شرکت‌های تامین نیروی انسانی با قدرت مشغول کارند
کارگران پیمانی؛ اسیر در چرخه امیدواری و یأس
نسرین هزاره مقدم
انتظار وقتی خیلی طولانی شود، چهره عوض می‌کند. اول امیدواری که به رنگ سپیدی‌ست، بعد ناامیدی که کاملاً خاکستری‌ست. آنچه دشوارتر است، مدام امیدوار شدن و کمی بعد ناامید شدن است؛ اتفاقی که بیش از یک سال است کارگران شرکتی و قراردادی را در موضوع ساماندهی استخدام در بخش دولتی درگیر خود کرده است.
به گزارش ایلنا، یک کارگر پیمانکاری پارس جنوبی می‌گوید: «امیدوار می‌شویم و کمی بعد ناامید می‌شویم و همین طور چرخه امید و ناامیدی ادامه می‌یابد. شهریور سال قبل در انتظار تصویب طرح ساماندهی و برچیده شدن کامل بساط شرکت‌های سودجوی واسطه بودیم. بعد گفتند تا آخر سال کار به پایان می‌رسد. زمستان که شد اولویت و اهمیت بررسی قانون بودجه را پیش کشیدند و در نتیجه کار را عقب انداختند. امسال هم از همان بهار، وعده‌ها شروع شد. گفتند تا آخر بهار طرح مصوب می‌شود، بعد شد تا آخر تابستان و حالا به نیمه دوم سال که پا گذاشته‌ایم، نه خبری از تصویب است و نه نشانی از پیشرفت کار».
اخبار و نشانه‌های دریافتی از مناطق نفتی و پالایشگاهی کشور نشان از حضور مطمئن پیمانکاران در نیمه دوم سال دارد. آنهایی که در شهریور قرارداد مناقصه‌شان به پایان رسیده، دوباره زمان قرارداد را لااقل برای شش ماه دیگر تمدید کرده‌اند و ظاهراً واهمه‌ای از حذف و برچیده شدن ندارند و به روال همیشه حقوق و مزایای مزدی کارگران دست اینهاست. تبعیض، تاخیر و بی‌عدالتی، خصایص اصلی کار شرکتی و پیمانکاری در پرسودترین صنعت کشور یعنی نفت و گاز است.
تبعیض آزاردهنده بین کارگران رسمی و پیمانکاری
به گفته کارگران این بخش، زندگی در مکان‌های تعبیه شده برای کارگران پیمانکاری دشوار است و حتی غذا و جای خواب کارگران با هم فرق می‌کند. تبعیض همه جا هست، در سرویس‌های رفت و آمد و بهداشتی، در کارت‌های پاداشی که به بهانه‌های مختلف و هر از گاهی رسمی‌ها می‌گیرند و پیمانکاری‌ها محرومند و در شیوه کار، 12 ساعت کار سخت و در هوای آزاد بدون کمترین امتیاز.
در این اوضاع، نمایندگان کارگران شرکتی و قراردادی، همچنان دوندگی می‌کنند تا شاید یک مطالبه چندین ساله به سرانجام برسد: حذف شرکت‌های پیمانکاری و واسطه و قرارداد مستقیم شدن تمام نیروها در تمام نهادهای دولتی، عمومی و خصولتی.
«رامین اناری» نماینده این کارگران از پویشی می‌گوید که سه سال است کار خود را شروع کرده و با آمدن نمایندگان مجلس یازدهم، کار مطالبه‌گری را به اوج رسانده است. او می‌گوید: در طول این سه سال و به خصوص در یک سال و چند ماه اخیر، ما از تمام مجاری قانونی، تصویب طرح ساماندهی را مطالبه کردیم. در تمام این مدت، کارگران شرکتی و قراردادی با تعهد کامل، به کار و خدمت خود ادامه دادند. مسیرهای مطالبه‌گری هم همگی قانونی بوده، امضا جمع کردیم، رایزنی کردیم، با نمایندگان مجلس گفت‌وگو کردیم، تلفن زدیم، از این شهر به آن شهر رفتیم، مصاحبه کردیم و در کل، همه مسیرهای قانونی را در آرامش و با حسن نیت تمام امتحان کردیم. حالا بعد از سه سال انتظار، توقع داریم هیچ چیز را بهانه نکنند. توقع داریم طرح را به صحن بیاورند. مگر قرار نبود بعد از خاتمه تعطیلات مجلس، طرح ساماندهی اولین طرحی باشد که به صحن مجلس می‌آید. ۲۹ شهریور تعطیلات مجلس به پایان رسید. چرا کار به سرانجام نمی‌رسد؟
اخبار و نشانه‌های دریافتی از مناطق نفتی و پالایشگاهی کشور نشان از حضور مطمئن پیمانکاران در نیمه دوم سال دارد. آنهایی که در شهریور قرارداد مناقصه‌شان به پایان رسیده، دوباره زمان قرارداد را لااقل برای شش ماه دیگر تمدید کرده‌اند
او از سفر به استان‌های مختلف و رایزنی با نمایندگان عضو کمیسیون اجتماعی مجلس خبر میدهد: «تقریباً تمام نمایندگان تاکید کرده‌اند همچنان بر مواضع خود ایستاده‌اند و جای هیچ نگرانی نیست».
شرایط کشور، کار را به تعویق انداخته است
در این میان «علی بابایی کارنامی» عضو کمیسیون اجتماعی و رئیس فراکسیون کارگری مجلس نیز این اطمینان را تکرار می‌کند. او در رابطه با وضعیت طرح ساماندهی ضمن تاکید بر اینکه «کارگران نگران نباشند و کار در حال انجام است»، می‌گوید: مواضع کمیسیون اجتماعی تغییر نکرده و کارگران نسبت به این مساله مطمئن باشند. فقط شرایط کشور باعث شده کار کمی به تعویق بیفتد. کارگران بدانند که مطالبه‌گری آنها بی‌جواب نمی‌ماند و ما نمایندگان عضو کمیسیون اجتماعی در کنار آنها هستیم. همه تلاش‌مان بر این است که مراحل قانونی تصویب و اجرای طرح ساماندهی در کوتاه‌ترین زمان ممکن به پایان برسد.
بابایی کارنامی: کارگران بدانند که مطالبه‌گری آنها بی‌جواب نمی‌ماند و نمایندگان عضو کمیسیون اجتماعی در کنار آنها هستند. همه تلاش‌مان بر این است که مراحل قانونی تصویب و اجرای طرح ساماندهی در کوتاه‌ترین زمان ممکن به پایان برسد
با این وجود، سوال اصلی کارگران این است که چرا کار تا این اندازه به درازا کشیده و چرا بررسی جزئیات طرح در کمیسیون اجتماعی که از پنجم تیر شروع شده، هنوز به پایان نرسیده است؟ بابایی کارنامی در پاسخ می‌گوید: در این مدت، تاخیر برای این بوده که یک متن شسته و رفته از طرح بیرون بیاید و تصویب آن مسجل شود. ما نمی‌خواهیم بعد از تصویب در مجلس، شورای نگهبان به طرح ایراد بگیرد و طرح برگشت بخورد. به همین دلیل، همه جزئیات را با دقت بررسی کرده‌ایم تا جایی برای ایراد گرفتن و بازگشت طرح باقی نماند.
اما کار بالاخره کی به سرانجام می‌رسد و کارگران تا چه زمانی منتظر باشند؟ عضو کمیسیون اجتماعی مجلس به این پرسش این گونه پاسخ میدهد: تا آخر سال حتماً تمام مراحل قانونی طی می‌شود. این به این معنا نیست که ما قصد داریم کار را به سال بعد بیندازیم. ما قبل از پایان سال، دو جلسه بررسی طرح را تمام می‌کنیم، آن را به صحن می‌آوریم و انشالله به تصویب می‌رسانیم. در واقع قبل از آغاز سال جدید، همه کارهای اداری و بوروکراتیک طرح تمام می‌شود. باید بدانیم هر طرحی برای اینکه به مرحله اجرا برسد، باید حتماً یک پروسه اداری را طی کند. به امید خدا اول سال بعد، طرح اجرایی می‌شود.او در ادامه می‌گوید: از همه کارگرانی که در این مدت، به شیوه قانونی مطالبه‌گری کرده‌اند، تشکر می‌کنم و به آنها اطمینان می‌دهم که در کنارشان هستیم. کار تصویب این طرح به هیچ بهانه‌ای به تعویق نمی‌افتد.
مجلس این بار بدقولی نکند
اینکه کار بررسی، تصویب و ابلاغ طرح در ماه‌های آینده به پایان برسد و مراحل اداری اجرا نیز طی شود، اساساً بد نیست و می‌تواند یک نقطه روشن باشد منتها به این شرط که وعده‌های امسال هم به سرانجام قول‌های سال قبل دچار نشود و رفت و برگشت در راهروهای مجلس تا بی‌نهایت ادامه نداشته باشد.
رامین اناری، حرف پایانی را این گونه می‌گوید: «میلیون‌ها نیروی قراردادی و شرکتی سه سال مطالبه‌گری قانونی کرده‌اند. اینها بدون کوچک‌ترین حاشیه، فقط پیگیری و مطالبه‌گری کرده‌اند. در این مقطع زمانی، یک خواسته روشن داریم؛ لطفا هرچه سریعتر به مطالباتمان پاسخ دهید، به کارگرانی که حتی یک روز کار را هم تعطیل نکرده‌اند».
دیدگاه تان را بنویسید