رئیس کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار البرز گفت: فاصله تورم با خط فقر و حداقل حقوق کارگران بسیار زیاد است. دیگر کارگران با یک جا کار کردن نمی‌توانند زندگی خود را بگردانند و به دنبال شغل‌های کاذب هستند.

علی اصلانی در گفت‌وگو با ایسنا گفت: مشکل از زمان جنگ ایجاد شد که نمایندگان کارگران قبول کردند حقوق کارگران افزایش پیدا نکند و بعد از جنگ دولت‌ها جبران کنند و به دلیل جبران نشدن، فاصله بین خط فقر و حداقل حقوق کارگران این فاصله زیاد شده است. اگر افزایش حقوق در زمان جنگ هم اتفاق می‌افتاد، اکنون حداقل حقوق کارگران ۹ میلیون تومان بود.

وی ادامه داد: اگر فاصله خط فقر با تورم جبران نشود در آینده نزدیک هیچ کارگری دیگر انگیزه کار در کارخانه‌ها را نخواهد داشت.

اصلانی افزود: اکنون اکثر کارخانه‌ها به دنبال کارگر هستند و این موضوع در استان البرز و در سراسر ایران صادق است چون دیگر کارگران با یک جا کار کردن نمی‌توانند زندگی خود را بگرداند و به دنبال شغل‌های کاذب هستند.

به گفته نماینده کارگران در شورای عالی کار، دغدغه کارگران داشتن بازنشستگی و بیمه نیست بلکه داشتن درآمد کافی در برابر هزینه‌های سنگین زندگی است.

اصلانی اظهار کرد: یک کارگر با هشت ساعت کار و یک سال سابقه و حق اولاد چهار میلیون و ۲۰۰هزار تومان حقوق می‌گیرد که از خط فقر حدود 6میلیون تومان فاصله دارد. به این ترتیب رغبتی برای کار کردن در کارخانه‌ها ندارند.

وی گفت: هنوز بسیاری از مشاغل و صنایع ما تا ۷۰ یا۸۰درصد دولتی است و بزرگترین کارفرمای کشور فعلا دولت است. در شورای عالی کار هم دولت همکاری نمی‌کند. تنها سه نفر در شورای عالی کار از نمایندگان کارگران هستند. وقتی مشکلات این‌چنینی ایجاد می‌شود نماینده کارفرما با دولت یکی شده و کار به رای‌گیری می‌رسد و در نهایت کارگران راه به جایی نمی‌برند.

وی ادامه داد: حتی یک بار در شورای عالی کار صورتجلسه نهایی را امضا نکردیم و نسبت به اجرا نشدن ماده ۴۱ قانون کار معترض شدیم ولی اتفاقی نیفتاد و با رای همان شش نفر ابلاغ شد. یک سال نیز در مورد رعایت نشدن شاخصه‌های ماده ۴۱ قانون کار در تعیین دستمزد  به دیوان عدالت اداری شکایت کردیم که در نهایت به آن رسیدگی نشد.

وی با اشاره به اینکه دولت در بودجه سنواتی افزایش حقوق را ۱۰درصد پیش‌بینی کرده، گفت: به این صورت راه را برای نماینده‌های کارفرما باز گذاشتند. امسال بسیار سخت است که در شورای عالی کار نماینده‌های کارفرما و دولت را قانع کنیم که این مقدار متناسب با تورم بالای ۴۰درصد نیست. هزینه‌های زندگی سه و نیم نفری بالای ۱۰میلیون تومان است و این دستمزدها پاسخگوی هزینه‌ها نیست.