نگاهی به عملکرد رشته‌های تیمی در هانگژو؛ یک طلا و چند حسرت!
نگار رشیدی
بخش مهمی از جذابیت بازی‌های آسیایی، همیشه به رشته‌هایی مربوط می‌شود که شاید مدال‌های کمی داشته باشند اما هیجان زیادی دارند. رشته‌هایی مثل والیبال، بسکتبال و هندبال که معمولا همیشه تصاحب مدال در آنها از لذت زیادی برخوردار است. رشته‌های تیمی ایران در بازی‌های آسیایی فقط و فقط یک طلا به دست آوردند. به جز والیبال که با همه نفرات اصلی در این بازی‌ها حاضر شد و برای ایستادن روی سکوی اول بر سر سهمیه المپیک قمار کرد، در سایر رشته‌های تیمی به موفقیت دلخواه دست پیدا نکردیم؛ موضوعی که بدون شک برای ورزش ایران نگران‌کننده به نظر می‌رسد.
والیبال، یک طلای خطرناک
تنها طلای ایران در رشته‌های توپی بازی‌های آسیایی در والیبال به دست آمد اما حقیقت آن است که بردن این طلا، خودش ریسک بزرگی بود. چراکه تیم ملی باید بلافاصله بعد از این بازی‌ها برای انتخابی المپیک آماده می‌شد. ژاپن با یک تصمیم خوب، تیم اصلی‌اش را به هانگژو نیاورد اما ایران با همه قدرت در بازی‌های آسیایی حاضر شد. نتیجه این اتفاق چه بود؟ استعفای سرمربی تیم ملی تنها مدت کوتاهی بعد از بردن طلای بازی‌های آسیایی!
فوتبال، افتضاح به تمام معنا
تیم ملی امید با وجود استفاده از نفرات زیر 25 سال و دو بازیکن بزرگسال، بدترین عملکرد ممکن را در بازی‌های آسیایی داشت. این تیم پس از صعود از دور گروهی، روبه‌روی تایلند نمایش خوبی نداشت اما به هر حال برنده شد. شکست مقابل هنگ‌کنگ اما یکی از فاجعه‌های بزرگ تاریخ فوتبال ایران به شمار می‌رفت. سپرده شدن این تیم به عنایتی از همان ابتدا نیز اشتباه به نظر می‌رسید و در نهایت فوتبال ایران با وجود تعطیل کردن مسابقه‌های لیگ، حتی به یک برنز از بازی‌های آسیایی دست پیدا نکرد.
بسکتبال، اختلاف دردسرساز
تیم هاکان دمیر تا یک‌چهارم نهایی جام خوب پیش رفت اما با یک اختلاف امتیاز به فیلیپین باخت و نتوانست به نیمه‌نهایی صعود کند. این تیم پس از این شکست، دو بازی بعدی‌اش را برد و تیم پنجم مسابقه‌ها شد اما حقیقت آن است که در بازی‌های آسیایی به تیم پنجم مدال نمی‌دهند. تیم ملی بسکتبال حداقل می‌توانست یک برنز را از بازی‌های آسیایی به دست بیاورد. اگر ایران در نبرد با فیلیپین کمی دقیق‌تر و باهوش‌تر بازی می‌کرد، نیمه‌نهایی و شاید برنز، در مشت این تیم قرار داشت. این فرصت اما به سادگی از دست رفت.
هندبال، تیم ملی گم شده بود
تصور می‌شد تیم ملی هندبال ایران یکی از مدعیان جدی طلای بازی‌های آسیایی است اما در عمل، اتفاق دیگری رخ داد. این تیم در دور اول یک پیروزی، یک تساوی و یک شکست را تجربه کرد و در دور دوم، در هر سه بازی بازنده شد. چهار شکست در 6 بازی و رسیدن به تنها یک پیروزی، اتفاق تلخی برای هندبال ایران بود. این یکی از ضعیف‌ترین عملکردهای هندبال ایران در تاریخ بازی‌های آسیایی به شمار می‌رفت. این تیم اصلا برای چنین تجربه‌ای آماده به نظر نمی‌رسید و شاید بهتر بود به جای آنها، تیم هندبال بانوان به بازی‌ها اعزام شود.
واترپلو، مدالی که با غفلت
از دست رفت
تیم ملی واترپلو خیلی خوب ظاهر شد و تا نیمه‌نهایی هم جلو رفت اما دو شکست متوالی، در نهایت سد راه کسب مدال برای این تیم شد. تیمی که در چهار بازی اولش سه بار برنده شده بود، در نیمه‌نهایی به ژاپن باخت. ژاپن هم سابقه طولانی‌تری در این رشته دارد و هم تیم پرستاره‌تری به نظر می‌رسد. با این حال تیم ملی در رده‌بندی به راحتی می‌توانست قزاقستان را شکست بدهد و حتی با این تیم اختلاف ایجاد کرده بود اما در نهایت، در پنالتی‌ها شکست خورد و به همین سادگی مدال را از دست داد.
کبدی، دیگر قدرت اول نیستیم
کبدی ایران برای مدتی به قدرت اول قاره آسیا تبدیل شده بود. در جاکارتا هم مردان و هم زنان کبدی ایران شاهکار کردند اما این بار در نیمه‌نهایی زنان به شکل عجیب و غیرمنتظره‌ای به پدیده مسابقه‌ها یعنی چین‌تایپه باختیم و فینال مردان را نیز در یک نبرد عجیب و سرشار از اتفاق، به هندوستان واگذار کردیم تا هیچ طلایی در کبدی بازی‌های آسیایی هانگژو به دست نیاوریم. این دوره از بازی‌ها، دوره امیدوارکننده‌ای برای کبدی ایران به شمار نمی‌رفت و لحظه‌های خوبی برای این رشته ورزشی در ایران نساخت.
والیبال ساحلی، تیم دوم بهتر بود!
والیبال ساحلی ایران با دو تیم در این بازی‌ها شرکت کرد. تیم اول ایران خیلی زود حذف شد و نتوانست عرض‌اندام کند اما تیم دوم عملکرد بهتری داشت و تا نیمه‌نهایی نیز در مسابقه‌ها باقی ماند. دو شکست پیاپی در نیمه‌نهایی و رده‌بندی اما موجب شد تیم دو نفره ایران یک مدال دیگر را هم از دست بدهد. شاید این تیم فراتر از حد انتظار ظاهر شد اما یک مدال می‌توانست این روند را کامل کند و در هانگژو، این اتفاق برای والیبال ساحلی ایران رخ نداد.
دیدگاه تان را بنویسید