برای منافع خود اکوسیستم جهانی را به خطر نیندازیم
پیام محبی
شاید بسیاری از ما ندانیم چرا باید به کلمه‌ای به نام تنوع زیستی فکر کرده و بخواهیم از آن حفاظت کنیم؟
همه باید نگاهی سیستمی به کل جهان هستی داشته باشیم، همانطور که بدن ما به صورت سیستمی کار می‌کند جهان نیز یک اکوسیستم بزرگ محسوب می‌شود که همه اجزای آن در یک نظام تعادلی در کنار یکدیگر جای گرفته‌اند. بنابراین این واقعیت وجود دارد، همانطور که اگر یکی از اعضای بدن دچار مشکلی شود می‌تواند تمام زندگی انسان را مختل کند، در جهان نیز هر گونه و جانوری که دچار مخاطره شود می‌تواند باعث بیشتر یا کمتر شدن مخاطراتی برای نوع بشر شود.
اگر بخواهیم در بحث تنوع زیستی به نگاه یکپارچه جهانی برسیم، مشاهده می‌کنیم که این سیستم یکپارچه هرچه در حالت تعادل بیشتری باشد بهتر عمل خواهد کرد، در این شرایط می‌توان از موهبت‌های این سیستم برای نوع بشر بهره برد مانند آرزوی همیشگی انسان‌ها در کشف اکسیر زندگی و افزایش طول عمر که به واقع با ساخت موادی چون آنتی‌بیوتیک‌ها این آرزو به حقیقت رسیده و امید به زندگی را در تمام جهان بالا برده است.
نکته حائز اهمیت آن است که با بالا رفتن امید و میل به زندگی جمعیت جهان نیز رو به تزاید رفته و باعث شده تا نیاز به غذا در جای جای این کره خاکی افزایش یابد، مسئله‌ای که برای تأمین آن باید منابع جهان را تخریب و جنگل‌ها و مراتع را خشک کرد و روز به روز در پاسخ به نیازهای بشر شهرسازی را گسترش داد. به واقع بزرگترین عاملی که در اکوسیستم جهانی اختلال وارد می‌کند خود بشر تلقی می‌شود، جالب است که خودمان با دست خود حیات‌مان را به خطر می‌اندازیم و متوجه این داستان نیستیم.
در این شرایط جای شکر دارد که در برهه‌ای از زمان دریافتیم انسان باید در محیط زیست به صورت سیال عمل کرده و با مسائل و مشکلات کنار بیاید، او نمی‌تواند همه مشکلات را تغییر داده و همه شرایط را به نفع خود ایجاد کند، چراکه در غیر این صورت قطعا مخاطرات بسیار زیادی آینده او را تهدید می‌کند. شاید ما با کشف آنتی‌بیوتیک تصور کردیم که بسیاری از موجودات زنده را برای طول عمر بیشتر خودمان از بین بردیم، اما می‌بینیم که آنها هم برای بقای خودشان روی موجودات دیگر کار کردند و با موتاسیون‌های به وجود آمده در حال حاضر خیلی از بیماری‌ها ممکن است به صورت نوپدید و بازپدید به سراغمان بازگردند. این جاست که می‌بینیم ما نوع بشر با تمام تفکرات و ایده‌هایی که داشتیم در مقابل بسیاری از این تغییرات چقدر ضعیف هستیم و در بسیاری از مواقع نمی‌توانیم کاری برای خود انجام دهیم.
پس بهتر است از همین امروز به این بیندیشیم که برای بقا و سلامت خود و خانواده‌مان، جهان را به صورت یک اکوسیستم دیده و خود را بخشی از این اکوسیستم بدانیم، دست از خودخواهی‌هایمان برداشته و برای منافع بشر تمام اکوسیستم جهانی را به خطر نیندازیم، این اقدام می‌تواند با ایجاد آلودگی، تغییر کاربری اراضی، خشک کردن جنگل‌ها، تعرض به حریم رودخانه و ... اتفاق بیافتد، بیایید به این باور دست یابیم که طبیعت به همه ما ثابت کرده است که هر از گاهی به راحتی می‌تواند حقش را از بشر پس گرفته و ما را به مخاطره بیندازد.
دیدگاه تان را بنویسید