۳۲ دستگاه بودجه می‌گیرند، اما دریغ ازیک اقدام موثر

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی گفت: بدبختانه یکی از معضلات بزرگ در حوزه آسیب‌های اجتماعی این است که ۳۲ دستگاه برای حل و فصل مشکلات آسیب‌های اجتماعی بودجه می‌گیرند و هر ۳۲ دستگاه دیگری را متهم می‌کنند که دیگری بودجه بیشتری می‌گیرد و کاری نکرده، ‌در حالی که هیچکدام کار موثری را در این زمینه انجام نداده‌اند.

طیبه سیاوشی، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا درباره واگذاری ساختمان‌های بهاران به سازمان بهزیستی گفت: بحث واگذاری ساختمان‌های بهاران به سازمان بهزیستی با طرح دوباره جمع‌آوری کودکان یا همان ساماندهی کودکان کار پررنگ شده است.

وی ادامه داد: مهمترین دستگاه‌هایی که در حوزه اجتماعی کار می‌کنند، سازمان بهزیستی‌،‌ وزارت کار،‌ رفاه و تامین اجتماعی است. وظایف اصلی در کلیه مباحث مربوط به آسیب‌های اجتماعی،‌ کودکان، ‌زنان،‌ ترک اعتیاد و مواردی از این دست بر عهده این دستگاه‌ها است.

سیاوشی درباره نقش شهرداری در ساماندهی کودکان کار و سهم آنها در این امر با بیان اینکه موازی کاری‌ها در این زمینه خیلی موثر نیست، تصریح کرد: درست است که شهرداری فعالیت‌ها را در این حوزه‌ها شروع کرده بود،‌ اما اگر شهرداری بتوانند این زیرساخت‌ها را در اختیار وزارت کار قرار دهد و تعاملی از نوع تفاهم نامه یا  موافقت نامه ایجاد شود ‌از این موازی کاری‌ها دوری می‌کنیم و وظیفه را به دستگاهی مشخص می‌سپاریم و در نتیجه از آنها برای بودجه و امکاناتی که در اختیارشان قرار می‌گیرد، نظارت و نتیجه کار را درخواست می‌کنیم.

عضو کمیسیون فرهنگی اجتماعی مجلس افزود: مراکز بهاران صرفا برای ترک اعتیاد بودند و از نظر من واقعا تاثیر لازم را ندارند. در این مراکز علاوه بر ترک اعتیاد و ارتقای وضعیت جسمی‌، کارکردن بر روی افراد به لحاظ روانشناسی نیز مهم است تا توانمند شوند و توانایی بازگشت به جامعه و خانواده و بازارکار را داشته باشند.

 یعنی آنقدری روی آنها کار شده باشد که توانایی بازگشت به جامعه را داشته باشند، اما این مراکز علی رغم تلاش‌هایی که انجام شده، برای فرد آسیب دیده توان‌افزایی به همراه نداشته است و به رغم زیرساخت‌های فراوانی که در نظر گرفته شد‌، یک مسکن و تاکتیک موقتی است بجای آنکه یک برنامه درازمدت برای بهبود و بازگشت این افراد به جامعه  داشته باشد.

سیاوشی گفت: برای هر مرکز بهاران هزینه و بودجه زیادی می شود،‌ تعدادی کارمند استخدام و مشغول به کار می شوند، اما نتیجه آنچه باید باشد، نیست.

وی افزود: آنچه باید در واقعیت وجود داشته باشد، میسر نمی شود و بهبود و بازگشت به جامعه برای این افراد اتفاق نمی افتد و اکثرا دوباره به حوزه آسیب هایی که در گذشته به آن دچار بوده‌اند،  باز می‌گردند.

سیاوشی در ادامه با ذکر مثالی از برخی راه‌حل‌های ساده که در بازگشت این افراد به چامعه موثرتر بوده است، گفت: اینکه به لحاظ روحی آنها را با برنامه‌هایی مانند کلاس‌های ده قدم که حتی در گوشه‌ای از پارک‌ها دایر می‌شود، آنقدر توانمند می‌کنند که با استفاده از حداقل امکانات بتوانند به جامعه بازگردند،‌ خیلی موثرتر بود تا اینکه زیرساخت‌های بسیار عظیمی در گوشه و کنار شهر فراهم کنند و بخواهند وضعیت آنها را بهبود ببخشند که تاثیر چندانی نیز ندارد.

بدبختانه یکی از معضلات بزرگ در حوزه آسیب‌های اجتماعی این است که ۳۲ دستگاه برای حل و فصل مشکلات آسیب‌های اجتماعی بودجه می‌گیرند و هر ۳۲ دستگاه دیگری را متهم می‌کنند که دیگری بودجه بیشتری می‌گیرد و کاری نکرده، ‌در حالی که هیچکدام کار موثری را در این زمینه انجام نداده‌اند

این نماینده مجلس با اشاره به هزینه‌ای که مراکز بهاران ایجاد کرد، افزود: معتقدم این تجربه‌‌ای بود که هزینه زیادی را بیشتر از آنکه بگوییم برای شهرداری، روی دست مردم گذاشت،‌ اما تجربه خوبی است که البته اگر آسیب شناسی شود به نتایج درست آن پی خواهیم برد. البته نمی‌دانم کسی این آسیب شناسی را  کرده است یا خیر؟

به گفته سیاوشی، باید دامنه وظایف گسترده اجتماعی شهرداری کاهش یابد و ‌در عین حال به مباحث خیلی مهمتری که می‌تواند دامنه آسیب های اجتماعی را کاهش دهد، مانند بحث پسماند که یکی از وظایف مهم و عمده شهرداری تهران است، بپردازند.

وی با بیان اینکه حل مساله پسماند از سوی شهرداری منجر به کاهش آسیب‌های اجتماعی خواهد شد، تصریح کرد: شهرداری اگر به این بحث بپردازد می‌تواند یک مشکل عمیق حوزه آسیب‌های اجتماعی را کاهش دهد. اگرچه دایر کردن یتیم خانه و مسائلی از این دست در وظایف اولیه شهرداری‌ها بوده‌، اما شهرداری به دلیل مشکلات مالی و کمبود بودجه‌ای که اکنون دارد نمی تواند از عهده این طیف گسترده در حوزه اجتماعی برآید.

سیاوشی درباره موفق عمل نکردن بهزیستی در این زمینه اظهار داشت: حتی اگر بگوییم بهزیستی در عملکرد خود موفق نبوده،‌ اما در عین حال این موازی کاری‌ها باعث می‌شود بودجه مملکت بیشتر هدررفت داشته باشد.

وی افزود: بدبختانه یکی از معضلات بزرگ در حوزه آسیب‌های اجتماعی این است که ۳۲ دستگاه برای حل و فصل مشکلات آسیب‌های اجتماعی بودجه می‌گیرند و هر ۳۲ دستگاه دیگری را متهم می‌کنند که دیگری بودجه بیشتری می‌گیرد و کاری نکرده، ‌در حالی که هیچکدام کار موثری را در این زمینه انجام نداده‌اند.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس ادامه داد: یکی از تلاش‌های ما این بود که تعداد این دستگاه‌ها کم شود، ‌اما اکنون معضل به شورای اجتماعی کشور که در وزارت کشور مستقر است باز می‌گردد،  اگر فقط یک دستگاه مانند بهزیستی متولی امر بود،‌ حتی اگر عملکرد موفقی نداشت،‌ حداقل بابت اینکه این همه زیرساخت و بودجه هدررفت نداشته،‌ خوشحال بودیم. تعدد دستگاه‌ها باعث می‌شود مشکلات نه تنها حل نشود، ‌بلکه هدررفت بودجه نیز داشته باشیم.

وی در انتها تصریح کرد: ‌بهترین راه این است که بهزیستی متولی باشد و با مشارکت دستگاه‌های دیگر مسائل مربوط به آسیب های اجتماعی را حل کند و مساله عمده اکنون این است که تا زمانی که فقر اقتصادی در حال گسترش است،‌ در این حوزه خیلی نمی‌توانیم به کاهش آسیب‌ها امیدوار باشیم.