رویا تمام شد!

آریا رهنورد

اردوی پیش‌فصل تعدادی از تیم‌های لیگ برتر، رفته رفته در حال آغاز شدن است. استقلال سرمربی جدیدش را معرفی کرده، دنیزلی اولین جلسه تمرینی‌اش را با تیم پشت سر گذاشته، سپاهان یک تیم کامل و قدرتمند برای لیگ نوزدهم بسته اما پرسپولیس هنوز با «علامت سوال» دست و پنجه نرم می‌کند. تیمی که عادت داشت تمرین‌های پیش‌فصل را زودتر از همه رقبا کلید بزند و در بدنسازی به حداکثر فشار برسد و با آماده‌ترین فرم ممکن به استقبال رقابت‌های لیگ برود، حالا در پایان عصر برانکو ایوانکوویچ هنوز نتوانسته جانشین مرد کروات را رسما معرفی کند. یحیی گل‌محمدی، جدی‌ترین گزینه باشگاه به شمار می‌رود و مذاکراتی با این مربی نیز صورت گرفته اما از آن‌جایی که یحیی برای فصل جدید با پدیده مشهد قرارداد دارد، طبیعتا پرسپولیس باید به جای مذاکره با خود او، روی مذاکره با پدیده متمرکز باشد. بدون تردید یحیی یکی از بهترین مربیان حال حاضر فوتبال ایران است اما شرایط کار کردن در تیمی که انتظارها را به شدت بالا برده و حالا هوادارانش فقط با بردن جام راضی می‌شوند، اصلا ساده به نظر نمی‌رسد. حتی با وجود جدایی برانکو، هواداران پرسپولیس هنوز انتظار دارند که تیم‌شان در مسیر موفقیت باقی بماند. هر نتیجه ناامیدکننده‌ای در فصل جدید، آتش انتقادها علیه مدیریت و مربیان جدید را تندتر خواهد کرد تا اوضاع برای قرمزها کاملا پیچیده باشد. در همه روزهای شیرین دوران پروفسور، باشگاه هرگز ایده‌ای برای «آینده» نداشت و به دوران جدایی این مربی فکر نکرد. تاوان انفعال در انتخاب پروژه‌ای برای سپری کردن دوران پسابرانکو، قرار گرفتن پرسپولیس در وضعیتی شبیه بن‌بست است. مالک باشگاه پدیده دائما اصرار دارد که تصمیم پرسپولیس، به معنای غارت تیم او خواهد بود. تیمی که فصل گذشته یکی از بهترین‌های لیگ برتر به شمار می‌رفت. اگر این انتقال ناموفق باشد، هم پرسپولیس، هم یحیی و هم پدیده، به بازنده‌های بزرگ تبدیل خواهند شد.

در بین همه گزینه‌های هدایت پرسپولیس، هواداران باشگاه تنها با «یحیی» کنار می‌آیند. دلیل اصرار مدیران قرمزها برای جذب این مربی نیز در همین نکته نهفته است. علی دایی بارها در تقابل مستقیم با پرسپولیسی‌ها، ثابت کرد که علاقه چندانی به این باشگاه ندارد

به نظر می‌رسد در بین همه گزینه‌های هدایت پرسپولیس، هواداران باشگاه تنها با «یحیی» کنار می‌آیند. دلیل اصرار مدیران قرمزها برای جذب این مربی نیز در همین نکته نهفته است. علی دایی بارها در تقابل مستقیم با پرسپولیسی‌ها، ثابت کرد که علاقه چندانی به این باشگاه ندارد. مشت‌های گره کرده او پس از جدال رفت سرخ‌ها با سایپا در فصل گذشته لیگ برتر، درگیری‌هایش با چند ستاره تیم و البته صحبت‌های عجیب و غریب برادرش در مورد سطح فنی برانکو، موجب شده که طرفداران باشگاه به شدت علیه جذب احتمالی دایی موضع بگیرند و علاقه‌ای به این مربی نشان ندهند. افشین قطبی نیز شرایط نسبتا مشابهی دارد. شاید اگر او پس از قهرمانی در لیگ هفتم، پرسپولیس را در اوج ترک کرده بود، امروز هواداران باشگاه دوباره خواهان جذب این مربی بودند اما افشین در لیگ هشتم، روزهای تلخ و عجیبی را روی نیمکت پرسپولیس گذراند و سپس یک دوره ناموفق را نیز در تیم ملی سپری کرد. آن‌چه در دومین فصل حضور امپراتور روی نیمکت پرسپولیس اتفاق افتاد، محبوبیت افسانه‌ای او را روی سکوهای سرخ به شدت کاهش داد. به جز این چهره‌های شاخص و آشنا، پرسپولیس چند گزینه خارجی را نیز مدنظر قرار داده بود اما به نظر می‌رسد کمبود زمان و البته محدودیت‌های مالی باشگاه، فرصت جذب یک مربی خارجی را به قرمزها نخواهند داد. در واقع به نظر می‌رسد یحیی معقول‌ترین گزینه ممکن باشد اما بدون شک اگر او هم نتواند نتایجی آرمانی روی نیمکت پرسپولیس تصاحب کند، با شعارهای تند و تیز تماشاگرها روبه‌رو خواهد شد. یحیی یک بار به عنوان سرمربی روی نیمکت قرمزها نشست و این تیم را به فینال جام حذفی برد اما شکست در آن مسابقه و البته ماجراهایی که بین او و مهدی مهدوی‌کیا رخ داد، مانع از این شد که همکاری گل‌محمدی با پرسپولیس ادامه داشته باشد. او همیشه قصد داشته به تیم برگردد و آن روزهای نه‌چندان خوشایند را جبران کند اما آیا حالا زمان مناسبی برای عمل به این تصمیم قدیمی است؟

کریم باقری متواضعانه خودش را در حد و اندازه نیمکت پرسپولیس نمی‌داند. این ادعا البته به جز تواضع، نشانی از حقیقت نیز دارد. حالا سوال بزرگ اینجاست که چرا باشگاه در این چند سال، هرگز به فکر نقشه راه در دوران پس از پروفسور نبود؟ چرا یک گزینه ایرانی در کنار برانکو قرار نگرفت که به جز تواضع، عزم و اراده لازم را برای تبدیل شدن به یک سرمربی داشته باشد؟ چرا دانسته‌های پروفسور، به یک مربی باانگیزه داخلی منتقل نشد تا پرسپولیس امروز با تب و تاب به جست‌وجوی مربی‌های دیگر نرود؟ آنها برای چند سال، در خواب شیرین برانکو بودند اما حالا وقت بیدار شدن از این رویا و نزدیک شدن به حقیقت است.