خوش آمدی؛ ۲۳!

آریا رهنورد

پراکندگی جغرافیایی

استقلال، پرسپولیس، هوادار و پیکان، چهار تیمی هستند که از پایتخت در رقابت‌های فصل جدید لیگ برتر حضور دارند. یعنی 25 درصد لیگ را تیم‌هایی از تهران تشکیل می‌دهند. با وجود سقوط نفت مسجدسلیمان، استان خوزستان همچنان سه تیم در رقابت‌های لیگ برتر دارد. چراکه استقلال خوزستان به لیگ برگشته تا در کنار فولاد و نفت آبادان، نمایندگان این استان در فصل جدید باشند. مثل همیشه اصفهان نیز با سپاهان و ذوب آهن در رقابت‌های لیگ برتر شرکت می‌کند. دو تیمی که البته ترکیب کاملا متفاوتی برای شروع فصل جدید دارند. ملوان از گیلان، نساجی از مازندران، آلومینیوم از اراک، مس و گل‌گهر از استان کرمان، تراکتورسازی از آذربایجان شرقی و شمس‌آذر تازه‌وارد از قزوین، 16 تیم لیگ را تشکیل می‌دهند. اینکه هیچ تیمی از شرق ایران در لیگ برتر حضور ندارد، طبیعتا نکته امیدوارکننده‌ای به نظر نمی‌رسد. این پراکندگی، همه استان‌های فوتبال‌خیز و پراستعداد ایران را نمایندگی نمی‌کند.

یک تیم با امتیاز منفی

اتفاق عجیب فصل جدید، شروع لیگ با امتیازهای منفی شمس‌آذر قزوین خواهد بود. اتفاقی که یکپارچگی جدول مسابقه‌ها را تهدید می‌کند. ماجرا از این قرار است که شمس‌آذر در چند مسابقه فصل گذشته از بازیکن غیرمجاز استفاده کرده و این ماجرا ثابت شده است اما به جای سه به صفر شدن آن بازی‌ها، قرار است تیم قزوینی لیگ را با امتیازهای منفی شروع کند. به نظر می‌رسد این نقشه فدراسیون در مغایرت کامل با قوانین روز دنیای فوتبال باشد. چطور ممکن است تخلف گذشته یک تیم، روی امتیازهای آینده آن اثر  بگذارد؟ به هر حال شمس‌آذر با این اتفاق، از همین حالا یکی از گزینه‌های سقوط به دسته پایین‌تر فوتبال ایران خواهد بود. اتفاقی که حتی سعید دقیقی را در آستانه استعفا از این باشگاه قرار داده است.

این فصل لیگ برتر، با حضور سه مربی خارجی آغاز شده است. ژوزه مورایس و پاکو خمز از فصل قبل در تیم‌های‌شان مانده‌اند و این فصل فقط برای قهرمانی رقابت خواهند کرد. نفر سوم نیز مارینوس اوزیندیس از یونان است که هدایت گل‌گهر سیرجان را بر عهده خواهد داشت

سه خارجی، 13 ایرانی

این فصل لیگ برتر، با حضور سه مربی خارجی آغاز شده است. عددی که در شروع فصل گذشته لیگ برتر نیز دقیقا همین بود. دو نفر از این سه مربی، فصل گذشته نیز در فوتبال ایران حضور داشتند. ژوزه مورایس با سپاهان در یک قدمی قهرمانی لیگ برتر قرار گرفت اما در نهایت جام را از دست داد و به ایستادن روی سکوی دوم بسنده کرد. پاکو خمز نیز تیم جذابی برای تراکتور ساخت و در نهایت سهمیه لیگ قهرمانان آسیا را برای این باشگاه به دست آورد. حالا هر دو نفر، در تیم‌های‌شان مانده‌اند و این فصل فقط برای قهرمانی رقابت خواهند کرد. نفر سوم نیز مارینوس اوزیندیس از یونان است که هدایت گل‌گهر سیرجان را در لیگ بیست و سوم بر عهده خواهد داشت. او اولین مربی خارجی گل‌گهر به شمار می‌رود و همچنین دومین مربی یونانی تاریخ لیگ برتر ایران به حساب می‌آید. مارینوس امیدوار است مثل مورایس و خمز، به یک مربی موفق در فوتبال ایران تبدیل شود.

16 تیم، 15 ورزشگاه

به جز استقلال و پرسپولیس که در یک استادیوم به مصاف رقبای لیگ برتری می‌روند، سایر تیم‌ها استادیوم‌های مجزایی برای فصل جدید دارند. آزادی همچنان بزرگ‌ترین ورزشگاه لیگ به شمار می‌رود و پس از آن نقش جهان اصفهان و یادگار امام تبریز نیز استادیوم‌های بزرگ دیگری هستند که به نظر می‌رسد برای فصل جدید لیگ برتر، کاملا پر از جمعیت خواهند شد. وضعیت ورزشگاه‌های غدیر اهواز و سردار آزادگان قزوین که این فصل به لیگ برتر ملحق شده‌اند نیز زیاد جالب نیست و این استادیوم‌ها استاندارد به نظر نمی‌رسند. اگر ورزشگاه شماره یک رفسنجان برای مس آماده شود، این تیم صاحب یک استادیوم جدید 15 هزار نفری خواهد شد. در غیر این صورت آن‌ها در استادیوم شماره دو شهدای مس، کم‌ظرفیت‌ترین ورزشگاه لیگ برتر را در اختیار خواهند داشت.

خارجی‌ها؛ فقط چهار و نیم درصد

این تنها باشگاه تراکتور است که از همه ظرفیت مهره‌های خارجی برای فصل جدید استفاده کرده و تازه این اتفاق هم با خارجی محسوب شدن لژیونرهای بازگشتی رخ داده است. به نظر می‌رسد نقش خارجی‌ها در رقابت‌های این فصل لیگ برتر بسیار کمرنگ‌تر از گذشته خواهد بود. اساسا تنها درصد بسیار کوچکی از مهره‌های لیگ را نفرات خارجی تشکیل داده‌اند و بعید است این نفرات تاثیر قابل توجهی روی فصل جدید لیگ بگذارند. علاوه بر این، تیم‌ها به شکل اجباری جوان‌تر از گذشته شده‌اند و شاید نسبت به گذشته پدیده‌های بیشتری در فوتبال ایران معرفی شوند.