افزایش زمان تعلیق مذاکرات وین به نفع ایران نیست

یک تحلیل‌گر سیاست خارجی گفت: متغیری در بحث موضوع احیای برجام وجود دارد و آن این است که هر چه زمان مذاکرات و تعلیق آن بیشتر شود به نفع ایران نیست و هر روزی که تحریم‌ها بیشتر ادامه پیدا کند ضررش متوجه تهران خواهد بود.

مرتضی مکی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، در تحلیل دیدار اخیر نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی و رئیس‌جمهور آمریکا و ارائه طرح نفتالی بنت برای مقابله با ایران با عنوان آنچه «مرگ تدریجی» یا «مثله شدن» نامیده شده، در پاسخ به این سوال که تا چه میزان این دیدگاهی که بصورت علنی با برجام مقابله نمی‌کند، می‌تواند به ایجاد جبهه‌ای علیه ایران بینجامد، گفت: اگرچه آقایان نتانیاهو و بنت هر دو به جریان راست تعلق دارند اما در سیاست ایران‌ستیزانه آن‌ها تغییرات عمده‌ای وجود دارد؛ نتانیاهو تلاش می‌کرد بیشتر از جنبه تبلیغاتی و نمایشی علیه ایران جنجال به پا کند و از میان کشورهای غربی، منطقه‌ای و جریانات داخلی آمریکا به یارگیری بپردازد و جنگ روانی را در دستور کار داشت اما آقای بنت شاید تلاش می‌کند واقع گرایانه‌تر سیاست ایران هراسی و ایران ستیزی را پیش ببرد و در این جهت است که می‌کوشد از ابزارهای نفوذی که داخل آمریکا دارد، برای پیشبرد اهداف خود استفاده کند و حتی اگر نتواند حمایت و رضایت کامل دولتمردان آمریکا را کسب کند، به حداقل خواسته‌هایی در سنگ‌اندازی در مسیر احیای برجام دست پیدا کنند.

وی افزود: شاید تفاوت تنها در تاکتیک باشد اما آن‌ها از همه ابزارهایی که علیه ایران دارند استفاده خواهند کرد چرا که ما در همین مدت اخیر و حضور نخست وزیر جدید شاهد حملات به کشتی‌ها و نفتکش‌های خود از سوی رژیم صهیونیستی در دریای مدیترانه و خلیج فارس بودیم و این نشان می‌دهد آن‌ها در ستیز خود جدی هستند اما در رویکردها سعی می‌کنند همه موارد را امتحان کنند.   

این کارشناس مسائل آمریکا همچنین در پاسخ به این سوال که با توجه به پاسخ جو بایدن به درخواست بنت مبنی بر اینکه هنوز واشنگتن دیپلماسی را در خصوص رابطه با ایران در دستور کار دارد، فاصله طولانی شکل گرفته پس از پایان دور ششم مذاکرات وین برای احیای برجام تا چه میزان فضا را برای نقش آفرینی بازیگرانی همچون اسرائیل فراهم کرده است، گفت: متغیری در بحث موضوع احیای برجام وجود دارد و آن این است که هر چه زمان مذاکرات و تعلیق آن بیشتر شود، به نفع ایران نیست و هر روزی که تحریم‌ها بیشتر ادامه پیدا کند، ضررش متوجه تهران خواهد بود. از طرف دیگر نیز عدم بازگشت ایران به میز مذاکره می‌تواند فضا را برای اجماع علیه کشورمان فراهم کند و به جریانی در داخل کاخ سفید که می‌کوشد دیپلماسی را در اولویت ارتباط خود با ایران قرار دهد، فشار وارد کند.

وی ادامه داد: مساله دومی که باید مدنظر قرار داد این است که به هر صورت آمریکایی‌ها همواره در مذاکرات خواسته‌های حداکثری خود را بیان می‌کنند و تلاش می‌کنند به این خواسته‌های خود برسند اما سیاست اول دیپلماسی و بعد راه‌های دیگر سیاستی است که همواره در دستور کار ایالات متحده، چه جمهوری خواه و چه دموکرات بوده است اما در حال حاضر اصرار دارند برای دریافت راه حلی میانه از طریق میز مذاکره اقدام کنند.