استقلال و پرسپولیس، دو قربانی بزرگ؛ ناقوس نابودی!

 آریا طاری

اگر قبلا تصمیم‌های وزارت ورزش به تنهایی تهدیدی علیه دو باشگاه پرطرفدار فوتبال ایران به شمار می‌رفت، حالا تصمیم‌های سازمان خصوصی‌سازی نیز شرایط باشگاه‌ها را تحت تاثیر قرار داده است. اختلاف نظر شدید بین این دو نهاد، کار را برای سرخابی‌ها دشوار کرده و آینده مبهمی برای آنها ساخته است. دو باشگاهی که همچنان به شکل دولتی اداره می‌شوند، همچنان مالکیت مشترک دارند و همچنان دور از احتمال تصاحب مجوز حرفه‌ای کنفدراسیون فوتبال آسیا هستند. دوباشگاهی که از یک سو باید تماشاگر دعوای وزارت-خصوصی‌سازی و از سوی دیگر تماشاگر لیگ قهرمانان آسیا باشند!

قربان‌زاده-سجادی؛ این دعوا تمام‌شدنی نیست

رییس سازمان خصوصی‌سازی این اواخر نقش پررنگی در افشاگری علیه وضعیت مدیریت در فوتبال باشگاهی ایران داشته است. به خصوص در روزهایی که استقلال با پرونده استراماچونی درگیر بود، قربان‌زاده افشاگری‌های مهمی علیه مدیران این باشگاه انجام داد و عملا به عامل اصلی جدایی فتح‌ا...‌زاده از باشگاه تبدیل شد. نقش پررنگ او اما هرگز از سوی وزارت ورزش پذیرفته نشده است. اینکه قربان‌زاده حتی این اواخر به جلسه‌های تمرینی دو تیم رفته و با مدیران دو باشگاه دیدار کرده، موضوعی نیست که با استقبال وزارت ورزش روبه‌رو شود. خود قربان‌زاده در چند مقطع، وزارت ورزش را نیز با انتقادهای تند و تیزی روبه‌رو کرده است. هدف اصلی سازمان خصوصی‌سازی در این مقطع، کاهش اختیارات وزارت در استقلال و پرسپولیس به حساب می‌آید و تا امروز هیچ دولتی با این درخواست موافقت نکرده است. درست از زمانی که نقش قربان‌زاده در ماجرا جدی‌تر شده، وزیر هم تلاش کرده حضور موثرتری در صحنه داشته باشد. نمونه‌اش، تماس تلفنی معروف او برای دادن وام به استقلال و بستن پرونده استراماچونی یا نامه‌اش به ورزشگاه آزادی برای میزبانی از دیدار پرسپولیس است. بررسی سوابق نشان می‌دهد که این دو طرف به هیچ وجه با هم کنار نخواهند آمد. قربان‌زاده از یک طرف، به دو باشگاه نامه زده و خواهان برگزاری مجمع در روز سی‌ام اردیبهشت شده است. وزارت از سوی دیگر این درخواست را رد کرده و تاکید داشته که جلسه مجمع بعد از پایان لیگ و جام حذفی برگزار می‌شود. با این حال سازمان خصوصی‌سازی همچنان روی این زمان تاکید دارد و حتی اطلاعاتی را در این خصوص منتشر کرده است. به نظر می‌رسد اختلاف نظر این دو نهاد به شدت جدی شده و این وضعیت، هرگز تاثیر خوبی روی شرایط سرخابی‌ها نخواهد داشت. این یک نگرانی بزرگ و جدی برای استقلال و پرسپولیس به حساب می‌آید. دو باشگاهی که بدون شک باید به شیوه‌ای متفاوت از این اداره شوند و نقش یک قربانی را برای درگیری بین نهادهای دیگر بازی نکنند.

فروش 51 درصدی، واقعیت یا نمایش؟

مگر چند ماه از زمان انتشار اعلامیه فروش 51 درصدی سهام دو باشگاه نمی‌گذرد؟ پس چرا استقلال و پرسپولیس خریداری ندارند؟ چرا خریداران باشگاه فقط در رسانه‌ها معرفی می‌شوند و در واقعیت خبری از آنها نیست؟ دلیل این ماجرا واضح به نظر می‌رسد. با این شرایطی که سازمان خصوصی‌سازی تعیین کرده، محال است کسی برای خرید دو باشگاه اقدام کند. چرا کسی باید سرمایه‌اش را به خطر بیندازد و همیشه هم با این تهدید روبه‌رو باشد که ممکن است دولت بلافاصله باشگاه را از او پس بگیرد؟ کدام آدم عاقلی برای باشگاهی هزینه می‌کند که در یک سال باید چند صد میلیارد به مربیان و بازیکنانش بدهد اما حتی نمی‌تواند درآمد حق پخش را از تلویزیون بگیرد؟ سازمان خصوصی‌سازی قبل از آن‌که شرایط را برای خصوصی‌شدن فوتبال مهیا کند، اقدام به فروش این دو باشگاه کرده و این اقدام هم مثل همیشه، چیزی به جز یک نمایش نیست. اگر واقعا فوتبال خصوصی‌ می‌خواهید، مساله حق پخش، درآمد بلیت‌فروشی و تبلیغات محیطی را حل کنید. آن‌وقت خواهید دید که جمعیت زیادی برای خرید باشگاه‌ها پیش‌قدم می‌شوند و حتی رقم‌هایی بالاتر از رقم‌های فعلی پیشنهاد می‌دهند. در شرایط فعلی اما هرگز یک خریدار با برنامه بلندمدت برای خرید این دو باشگاه اقدام نخواهد کرد.

لیگ قهرمانان، دور   و   دورتر

اگرچه ظاهرا وزیر ورزش اصرار عجیبی به امیدوار ماندن در مورد سرنوشت آسیایی استقلال و پرسپولیس دارد اما بعید است که این دو باشگاه از شانس چندانی برای باقی ماندن در آسیا برخوردار باشند. حذف استقلال تا حدود زیادی قطعی شده و حذف پرسپولیس نیز محتمل به نظر می‌رسد. این امیدواری‌ها شاید به صورت مقطعی فشار را از روی وزارت بردارند اما اگر حذف هر دو باشگاه اتفاق بیفتد، کارت زرد بعدی و شاید این بار کارت قرمز مجلس به وزیر ورزش اصلا دور از انتظار نباشد. به هر حال وزارت تحت مدیریت حمید سجادی زمان زیادی داشت تا بحث مالکیت مشترک سرخابی‌ها را حل کند و به جدایی آنها از دولت بپردازد اما دست به چنین کاری نزد. در نتیجه حالا دیگر بعید است که شانس زیادی برای ماندن دو تیم وجود داشته باشد. چراکه ای.اف.سی نشان داده در اجرای قوانین، کاملا جدی عمل می‌کند و اصلا دوست ندارد به دیگران اجازه بدهد که قوانین مهم را به راحتی زیر پا بگذارند.