همزمان با «روز نسل‌کشی» برگزار شد؛
تظاهرات پناهجویان روهینگیا در اردوگاه بنگلادش
سیدمحمد میرزامحمدزاده
هزاران پناهجوی روهینگیایی دومین سالگرد ورود خود به بنگلادش را با تظاهرات و عبادت گرامی داشتند؛ هدف آنها از این تظاهرات درخواست از میانمار برای اعطای شهروندی و دیگر حقوق ذاتی خود پیش از موافقت برای بازگشت به کشورشان است.
ذکیر حسن، افسر پلیس به خبرگزاری فرانسه گفت که نزدیک به 200 هزار روهینگیایی در این گردهم‌آیی صلح‌آمیز که با حضور نمایندگان سازمان ملل متحد همراه بود، در کمپ کوتوپالونگ در بازار کوگس بنگلادش شرکت داشتند.
کودکان، زنان با پوشش حجاب و مردانی که عبا بر تن داشتند و در بزرگ‌ترین کمپ پناهجویان جهان برای گرامیداشت کشته‌شدگان به گفته خودشان «روز نسل‌کشی» در حال تظاهرات بودند، فریاد می‌زنند: الله اکبر، زنده باد روهینگیا. برخی از آنها پلاکاردها و بنرهایی در دست داشتند که روی آنها نوشته بود: «نباید تکرار شود؛ روز یادبود نسل‌کشی روهینگیا» و یا «شهروندی ما را پس بدهید.»
در 25 اوت 2017 (سوم شهریور 1396) نزدیک به 740 هزار روهینگیای اکثریت مسلمان استان راخین میانمار به بنگلادش گریختند و به 200 هزار مسلمان دیگر حاضر در آنجا پیوستند، چراکه نیروهای مسلح میانمار پس از چند حمله به ایستگاه‌های امنیتی این کشور، سرکوب‌های خشونت‌باری را علیه آنها اعمال کردند. تظاهرات روز یکشنبه به دنبال شکست دومین تلاش دولت میانمار برای بازگرداندن پناهجویان روهینگایی به کشور صورت گرفت؛ هیچ روهینگیایی با شرایط کنونی تمایل به بازگشت به مرزهای این کشور را ندارد. محیب‌الله، یکی از برگزارکنندگان اعتراضات روز یکشنبه، به خبرگزاری اسوشیتدپرس گفت: ما می‌خواهیم به جهان بگوییم که ما خواهان بازگرداندن حقوق خود هستیم، ما شهروندیمان را می‌خواهیم، ما خانه و زمینمان را می‌خواهیم. میانمار کشور ما است و ما روهینگیایی هستیم.
طیبه خاتون، 50 ساله درحالی که اشک‌هایش به روی گونه‌هایش جاری بود، گفت: من به اینجا آمده‌ام چون به دنبال اجرای عدالت برای قاتلان دو پسرم هستم. من همچنان به دنبال عدالت تا آخرین نفسم هستم.
زندگی نیم میلیون روهینگیایی در اردوگاه‌های غیرقابل سکونت
روز یکشنبه، پلیس بنگلادش گفت که آنها با شلیک به دو پناهجو در جریان یک درگیری مسلحانه در اروگاه پناهجویان، آنها را از پای درآوردند؛ چراکه آن دو متهم به کشتن دو مقام حزب حاکم بنگلادش بودند.
نزدیک به نیم میلیون روهینگیایی در اردوگاه‌های غیرقابل سکونت در جنوب شرق بنگلادش زندگی می‌کنند.
استفانی دکر، خبرنگار الجزیره که از کوتوپالونگ، کمپ پناهجویان، گزارش می‌کرد، گفت: مقیاس این کمپ در حد تصور هیچ کس نیست. این اردوگاه جمعیتی اندازه جمعیت اسلام‌آباد یا اسلو دارد. شهری کاملا ساخته شده برای پناهجویان، اما بدون زیرساخت‌های لازم به‌منظور سکونت.
بنگلادش و میانمار در نوامبر سال 2017 (مرداد شهریور 96) با امضای توافق‌نامه‌ای قصد داشتند پناهجویان را طی دو سال به میانمار بازگردانند.
بنگلادش قصد داشت روز پنج‌شنبه هفته گذشته برای دومین‌بار با کمک آژانس پناهجویان سازمان ملل‌متحد بازگرداندن سه هزار و 450 روهینگیایی را آغاز کند؛ پیش‌تر در ماه نوامبر گذشته نیز چنین تلاشی صورت گرفته بود، اما کسی به‌طور داوطلبانه خواستار بازگشت به میانمار نشد.
تظاهرات به دنبال شکست دومین تلاش دولت میانمار برای بازگرداندن پناهجویان روهینگیایی به این کشور صورت گرفت؛ هیچ روهینگیایی با شرایط کنونی تمایل به بازگشت به مرزهای این کشور را ندارد
نور حسین به الجزیره گفت: آنها از ما پرسیدند که آیا قصد بازگشت به میانمار داریم و من گفتم نه. آنها پرسیدند چرا؟ من گفتم که خانه‌های ما را سوزانده‌اند، اعضای خانواده ما مورد تجاوز و قتل قرار گرفته‌اند، به این دلیل است که ما به این کمپ آمده‌ایم؛ چطور می‌توانیم به آنجا بازگردیم در حالی که نمی‌دانیم در آنجا ایمن هستیم یا خیر. محیب الله، رهبر روهینگیایی اعتراضات، گفت که اقلیت‌های بی‌خانمان قصد بازگشت به خانه را دارند، اما به شرطی که شهروندی و امنیتشان تضمین شود و اجازه اسکان در روستای خود را بیابند. دکر گفت که عمده این افراد آنقدر آسیب‌دیده و ترسیده هستند که نمی‌توانند بازگردند.
وی افزود: گزارش‌هایی وجود دارد که اکثر خانه‌های این افراد از سوی مقامات با خاک یکسان شده‌اند و خانه‌های دیگری به جای آنها بنا شده است. پس این افراد قرار است به کجا بازگردند؟ دکر گفت: مسائلی وجود دارند که به آنها پرداخته نشده است و من فکر می‌کنم مردم حق دارند که بگویند این مشکلی بلندمدت برای بنگلادش و کل منطقه است.
اتهام میانمار؛ جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی
بر اساس تحقیقاتی که از سوی سازمان ملل‌متحد انجام شده است، فرماندهان ارشد نظامی میانمار باید برای اتهام نسل‌کشی، جرائم جنگی و جنایت علیه بشریت در جریان سرکوب مسلمانان روهینگیا مورد محاکمه قرار می‌گرفتند. میانمار این اتهامات را از جانب خود رد کرده است.
روز پنج‌شنبه، کمیته حقیقت‌یاب مستقل سازمان ملل‌متحد در میانمار گزارش جدیدی منتشر کرد که مدارکی در مورد تجاوز به زنان روهینگیایی از سوی نیروهای امنیتی میانمار ارائه می‌کرد که نشان می‌داد تجاوزها سیستماتیک بوده و حاکی از قصد میانمار برای نسل‌کشی بوده است. این گزارش می‌گفت که تبعیضی که دولت میانمار علیه روهینگیا در زمان صلح اعمال می‌کرد، منجر به تشدید خشونت‌های جنسی علیه آنها در زمان منازعات شد. سازمان ملل بحران روهینگیا را نمونه کاملی از پاک‌سازی نژادی خواند که دولتی علیه یک جامعه اقلیت اعمال می‌کند. سازمان ملی روهینگیای آراکان (ARNO) واقع در بریتانیا، روز یکشنبه در بیانیه‌ای اعلام کرد که نسل‌کشی روهینگیا آخرین گام به‌منظور تداوم آزار و اذیت و کمپین عمدی ترور، خشونت، قتل و تجاوز به عنف مردمی است که از سال‌ها پیش آغاز شده بود. در ادامه این بیانیه آمده بود: امروز ما یاد و خاطره آن‌هایی که به عنوان قهرمانان شهید شدند را زنده نگه می‌داریم و این یاد برای ما همیشه زنده خواهد ماند. پس از سرکوب گسترده مسلمانان روهینگیایی در سال 2017، کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل‌متحد در گزارش‌های اولیه تأکید کره بود که نظامیان میانمار عامل اصلی نسل‌کشی هدفمند این جمعیت مسلمان هستند و این نظامیان از هیچ جنایت جنگی علیه روهینگیایی‌ها کوتاه نیامده‌اند و بعد از آن بود که ارتش میانمار بدنام‌ترین ارتش جهان نام گرفت.
محیب‌الله، رهبر روهینگیایی اعتراضات، گفت که اقلیت‌های بی‌خانمان قصد بازگشت به خانه را دارند، اما به شرطی که شهروندی و امنیتشان تضمین شود و اجازه اسکان در روستای خود را بیابند
نظامیان میانماری موسوم به تاتمادو در جریان حمله به مسلمانان روهینگیایی متهم به صدها مورد تجاوز به زنان و دختران شدند.
بر اساس گزارش سازمان ملل تاتمادو از سوی شبکه‌ای از شرکت‌های داخلی و خارجی اداره می‌شود و خدمات و پشتیبانی لازم به نیروهای امنیتی را ارائه می‌کند.
دیدگاه تان را بنویسید