منشا اصلی بیکاری فارغ‌التحصیلان، نداشتن مهارت واقعی است

نایب رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری با اشاره به چالش اخیر دولت‌ها در ایجاد تعادل میان بازار کار و تربیت و جذب دانشجو به عنوان نیروی کار ماهر گفت: اصلی‌ترین بحران ما نه یافتن شغل برای دانشجویان، بلکه بی‌نسبت بودن دانش‌های آموزش داده شده به دانشجو با بازار کار و صنعت و اشتغال واقعی است.

علیرضا حیدری در گفت‌وگو با ایلنا افزود: نیاز کارفرما به نیروی کار باید با عرضه نیروی کار پاسخ بگیرد. مشکل اصلی فارغ‌التحصیلان حتی در سطح تحصیلات تکمیلی (کارشناسی ارشد و دکتری) عدم ارتباط میان آموزش‌های اخذ شده با بازار کار است. یعنی ممکن است هنوز کشور از نظر نیاز به مهندس اشباع نشده باشد اما آنقدر دانش مهندسی آموخته شده در مهندسی صنایع، برق، مخابرات، هوافضا و نساجی بی‌ربط به بازار کار واقعی است که ارتباطی میان بازار کار و دانشگاه رخ نمی‌دهد. دانشگاه مسیر خودش را با فرمانی خود می‌رود و بازار کار نیز به مقتضیات خودش عمل می‌کند.

وی تاکید کرد: نه تنها کرسی‌های دانشگاهی با توجه به بازار کار تعیین نمی‌شوند که حتی مواد و سرفصل‌های درسی نیز ربطی به نیازهای ما ندارند. این امر حتی در علوم انسانی نیز وجود دارد و در این میان اتفاقاً کرسی‌های علوم تجربی و پزشکی که مرتبط‌ترین بخش کشور به بازار کار هستند و در همه حوزه‌ها ما با کمبود پرستار، داروساز و پزشک و کارشناس مواجه هستیم، کمبود کرسی آموزشی و صندلی برای متقاضی داریم.

این کارشناس اقتصاد تصریح کرد: وقتی فارغ‌التحصیل دکتری و کارشناسی ارشد ما در هنگام ورود به بازار کار با واکنش عدم نیاز کارفرما مواجه می‌شود و می‌بیند که جایگاهی پایین‌تر از نیروی کار تحصیل نکرده دارد، به وضوح‌ عدم تطابق آموزش دانشگاهی و اقتصاد کشور را می‌بینیم. علاوه بر اینکه مواد درسی ربطی به بازار کار ندارند، خود جوینده شغل دانشجو که مهارت کافی دارد، نمی‌تواند به بازار کار وصل شود. در اینجا نیاز به یک بانک داده اطلاعاتی وجود دارد که فرد دانش‌آموخته با متقاضی خود در بازار کار به عنوان کارفرما مرتبط شود و جای این بانک اطلاعاتی خالی است.

نایب رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری با اشاره به موضوع رشد آموزش‌های فنی و حرفه‌ای در کشور اظهار کرد: ما باید واقعیت‌های بازار کار و اقتصاد خودمان را ببینیم و بر مبنای آن اقدام به جذب دانشجو متناسب با بازار کار کنیم. اقتصاد ایران دارای چنان ارزش افزوده و نرخ سود بالایی نیست که کارفرمایان و دولت انگیزه آن را داشته باشند در بخش طراحی و نوآوری و به‌کارگیری واحد تحقیق و توسعه از مسیر دانشگاهی جذب نیرو کنند. به‌کارگیری نیرو به ویژه در رشته‌های مهندسی، علوم پایه و علوم انسانی به همین نحو افت می‌کند. در شرایط فعلی اقتصاد ایران هنوز با تولید با ترکیب فنی پایین و گاه مونتاژ کار می‌کند و همین مسأله باعث افزایش نیاز هنرجویان فنی به نسبت فارغ‌التحصیلان مهندسی و علوم پایه در ایران شده است.