میدل ایست آی در گزارشی توضیح داد که چگونه دولت‌ها و بازیکنان غیردولتی از رسانه‌های اجتماعی و فناوری‌های دیجیتالی برای فریب دادن و کنترل شهروندان‌ استفاده می‌کنند. این پایگاه خبری - تحلیلی در گزارشی که از متن کتاب خودکامگی دیجیتالی در خاورمیانه: فریب‌کاری، دروغ‌پراکنی و شبکه‌های اجتماعی به نوشته مارک اون جونز استخراج شده، نوشت: طی 10 سال گذشته و با آغاز بهار عربی، زمانی که درباره جوانب مختلف رسانه‌ها و سیاست‌های پیرامون خاورمیانه می‌نوشتم، تهدید به مرگ و تجاوز شدم و انتقادات آنلاین دریافت کردم. کاریکاتورهایی از من کشیده شد که در آن‌ها عروسک خیمه شب‌بازی بودم و وبسایت‌هایی تنها با هدف بی‌اعتبار کردن من و دیگر فعالان ایجاد شد. حتی مقلدانی بودند که سعی کردند با نام و نشان من اکانت‌هایی در شبکه‌های اجتماعی راه بیندازند و برای روزنامه‌های محلی با عقایدی که خلاف مال خودم است، گزارش بنویسند. من از ورود به بحرین به دلیل اعتراض به سرکوبگری آنلاین این کشور ممنوع شده‌ام و حتی بارها صفحه توییتری‌ام به حالت تعلیق درآمده است. در گذر زمان، شاهد آسیب و تغییرات روانی خودم و دیگر کسانی بودم که هدف خشونت‌های آنلاین قرار گرفته بودند. به عصر استبداد دیجیتالی خوش‌ آمدید! در این عصر از آزار و اذیت دیجیتالی، نظارت و دروغ‌پراکنی برای کنترل رفتار انسان‌ها استفاده می‌شود. استبداد دیجیتالی به استفاده از فناوری اطلاعات دیجیتال توسط رژیم‌های خودکامه برای نظارت، سرکوب و عوام‌فریبی علیه اشخاص داخل و خارج از یک کشور می‌گویند. این شامل طیف وسیعی از فنون سرکوب‌کننده از جمله نظارت، سانسور، فریب‌کاری و آزار و اذیت، حملات سایبری، قطعی اینترنت و به ستوه آوردن کاربران آنلاین می‌شود. یکی از عناصر بسیار نگران‌کننده سوءاستفاده از رسانه‌های اجتماعی، اخبار نادرست و دروغ‌پراکنی است. از این ابزارها برای سواستفاده از افکار عمومی و ایجاد توهم در رابطه با حمایت عمومی درخصوص یک مسئله خاص استفاده می‌شود.

از واشنگتن گرفته تا ریاض، دروغ‌پراکنی یا انتشار اخبار جعلی یک مشکل جهانی است. کلر واردل، این مشکل را بخشی از اختلال اطلاعاتی روزافزون می‌داند. از سال ۲۰۰۸، توجه آکادمیک در زمینه‌های روان‌شناسی و ارتباطات به درک هدف دروغ‌پراکنی معطوف شده است. دروغ‌پراکنی مسئله جدیدی نیست اما فناوری‌های دیجیتالی که از طریق آن‌ها دروغ‌پراکنی انجام می‌گیرد، بسیار جدید است. وجود رسانه‌های اجتماعی باعث شده تا میزان اختلال اطلاعاتی بیشتر شود. دروغ‌پراکنی دارد از اساس فهم انسان‌ها از حقایق و وقایع تثبیت‌شده را تغییر می‌دهد. میان شمال آفریقا و خاورمیانه هیچ تفاوتی وجود ندارد. هد دو منطقه‌ای نابرابر هستند و میزان توسعه فناوری دیجیتالی در آن‌ها بسته به دول، کسب و کارها و میزان تقاضا متفاوت است. امارات متحده عربی، بحرین و قطر میان کشورهایی هستند که بالاترین میزان تقاضا را دارند. میزان نفوذ گوشی‌های هوشمند و تاثیرگذاری شبکه‌های اجتماعی در این کشورها بسیار بالاتر از برخی بخش‌های ایالات متحده و اروپای شمالی است.

از سوی دیگر، یمن یکی از فقیرترین کشورهای دنیاست و از کم‌ترین میزان نفوذ اینترنت در میان کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا برخوردار است. با اینکه ضریب نفوذ اینترنت در این کشور رو به افزایش است، توسعه شبکه‌های اجتماعی در این کشور با نوسان‌هایی همراه است. استفاده از شبکه‌های اجتماعی نظیر توییتر و فیس‌بوک در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا رو به کاهش است؛ هرچند که عربستان سعودی پنجمین بازار بزرگ برای توییتر محسوب می‌شود و حدود ۳۸ درصد (۱۰ میلیون) از جمعیت این کشور از کاربران فعال توییتر محسوب می‌شوند. پلتفرم‌های جدید ممکن است بیایند و بروند اما نحوه ارتباطات ما به طور جبران‌ناپذیری توسط فناوری دیجیتالی تغییر یافته است. بنابراین چالش‌هایی که این فناوری‌ها با گسترش دروغ‌پراکنی بوجود می‌آورند، قرار نیست به این زودی‌ها از میان برود.

 

کپی شد