️علی ربیعی

درست است هر روز روز خداست اما در برخی روزها و ماه‌های فضیلت‌هایی نهفته است. ماه‌های شعبان و رمضان و برخی روزهای خاص در این ماه‌ها از این جمله‌اند.  برخی روزها نماد و یادآور گم شده‌های روح انسانی هستند. 

سوم شعبان روز میلاد امام حسین(ع) از جمله روزهای پر از راز و معناست. حسین(ع)، با کنش‌ها و حرکت‌هایش به تنهایی سلسله‌جنبان آرمان‌گرایی، حق‌طلبی، دفاع از انسانیت، مبارزه با فساد و ظلم در هرگونه و با هر نامی و حتی با نام خلافت دینی است.  حسین را می‌توان نماد خیر جمعی دانست. با مروری بر زندگی پربرکت این امام، حرکت‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی او حتی تا نهضت کربلا و شهادتش، نوعی خیرخواهی برای جامعه و حرکت برای خیر جمعی را می‌توان تبیین نمود. در لحظات پایان زندگی حسین و شیوه انتخاب مرگ نیز نوعی زندگی مسئولانه، مسئولیت در برابر خداوند و مسئولیت اجتماعی در برابر خلق خدا متجلی است.  

این میلاد میمون را گرامی می‌داریم و معتقدیم مشارکت در خیر جمعی به هر شکلی که باشد گامی است در راه خیر و گره‌گشایی جمعی و در وجه دیگر نمونه‌ای از مسئولیت در قبال خدا و خلق خداست. 

ظرفیت حسین و به طور کلی اسوه‌های دینی، ظرفیت عظیمی برای اصلاح اجتماعی و حرکت به سمت خیر جمعی را در درون خود دارد. در سال‌های اخیر یک نگرانی برای دینداران و پیروان اهل بیت بیان می‌شود و این روزها این نگرانی با جلوه‌های جدیدی هم بروز پیدا کرده است.

مصرف سیاسی از دین و مناسک که در این روزها و در برهه انتخابات مکرر صورت می‌پذیرد، موجب کاهش کارکردهای دین در عرصه‌های فرهنگی، اجتماعی و زندگی‌سازی خواهد شد. 

مبارکی این میلاد و زندگی این بزرگان برای همه انسان‌ها و به‌خصوص برای همه ایرانیان است. این سرمایه خیر جمعی را مصادره و محدود نکنید.

میلاد امام سوم شیعیان مبارک

 

کپی شد