جرم محسن شکاری مصداق محارب نبوده است

عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم با بیان اینکه در مورد محسن شکاری تحقیق کرده و به این نتیجه رسیده که او مصداق محارب نبوده است، گفت: محارب به کسی می‌گویند که با اسلحه به خیابان بیاید و مردم را بترساند. احراز کردن این هدف هم دشوار است که آیا این جوان که به خیابان آمده و شعار داده است، اسلحه داشته و آیا برای ترساندن مردم شعار داده است؟

محمدتقی فاضل‌میبدی، در گفت‌وگو با «انتخاب» افزود: این موارد باید روشن شود، چنانچه یکی از این دو مورد نباشد، نمی‌توان به آن محاربه گفت. یک موقع کسی به خیابان می‌آید تا حکومت را با شعارش هدف گیرد و یک موقع هم کسی می‌آید تا مردم هدف گیرد، که در آن صورت هم باید اسلحه داشته باشد. معتقدم در این مورد هیچکدام از این دو نبوده است. وی در خصوص تعریف محاربه در فقه، اظهار کرد: همان چیزی که در قانون آمده، شبیه همان چیزی است که در فقه گفته شده است. یعنی کسی که در خیابان بخواهد مردم را با اسلحه بترساند، ارعاب و تهدید کند را محارب می‌گویند؛ کسی که با اسلحه امنیت جامعه را بر هم زند و مردم را بترساند. حال وقتی کسی اسلحه ندارد و به دنبال ترساندن مردم نیست، را محارب نمی‌گویند.

فاضل میبدی با بیان اینکه اتفاق اخیر به نظر من خیلی شتاب‌زده بود، بیان کرد: ای کاش قاضی که چنین حکمی را داد، شتاب‌زده عمل نمی‌کرد و با فقها و حقوقدانان مشورت می‌کرد. بر این باورم که ما در احکام اسلام یک اهم و مهمی داریم که باید در نظر گرفته شود. بدان معنا که اگر حس کنیم که اجرای یک حکم، ولو به درستی هم موجب مفسده برای جامعه باشد، این حکم نباید اجرا شود.

این استاد دانشگاه توضیح داد: همانطور که امام (ره) هم فرمودند که برای حفظ نظام باید بعضی از احکام را تعطیل کرد، حال برای حفظ جامعه و صلاح ملت اگر حکمی باعث شود که مصالح ملت زیر سوال برود، حکم را باید تعطیل کرد. بنابراین حکمی که برای آقای شکاری صادر شد، تا آنجایی که تحقیق کردم عنوان محارب برای این فرد صدق نمی‌کرد و حتی اگر هم صدق می‌کرد، به صلاح ملت نبود.

وی با بیان اینکه برای کنترل اعتراضات باید ریشه و منشا آن را بشناسند، تصریح کرد: هر اعتراض و هر حرکت اجتماعی یک منشایی دارد که آن‌ها را باید از بین برد. معتقدم یکی از مشکلات جامعه که باعث این اعتراضات می‌شود، مشکلات اقتصادی است. در غیر اینصورت یک جوان، بیمار نیست که بخواهد در خیابان فریاد بکشد و خود را در معرض خطر قرار دهد. مشکلات اقتصادی فشار می‌آورد و او را به خیابان می‌کشاند. اگر حاکمیت می‌خواهد این اعتراضات را کنترل و از تکرار آن جلوگیری کند باید مشکلات اقتصادی مردم را حل کند.