شادمانه به نجفی که زمین خورده لگد می‌زنی

در پی اظهارات اخیر غلامحسین کرباسچی درباره اصرار برخی اصلاح‌طلبان برای شهردار شدن نجفی، محسن میردامادی در یادداشتی به این ادعاها پاسخ داده است. در بخش‌هایی از این یادداشت آمده است؛

آقای کرباسچی پس از مسائل اخیر در مورد آقای نجفی، رضایتمندانه و شادمانه از سرنوشتی که برای وی رقم خورده، به طور مکرر به دیگران و اخیرا به آقای جهانگیری و دوستان حزب اتحاد و مشارکت حمله می‌کند که باعث شدند آقای نجفی به عنوان شهردار تعیین شود در حالی که او چنین عاقبتی را پیش‌بینی می‌کرده است.

با توجه به آثاری که این ادعا می‌تواند داشته باشد، بنده به عنوان فردی که در جریان شور و مشورت‌های آن زمان بودم لازم می‌دانم نکاتی را عرض کنم.

همزمان با بررسی نامزدهای شهرداری در شورای شهر تهران، با توجه به اینکه بسیاری از منتخبین نظرات جریان‌های خارج از شورا را جویا می‌شدند، جلساتی با حضور تعدادی از دوستان در مورد شهرداری با هدف ارائه نقطه نظرات به اعضای شورا تشکیل می‌شد و آقای کرباسچی نیز در اکثر این جلسات حضور داشت.

آقای نجفی نیز از جمله افرادی بود که در این جلسات مطرح بود و بجز آقای کرباسچی که اصرار بر شهرداری آقای محسن هاشمی داشت، همه افراد دیگر نسبت به آقای نجفی نگاه مثبت داشتند.

دلیل اقبال به آقای نجفی سوابق روشن و موفق مدیریتی ایشان در مسئولیت‌های قبلی و شش سال عضویت در شورای شهر تهران و خوشنام بودن وی از دو جهت اخلاقی و مالی که اهمیتی مضاعف برای مسئولیت شهرداری دارد، بود. نظر قریب به اتفاق دوستان این بود که اینک که مردم به اصلاح‌طلبان رأی داده‌اند، باید مسئولیت شهرداری به یکی از مدیران توانمند و ارشد اصلاح‌طلبان واگذار شود که بتواند عملکردی مطلوب در جهت جلب رضایت مردم ارائه دهد.   در هیچ یک از جلساتی که بحث آقای نجفی مطرح بود آقای کرباسچی یا فرد دیگری کلمه‌ای در مورد مسائلی که اخیرا حول و حوش آقای نجفی گفته می‌شود مطرح نکرد. حتی آقای مرعشی، که آقای کرباسچی ارتباط نزدیکی با ایشان دارد و قاعدتا اگر نکته منفی در مورد آقای نجفی داشت باید حداقل به ایشان اطلاع می‌داد ، زمانی که به عنوان یکی از نامزدهای مورد نظر شورای شهر برای شهرداری تهران برنامه پیشنهادی خود را در جلسه شورا ارائه داد به دوستان شورا توصیه کرد به آقای نجفی برای مسئولیت شهرداری رای دهند.

مسلما اگر دوستان کم‌ترین اطلاعی از مسائل و ارتباطاتی که اخیرا در مورد آقای نجفی مطرح می‌شود داشتند با شهردار شدن وی مخالفت می‌کردند. با شناختی که از دوستان شورای شهر هست مسلما آنها هم همین گونه عمل می‌کردند. حال اگر آقای کرباسچی یا هر فرد طرف مشورت دیگری از این ماجرا اطلاع داشته و به گونه‌ای هشدار و اطلاعات لازم را به اعضای شورای شهر نرسانده است، کاری کمتر از خیانت به اصلاح‌طلبان نکرده است.

برخی نیز چنین تلقی داشتند که آقای کرباسچی بیش از آنکه به فکر معضلات و مشکلات شهرداری باشد به دنبال نقش و نفوذ خود در شهرداری است و برای خود نقش شهردار سایه قائل است که طبعا با شهرداری آقای نجفی نمی‌توانست حاصل شود.

آنچه در مجموع این ماجرا جای تامل و تاسف دارد این است که اختلافات و کینه‌های شخصی آقای کرباسچی نسبت به آقای نجفی چقدر اهمیت داشته که دوست و همکار سی و چند ساله و هم‌حزبی بیست و چند ساله خود را که امروز، بخشی به دلیل خطای خود و بخشی با سناریویی که برای وی طراحی و اجرا شد، زمین خورده است شادمانه لگد می‌زند؟

البته با توجه به تجارب گذشته می‌توان حدس زد که این موضع آقای کرباسچی بیشتر موضعی شخصی است تا تشکیلاتی.