۲۰۱۸؛ بهترین سال در تاریخ بشریت
جهان چندان هم جای بدی نیست
سیدمحمد میرزامحمدزاده
همان‌طور که همه می‌دانیم جهان به سمت دوزخ درحرکت است، اما این فکر دردناک که ما به کدام سمت تاریک کشیده می‌شویم، هیچ‌وقت از ذهن ما پاک نمی‌شود. آیا اول اقتصاد جهان فرومی‌پاشد؟ اول یخ‌های قطبی آب می‌شوند و ما از گرما می‌میریم؛ یا آنکه آشوب و جنگ همه ما را فرامی‌گیرد؟
نیکولاس کریستوف، ستون‌نویس روزنامه آمریکایی نیویورک‌تایمز و برنده دو جایزه پولیتزر برای پوشش اخبار چین و نسل‌کشی دارفور، در یادداشتی از روزهای خوب 2018 می‌گوید و می‌نویسد، باوجود همه پلیدی‌ها و مسائلی که در جهان داریم، سال 2018 آمارهای خوبی نیز داشت که چندان در رسانه‌ها دیده نشد، او در یادداشت خود نتیجه می‌گیرد رسانه‌ها در رساندن اخبار خوب و امیدبخش به مردم کوتاهی کردند و باید در کنار حوادث و رویدادهای بد، به اخبار و پیشرفت‌های بشری نیز بپردازیم و به مردم برای پیشرفت و بهبود جهان انگیزه دهیم. در ادامه یادداشت این روزنامه‌نگار برجسته را می‌خوانیم.
«بگذارید کمی از خوبی‌های دنیا بگوییم؛ بگذارید من سال 2018 را بهترین سال در تاریخ بشریت بنامم. برای این کار دلایلی هم دارم.
در این سال، به‌طور متوسط در هر روز نزدیک به 295 هزار نفر برای اولین بار به برق دسترسی پیدا کردند، هر روز 305 هزار نفر به آب سالم برای اولین بار دسترسی پیدا کردند و 602 هزار نفر نیز برای اولین بار به اینترنت راه یافتند.
در هیچ دوره‌ای، همچون این سال، مردم به سوادآموزی روی نیاوردند و طبقه متوسط جوامع این‌قدر امید به زندگی‌شان بالا نبود و خانواده‌ها این‌چنین در رفاه نبودند که کودکانشان همه زنده بمانند. بگذارید مکثی بر ترس و ناامیدی‌هایمان داشته باشیم و یک‌صدم ثانیه به شادی برای این همه دستاورد بپردازیم.
از هر 10 آمریکایی، 9 نفر در نظرسنجی‌ها ابراز کرده‌اند که فقر جهانی هرروز بدتر می‌شود و یا همچنان پایدار است، اما درواقع روند جهان به سمت کاهش فقر است
چند سال پیش در یک جاده خاکی در آنگولا، من زنی را دیدم که نامش دلفینا فرناندز بود و 10 کودک از 15 فرزند خود را از دست داده بود؛ احتمالاً او بزرگ‌ترین غمی را که می‌تواند بر یک پدر و مادر برود تحمل کرده بود و این درد را نه یک‌بار که 10 بار به دوش کشیده بود.
اما حالا آمار مرگ کودکان به‌شدت کاهش یافته است. تنها چهار درصد از کل کودکان جهان در سال 2018 در سن زیر پنج سال جان خود را از دست دادند. هرچند هنوز آمار وحشتناکی است اما از 19 درصد سال 1960 و هفت درصد سال 2003 بسیار امیدوارکننده‌تر است.
خبر مهمی که شاید تیتر هیچ رسانه‌ای نشد، این است که در 24 ساعت گذشته، 15 هزار کودک در کل جهان جان خود را از دست دادند، درحالی‌که این رقم در دهه 90 میلادی 30 هزار کودک بود.
شاید دورانی که این همه سلاخی و بدبختی و تهدید اطراف ما را گرفته است، صحبت از پیشرفت خنده‌دار و مسخره به نظر برسد، اما حقیقت این است که ما هر روز اخبار چنین وقایعی را پوشش می‌دهیم و یک‌بار نوشتن از پیشرفت دنیا شاید این پلیدی‌ها را بپوشاند.
دلیل نوشتن این مطلب را می‌توان رسالت روزنامه‌نگاری خواند، چراکه روزنامه‌نگاران متعهد شده‌اند دنیا را مطلع سازند و ظاهراً بسیاری از مردم جهان همچنان ناآگاه هستند. به‌طور مثال از هر 10 آمریکایی 9 نفر در نظرسنجی‌ها ابراز کرده‌اند که فقر جهانی هرروز بدتر می‌شود و یا همچنان پایدار است، اما درواقع روند جهان به سمت کاهش فقر است.
در دهه 1950 میلادی، عمده مردم در فقر شدید به سر می‌بردند و متوسط درآمد دو دلار در روز بود. در دهه 1980، 44 درصد مردم در فقر شدید بودند و در سال 2018 تنها 10 درصد از جمعیت جهان در فقر مطلق زندگی می‌کردند.
در سال 2018، به‌طور متوسط در هر روز نزدیک به 295 هزار نفر برای اولین بار به برق دسترسی پیدا کردند، هر روز 305 هزار نفر به آب تمیز و 602 هزار نفر نیز برای نخستین بار به اینترنت راه یافتند
هانس روسلینگ، محقق برجسته سلامت بین‌الملل در کتابی که پس از مرگش در سال 2018 بانام «سراسر حقیقت» منتشر شد، نوشت: به نظر می‌رسد که همه تصوری اشتباه از جهان دارند؛ وقتی از مردم می‌پرسم آن‌ها دنیا را جایی بسیار ترسناک‌تر خشن‌تر و ناامیدانه تر و به‌طور خلاصه دراماتیک‌تر از چیزی که در واقعیت هست، می‌بینند.
تصور من بر این است که برداشت اشتباه مردم بیانگر این است که پوشش اخبار دقیق انجام‌نشده است. ما جنگ‌ها، سلاخی‌ها و قحطی‌ها را پوشش دادیم و کمتر بر پیشرفت‌ها تمرکز کردیم.
در سال 2018، ما جنایات علیه مسلمانان روهینگیا، گرسنگی در یمن، تغییرات اقلیمی بنگلادش پناهندگان و ازدواج کودکان و همچنین بدترین وضعیت فقر در جمهوری آفریقای مرکزی را اطلاع‌رسانی کردیم؛ هرچند که حتی باید توجه بیشتری به این فجایع می‌شد، اما هیچ‌وقت از پیشرفت خیره‌کننده علیه دولت‌های دیکتاتور و ضعیف در سال 2018 همچون ارمنستان، اتیوپی و مالزی ننوشتیم.
البته چالش‌های عظیمی را پیش‌روی جهان است نمی‌توان انکار کرد. دستاورد علیه فقر جهانی و بیماری کندتر شده است و تغییرات اقلیمی تهدید بزرگی به‌ویژه برای ملت‌های ضعیف به شمار می‌رود و بنابراین چیزهای زیادی در دنیا هست که از آن‌ها خشمگین باشیم اما شکست در آگاهی دادن به مردم در مورد پیشرفت جهان می‌تواند به ناامیدی و تسلیم شدن آن‌ها منجر شود. درواقع بیان پیشرفت‌ها به مردم نشان می‌دهد که چه چیزی ممکن است به آن‌ها انگیزه دهد تا برای بهبود فرصت‌های جهانی تلاش کنند.
هر روز از سال که شما از دست سیاستمدارانی همچون ترامپ حرص می‌خورید، باید یک‌صدم ثانیه به خود فرصت دهید تا بدانید مهم‌ترین موضوع دنیا بمباران خبری ترامپ نیست؛ بلکه ناامیدترین و ضعیف‌ترین ساکنین جهان هستند که از بهبود سوادآموزی و زندگی بهتر لذت می‌برند؛ روندی که نوید روزی را می‌دهد که هیچ مادری، دیگر 10 فرزند خود را از دست ندهد.»
دیدگاه تان را بنویسید