یک جام هم برای تو!

آریا رهنورد

کافا، جام ناشناخته

کافا در حقیقت تورنمنت قهرمانی آسیای مرکزی است که در سال‌های گذشته سابقه برگزاری در رده‌های جوانان، امید و بانوان را دارد. تا امروز هرگز رقابت‌های کافا در سطح بزرگسالان فوتبال مردان برگزار نشده و این اتفاق برای اولین بار رخ خواهد داد. جالب اینکه یکی از پیشنهاد دهندگان اصلی برگزاری رقابت‌ها در این سطح، فدراسیون فوتبال ایران بوده اما با این حال میزبانی به کشور دیگری رسیده است! به نظر می‌رسد هدف فدراسیون از شرکت در چنین رقابتی در درجه اول، به دست آوردن یک جام قهرمانی باشد. آن‌وقت برای مدت‌ها، فدراسیون پنج ستاره یک ستاره دیگر اضافه می‌کند و امیر قلعه‌نویی از جام بردن تیم ملی با یک مربی ایرانی حرف می‌زند! کافا اما اصلا شباهتی به یک جام معتبر در دنیای فوتبال ندارد و به هیچ وجه از سطح بالایی نیز برخودار نیست.

رقبای کهکشانی!

ایران در دور گروهی کافا، دو حریف بزرگ و کهکشانی(!) دارد و باید روبه‌روی افغانستان و قرقیزستان قرار بگیرد. جالب اینکه سطح بازی‌ها طوری است که حتی نتوانسته‌اند تعداد تیم‌های شرکت کننده در آن را رند کنند تا دو گروه، حداقل تیم‌های یکسانی داشته باشند. نفس برگزاری چنین رقابتی هیچ ایرادی ندارد اما حقیقتا چرا فوتبال ایران باید با همه توان و ابزارش در کافا شرکت کند؟ مگر کره جنوبی و ژاپن با نفرات اصلی به رقابت‌های قهرمانی شرق آسیا می‌روند؟ مگر تیم‌های حاضر در منطقه غرب، رقابت‌های غرب آسیا را جدی می‌گیرند؟ چرا ناگهان یک تورنمنت تشریفاتی آنقدر مهم می‌شود که تیم ملی باید با تک تک ستاره‌هایش در آن شرکت کند؟

به نظر می‌رسد هدف فدراسیون از شرکت در تورنمنت کافا در درجه اول، به دست آوردن یک جام قهرمانی باشد. آن‌وقت برای مدت‌ها، فدراسیون پنج ستاره یک ستاره دیگر اضافه می‌کند و امیر قلعه‌نویی از جام بردن تیم ملی با یک مربی ایرانی حرف می‌زند

بهترین حالت؛ یک رقیب متوسط

جالب اینجاست که کادر فنی تیم ملی از حضور ازبکستان و عمان به عنوان دو قدرت آسیایی در این رقابت‌ها حرف بزند. حالا بماند که این دو تیم هم هیچ شباهتی به قدرت‌های سطح یک آسیایی ندارند و هرگز هم در جام جهانی نبوده‌اند و هیچ‌وقت هم جام ملت‌ها را نبرده‌اند! اصلا به فرض که این دو تیم واقعا قدرت‌های آسیایی باشند، آیا ایران در این تورنمنت با هر دوی آنها روبه‌رو خواهد شد؟ تیم ملی در بهترین حالت فقط با یکی از این دو تیم مسابقه می‌دهد. چراکه تیم‌های اول هر گروه به فینال می‌رسند و تیم‌های دوم نیز بازی رده‌بندی را انجام می‌دهند. ایران با دو برد ساده راهی فینال این جام می‌شود و از بین ازبکستان و عمان نیز یک تیم خودش را به این تورنمنت می‌رساند. یعنی در بهترین حالت ممکن در فینال این رقابت‌ها نهایتا یک حریف متوسط خواهیم داشت. همین و بس! این، همه آورده‌های شرکت در تورنمنت کافا برای فوتبال ایران است.

امیر و تکرار تاریخ

وقتی امیر قلعه‌نویی برای اولین بار سرمربی تیم ملی ایران شد، خیلی‌ها نگران زمان نسبتا کم تیم برای آمادگی تا جام ملت‌های 2007 بودند. ایران در آن مقطع برنامه تدارکاتی بسیار سبکی داشت و همین باعث می‌شد آمار کادر فنی تیم ملی روی کاغذ آمار خوبی به نظر برسد. در واقعیت اما اوضاع طور دیگری بود. چراکه آن تیم هرگز محک نخورد و در نهایت هم در اولین مسابقه حذفی جام ملت‌ها بازنده شد تا خیلی زود به خانه برگردد. تیم امیر قلعه‌نویی زمستان امسال باید در قطر جام ملت‌ها را برگزار کند اما این تیم تا امروز حتی یک حریف فراتر از حریف تمرینی نداشته است. کافا هم که فرصت را برای این تیم مهیا نمی‌کند اما کاش فدراسیونی‌ها به فکر باشند و تصمیم‌های دیگری برای تیم‌ ملی بگیرند. کاش این بار دیگر قلعه‌نویی تعداد بردهایش روی نیمکت تیم ملی را نشمارد. چراکه با وجود رقبایی مثل افغانستان و قرقیزستان، تیم نونهالان ایران نیز می‌تواند به فینال کافا راه پیدا کند. این فرصت‌های از دست رفته برای محک خوردن تیم ملی، بعدها تاثیر خودشان را نشان خواهند داد.

تیمی که نمی‌شناسیم

قلعه‌نویی چه زمانی قرار است 11 بازیکن ثابتش برای جام ملت‌ها را بشناسد؟ همین حالا ترکیب این اردوی او تفاوت‌های زیادی با ترکیب اردوی قبلی دارد. مگر غیر از این است که بازیکنان قدرت واقعی‌شان را در بازی‌ها بزرگ نشان می‌دهند؟ روبه‌روی افغانستان که هر بازیکنی می‌تواند گل بزند و پاس گل بدهد. حیف نیست که ستاره‌هایی مثل آزمون، طارمی و جهانبخش را مقابل این حریف‌ها به زمین می‌فرستید؟ حیف نیست که گلزن بوندس‌لیگا و آقای گل لیگ پرتغال را در چنین موقعیت ساده‌ای در زمین فوتبال قرار می‌دهید؟