آزمون سخت اعتمادسازی
این روزها در برخی از شهرهای ایران صدای اعتراض مردم به گوش می‌رسد. مردم نسبت به وضعیت نابسامان اقتصادی که به طور مستقیم بر زندگی روزمره‌شان تاثیرگذاشته است اعتراض دارند و در این میان عده‌ای از آنسوی مرزها تلاش دارند با شایعه‌پراکنی و در پوشش دلسوزی برای مردم ایران این اعتراضات را به آشوب و ناامنی و هرج و مرج بکشانند. درایت و هوشمندی در میان مردم و به ویژه مسئولین در این زمانه حساس بیش از هر زمان دیگری نیاز است تا مبادا آرزوی دیرینه دشمنان ایران محقق شود.
فساد، در هر جامعه‌ای اعتمادسوز است. فساد به ویژه اگر سیستماتیک باشد گذشته از آنکه هزینه‌های هنگفتی را بر نظام اقتصادی تحمیل می‌سازد، سمی بسیار مهلک و سرمایه‌سوز است که سرمایه‌های اجتماعی جامعه را به شدت ذوب می‌کند. طی ماههای اخیر روزی نیست که مردم خبر از یک فساد چند میلیون دلاری به گوششان نرسد و در نهایت با آنچه روبرو می‌شوند مشتی حروف الفبا است که به عنوان متهمان اصلی به مردم معرفی می‌شوند. این روش در برخورد با فساد نه تنها آرامش‌بخش نیست، بلکه مردم را که زیر بار فشار اقتصادی شدید قرار دارند بیش از هر زمان دیگری عاصی می‌کند. مردم از خود می‌پرسند چطور می‌شود اگر کسی در خیابان به علت فقر و تنگدستی و تنها برای تهیه پول برای شیر خشک فرزندش دست به دزدی بزند با او به شدت برخورد و حتی اعدام می‌شود اما چگونه است فردی که میلونها دلار ارز دولتی از نظام بانکی گرفته، به جای آنکه کالای مورد نیاز کشور را با همان رقم به دست مصرف کننده برساند آن را غارت کرده است کمترین نشانی از وی در میان نیست تنها ردی که از وی باقی می‌ماند دو حرف از حروف الفباست. چگونه است دختری که در اینستاگرام اقداماتی خلاف عرف انجام داده کارش به اعتراف تلویزیونی می‌رسد اما فردی که نزدیک به یک میلیون دلار ارز برای واردات گوشت گرفته و آن را صرف کار دیگری کرده و سود کلانی از رهگذر غارت مردم به جیب زده است هیچ رد و نشانی در میان اخبار ندارد و مشخص نیست چه برخوردی با وی صورت می‌گیرد. این بدین معنا نیست قوه قضاییه با این قبیل افراد برخورد نمی‌کند، اما نحوه انعکاس اخبار این دسته از مفسدان اقتصادی برای مردم خوشایند نیست. نباید فراموش کنیم در ازای باز شدن یک پرونده فساد اقتصادی در قوه قضاییه دهها پرونده در ذهن و روان افکار عمومی باز می‌شود. وظیفه قوه قضاییه آن نیست که پرونده را تنها از لحاظ حقوقی مختومه کند بلکه باید به گونه‌ای برخورد کند که از آن بوی مماشات یا ملاحظه‌کاری به مشام نرسد و پرونده‌هایی که در ذهن افکار عمومی باز شده است را به نحو مطلوبی ببندد و اذهان عمومی را اقناع کند.
حال که رهبر معظم انقلاب موکدا به تمام قوا به ویژه به دولت دستور اکید داده‌اند «واقعا با فساد مبارزه بشود... باید برخورد کنیم بعد برخورد را به مردم بگوییم... برخورد قانونی قوی رضایت‌بخش بکنیم، بعد همین را به اطلاع مردم برسانیم، بگوییم این کار اتفاق افتاد؛ این خوب است؛ این درست است» جا دارد تمام قوا هر آنچه در توان دارند برای مبارزه با فساد به میدان آورند و در این مسیر قوه قضاییه می‌تواند با تاسیس یک ستاد ویژه «واقعی» مبارزه با فساد و انتصاب «دادستان ویژه» که مستقیما زیر نظر مقامات عالیه نظام عمل کند پیشگام شده و گفتمان مبارزه با فساد اقتصادی را در کشور شکل دهد و در این مبارزه به هیچ عنوان ملاحظه‌کاری و مصلحت سنجی ننماید. دادستان ویژه مبارزه با فساد می‌تواند یکی از قضات پاکدست و شجاع دستگاه قضا باشد که کم هم نیستند.
شکل‌گیری این گفتمان به یقین با استقبال عمومی و ملی همراه خواهد شد. مردم با مشاهده عزم جدی و قاطعانه ستاد ویژه مبارزه با فساد اقتصادی، سختی‌ها و دشواری‌های اقتصادی را با سهولت بیشتری تحمل خواهند نمود. شکل گیری گفتمان مبارزه با فساد اقتصادی و عملکرد دقیق و قاطعانه دادستان ویژه و ارائه گزارش مستمر به حضور مردم و افکار عمومی باعث می‌شود مردم به جای آنکه به رسانه‌های معاند و ایران‌ستیز که آنها را به آشوب و ایجاد هرج و مرج تشویق می‌کنند گوش فرا دهند، با این گفتمان ملی همراه شده، این پیام را به خارج از ایران ارسال نمایند که حل مشکلات داخل ایران تنها به دست نیروهای داخلی ممکن و میسر است و هیچ عامل خارجی نمی‌تواند دایه مهربان‌تر از مادر باشد.
از یاد نبریم امام اول شیعیان امیرالمومنین اولین روز حکومت خود را با ارسال این پیام به مفسدان اقتصادی زمانه خویش آغاز کرد که بیت‌المال را به خزانه بازخواهم گرداند «حتی اگر کابین زنانتان کرده باشید». حساسیت امام اول شیعیان به حیف و میل بیت‌المال و فساد اقتصادی چنان است که حتی عقیل برادر خود را در مقابل سواستفاده از بیت‌المال به آتش جهنم انذار داد یا در نامه‌ای به فرماندار بصره که در یک مهمانی شرکت جست که میزبان از رانتخواران بود و برای میزبانی سفره‌ای اشرافی گسترده بود نوشت: «به خدا سوگند، که اگر همه اعراب پشت به پشت هم دهند و به نبرد من برخیزند، روى برنخواهم تافت و اگر فرصت به چنگ آید به جنگ بر مى خیزم و مى کوشم تا زمین را از این شخص تبهکار کج اندیش پاکیزه سازم. چنانکه گندم را پاک کنند و دانه هاى کلوخ را از آن بیرون اندازند.....پس اى پسر حنیف، از خدا بترس. به همان چند قرص نان اکتفا کن تا از آتش رهایى یابى»
برخورد شدید با مفسدان اقتصادی و کسانی که بیت‌المال را به تاراج می‌برند از جمله مواردی است که در فرهنگ شیعه هیچ جای تسامح و ملاحظه‌کاری ندارد و این مدعا در رفتار و کلام امیرالمومنین اظهر من‌الشمس است. از دیگر سو مقام معظم رهبری به عنوان عالیترین مقام و مرجع کشور موکدا به تمام قوا دستور داده‌اند بدون هیچ ملاحظه‌کاری با مفسدان اقتصادی برخورد شده، گزارش آن به اطلاع مردم برسد. با این توصیفات از قوه قضاییه انتظار می‌رود با قدرت تمام و مستظهر به پشتیبانی ملت در این راه قدم بگذارد. برخورد جدی با مفاسد اقتصادی می‌تواند همچون ناقه صالح آزمونی مهم در برابر حاکمیت باشد تا با شفافیت تمام افراد و چهره‌هایی را که در این فساد دست داشته‌اند بی‌ملاحظه و چشم‌پوشی به مردم و دستگاه قضایی معرفی نماید تا بدین‌سان از رهگذر برخورد با این فساد، اعتماد از دست رفته را بازسازی نماید و این فرصت را مغتنم بشمارد تا مبادا بیش از اندازه دیرشود.
طلسمِ معجزتی
مگر پناه دهد از گزندِ خویشتنم
چنین که دستِ تطاول به خود گشاده منم!
دیدگاه تان را بنویسید