همسان‌سازی؛ به نام ما و به کام آنها
حسن صادقی
رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری
کمتر از چندماه به برگزاری دوازدهمین دوره انتخابات مجلس باقی مانده و نمایندگان فعلی مجلس، تمام تلاش خود را برای ابقا در بهارستان آغاز کرده‌اند یا فعالیت‌هایی در دست طراحی و اجرا دارند.
البته موضوع قانونی یا غیرقانونی بودن تبلیغات انتخاباتی پیش از موعد مدنظر نیست بلکه موضوع مدنظر، توجه به وعده‌هایی است که این افراد از هم اکنون تا روز انتخابات به طرفداران خود و سایر افرادی که در پی جلب حمایت آنان هستند، می‌دهند یا خواهند داد.
در همین راستا نیز در اخبار و شبکه‌های مجازی به صورت گسترده با خبری از ناحیه «حاجی‌بابایی» نماینده همدان مبنی بر تصویب شدن طرح همسان‌سازی حقوق بازنشستگان در برنامه هفتم توسعه توسط کمیسیون برنامه و بودجه و محاسبات مجلس مواجه شدیم.
چیزی که ذهن محاسبه‌گر را به خود مشغول می‌کند این است که اولاً چرا این موضوع در آخرین سال کار مجلس رونمایی شده و دوم اینکه چگونه است که بودجه همسان‌سازی به‌رغم اینکه باید دو سال قبل در برنامه ششم توسعه اجرایی می‌شد، در سال‌های 1400تا 1402 توسط نمایندگان فعلی، متوقف‌الاجرا شد. سوم اینکه نمایندگان می‌دانند که همسان‌سازی، صرفاً صندوق‌های کشوری، لشگری، فولاد و صندوق‌های وابسته به خانواده دولت را دربرمی‌گیرد نه صندوق مظلوم تأمین اجتماعی را.
صراحتاً به جامعه هدف یعنی کارگران و بازنشستگان تأمین اجتماعی اعلام می‌کنم که هرجا صحبت از همسان‌سازی شد، آگاه باشید که منظور بازنشستگان تحت پوشش تأمین اجتماعی نیست چرا که همسان‌سازی آن هم با بودجه دولت، مختص خانواده معظم دولت است. بازنشستگان تأمین اجتماعی بودجه‌ای از دولت نمی‌گیرند که همسان‌سازی شامل حال آنان شود، بنابراین سهم بازنشستگان تأمین اجتماعی همان متناسب‌سازی است و چون با بودجه دولت صورت نمی‌گیرد در مجلس نیز تصویب نمی‌شود.
آنچه در برنامه‌های توسعه هم تاکنون طرح شد، صرفاً پرداخت معوقات تأمین اجتماعی برای پرتوان کردن این سازمان جهت متناسب‌سازی براساس مصوبات هیات امنا و هیأت مدیره بوده و به همین دلیل نتوانستند فراتر از آن عمل کنند. برداشت بنده این است که اگر مجلس می‌خواهید متناسب‌سازی را هر ساله انجام دهد، چرا باید مقرراتی را اجرایی کند که متناسب‌سازی انجام شده و صورت گرفته قبلی را دچار گسست و به‌هم‌ریختگی کند! چون اگر هر زمانی، متناسب‌سازی صددرصدی شود، از سال بعد کافی است که به استناد ماه ۹۶ قانون تامین اجتماعی به صورت یکسان برای کلیه سطوح انجام گیرد و این نحوه اجرای پله‌ای است که تناسب را برهم می‌زند. لذا کافی است که از این رویه دست بردارند، آن وقت یک بار متناسب‌سازی می‌تواند برای همیشه کافی باشد. البته همین نمایندگان با تصویب افزایش حقوق سال ۱۴۰۲ در بودجه، عامل ناکارآمدی متناسب‌سازی سال‌های گذشته شده و ماده ۹۶ را از موثر بودن ساقط کردند.
حال چرا می‌گویم همسان‌سازی به کام دولتی‌هاست و به نام ما بازنشستگان تأمین اجتماعی، به این دلیل که همسان‌سازی دارای رتبه و پایه با شاغلین است و به همین دلیل موضوعیت دارد ولی متناسب‌سازی حقوق بازنشستگان سازمان تأمین اجتماعی با توجه به حق بیمه پرداختی و سنوات پرداخت حق بیمه موضوعیت دارد و از طرفی هزینه همسان‌سازی با بودجه عمومی، در اختیار دولت است و قانون بودجه نیز توسط مجلس تأیید و تصویب می‌شود. لیکن هزینه متناسب‌سازی توسط بودجه سازمان تأمین اجتماعی، تأمین و در اختیار هیآت مدیره و هیات امنای سازمان تأمین اجتماعی است و به خاطر استقلال مالی و اقتصادی از توان مجلس نیز خارج است. به همین دلیل انتظار داریم مجلس، سازمان تأمین اجتماعی را مکلف به انجام متناسب‌سازی، آن هم یک بار برای همیشه و با اجرای دقیق و کامل ماده ۹۶ قانون تأمین اجتماعی کند.
در پایان آرزوی موفقیت روزافزون برای نمایندگان مجلس دارم و امیدوارم که فعالیت‌های ایشان همیشه برای رضای خدا باشد، هر چند رضای خدا در رضایت خلقی است که شما باید برای آنها کوشش کنید.
دیدگاه تان را بنویسید