مبنی بر «بازنشستگی اجباری» چند تن از استادان دانشکده علوم سیاسی واحد تهران مرکزی منتشر شد که ظاهرا هیچکدام ۳۰ سال خدمت نبودند. طبق اطلاعی که این استادان داده بودند، در حالی که دروس آن‌ها روی بورد دانشکده هم بوده، به آن‌ها اعلام شده که برای تسویه حساب و انجام فرایند پایان کار به دفتر اداری دانشکده مراجعه کنند.

دکتر سوسن صفاوردی، دکتر علی‌اکبر امینی، دکتر ساجدی، دکتر علیرضا رادمهر، دکتر حسین تفضلی، دکتر د‌ی‌دخت صادقی، دکتر محمدعلی خسروی، دکتر ملک‌تاج خسروی، دکتر بیژن نیری، ۹ استادی هستند که حکم بازنشستگی آن‌ها صادر شده است.

سوسن صفاوردی، استاد دانشکده علوم سیاسی تهران مرکز یکی از همین استادانی است که بازنشسته شده است. او در تشریح وضعیت خود به رویداد۲۴ می‌گوید: سه‌شنبه هفته پیش در جریان امتحانات این ترم، از دفتر رئیس دانشکده تماسی گرفته شد و اعلام شد که ابلاغیه بازنشستگی شما آمده و به امور اداری برای انجام امور تشریفات مراجعه کنید. اینکار بدون هیچگونه آمادگی قبلی بوده و به یکباره اسامی ۹ نفر را اعلام کردند. ضمن اینکه این ۹ نفر هیچ کدام ۳۰ سال خدمت را طبق آنچه که رئیس هیأت امنای و هیأت ممیزه وزارت علوم به‌‌عنوان نهاد بالا دستی دانشگاها اعلام کردند و قید شده اعضای هیأت علمی حتما باید ۳۰ سال خدمت و بعضا هم می‌توانند بیشتر را داشته باشند، تمام نکرده‌اند بنابراین چنین عرف و رویه‌ای وجود نداشته است که اعضای هیأت علمی را کسی بازنشسته اعلام کند، معمولا گفته می‌شود اگر استادان خودشان تمایل دارند، در صورتی که ۳۰ سال خدمت داشته باشند، درخواست بازنشستگی بدهند.

او ادامه داد: اعضای هیأت علمی دانشگاه تازه بعد از ۲۰ سال تجربه کاری، مانند یک درخت پربار می‌شوند و باید از تجربیاتش استفاده کرد.ما هیچ کدام ۳۰ سال خدمت را پر نکرده‌ایم و شخصا ۲۱ سال خدمت هستم که طبیعتا بعد از این بازنشستگی اجباری، بعد از این همه خدمت، باید حقوق ۲۱ روز را دریافت کنم! که بعد از کسر شدن برخی از موارد از فیش حقوقی ما و با توجه به تبعیض و بی‌عدالتی فاحش درباره عدم یکسان بودن حقوق هیأت علمی دانشگاه آزاد نسبت به اعضای هیأت علمی دانشگاه‌های دولتی، اگرچه استخدام ما همان ضوابط و قوانین حاکم بر دانشگاه دولتی انجام می‌شود اما با بازنشستگی ما متفاوت برخورد ‌می‌شود بنابراین عضو هیات علمی بعد از سال‌ها کار با ۷ - ۸ میلیون تومان حقوق باید امورش را بگذراند.

صفاوردی با بیان اینکه کاری که با ما کرده‌اند «اخراج محترمانه» است، خاطرنشان کرد: تاکنون هیچ گاه چنین رویه‌ای نبوده است که هیأت علمی را خود دانشگاه بازنشسته اعلام کند! دانشگاه آزاد هرکجا که به نفعش باشد تابع قانون است. اتفاقی که برای ما رخ داده، استناد به مصوبه‌ای است که بیمه دارد، افراد با سن ۶۰ سال یا با ۳۰ سال خدمت بازنشسته می‌شوند. موضوع، اما این است که دانشگاه آزاد در تمامی این سال‌ها با استناد به اساسنامه‌اش مدعی بوده که پیرو قوانین و آیین‌نامه‌های خودش است، حال در این مورد‌ چگونه پایبندی به قانون غیر ملاک قرار می‌گیرد؟

صفاوردی با بیان اینکه در ۴ - ۵ ترم گذشته در دانشکده علوم سیاسی، شاهد کادرسازی و کادربندی بوده‌ایم، گفت: طبق مصوبات ابتدا باید اساتید هیات علمی ساعت‌های موظفشان کاملا پر شود و اگر خواهان حق‌التدریس هم هستند بازهم اولویت با هیات‌های علمی است، اما در دو سه سال گذشته سیاست ریاست جدید دانشکده، این رویه به شکلی چشمگیر اعمال شد که بیش از ۱۵ نفر افراد خارج از دانشکده که حق‌التدریسی بودند به دانشگاه می‌آمدند و بعضا دروس تخصصی ما را به آن‌ها می‌دادند و با اظهار علنی رییس دانشکده که تدریس باید توسط افراد انقلابی انجام شود، ما در چند ترم اخیر شاهد یک پاکسازی نرم در دانشکده بودیم.

او توضیح می‌دهد: رئیس دانشکده بار‌ها تاکید کرده افرادی که «انقلابی» و «پیرو ولایت فقیه» هستند باید در این دانشکده تدریس کنند. حالا اینکه منظور ایشان از انقلابی بودن چیست و ایشان بر چه مبنایی خود را مرجع ذی‌صلاح برای تشخیص میزان انقلابی بودن اساتید می‌داند، مشخص نیست. قطعا ایشان باید در قبال ادعای خود پاسخگو باشند.

صفاوردی می‌گوید: به عقیده من انقلابی بودن یعنی تعلق خاطر داشتن به کشور، دلسوز کشور بودن. یعنی اگر در جایی ضعفی و اشتباهی وجود دارد، گوشزد کردن و تلاش برای برطرف کردن کاستی‌ها و کژی‌ها. تلاش برای تحقق عدالت و احقاق حقوق انسان‌ها فارغ از نوع تفکر آنان. ولی از منظر برخی از مسئولان، انقلابی بودن یعنی تبعیت از قالب‌هایی که خودشان در نظر دارند. خود رهبری بار‌ها اعلام کردند ممکن است کسی من را هم قبول نداشته باشد، اما کشورش را دوست داشته باشد. اما برای برخی افراد، این کد‌ها معیار نیست، بلکه معیار این است که یکسان‌سازی صورت بگیرد و افرادی در مناصب قرار بگیرند که بله‌قربان‌گو باشند و تبعیت‌پذیر.