بازگشت کاوه رضایی به لیگ برتر یکی از آن ماجراهای هیجان‌انگیزی بود که می‌توانست تب و تاب رقابت‌های فوتبال باشگاهی در ایران را بالا ببرد. یک اتفاق جذاب که بعد از چند فصل انتظار رخ داد و کاوه که مدتی را در فوتبال اروپا سپری کرده بود، بالاخره تصمیم گرفت دوباره در لیگ ایران به میدان برود.

به نظر می‌رسید جام ‌جهانی یکی از دلایل اصلی چنین تصمیمی باشد. کاوه هم مثل چند لژیونر دیگر به ایران برگشت تا بیشتر مورد توجه سرمربی تیم ملی قرار بگیرد. با این حال اوضاع برای این بازیکن در لیگ اصلا خوب پیش نرفت. رضایی که حتی به جلسه‌های تمرینی استقلال نیز ملحق شده بود، پای میز امضای قرارداد با این تیم ننشست و آنقدر مدیران باشگاه را معطل کرد که سرانجام فهرست آبی‌ها پر شد.

ظاهرا او مشکلی با اقامت بلژیک داشت و به همین خاطر نمی‌توانست در آن مقطع با استقلال قرارداد ببندد. وقتی هم این مشکل پایان رسید، باشگاه دیگر جای خالی نداشت و ارسلان مطهری هم حاضر نبود تیم را ترک کند. در نتیجه کاوه با یک قرارداد عجیب سه‌جانبه به تراکتورسازی ملحق شد تا شاید در نیم‌فصل به استقلال برگردد.

او بخشی از نیم‌فصل اول را در مصدومیت گذراند و از آن مهاجم گلزن همیشگی در تبریز خبری نبود. در تعطیلات نیم‌فصل هم عجیب‌ترین اتفاق ممکن برای این بازیکن رخ داد و او که از تراکتور جدا شده بود، به استقلال برنگشت.

قرارداد عجیب و تا حدودی غیرحرفه‌ای دو باشگاه بر سر کاوه تا مدت‌ها سوژه محافل ورزشی بود.  به هر حال در آن مقطع استقلالی‌ها که خودشان مهاجمان بسیار زیادی داشتند، تصمیم گرفتند به سراغ این بازیکن نروند.

او قراردادش را با تراکتور به صورت یک‌طرفه فسخ کرده بود و همین اتفاق موجب عصبانیت پاکو خمز شد. پاکو اعلام کرد که کاوه دیگر به هیچ وجه در تراکتور جایی ندارد و تا زمانی که او سرمربی تیم است، نمی‌تواند برای باشگاه تبریزی به میدان برود. در نتیجه همه روزهای بعدی برای کاوه رضایی، با دوری از فوتبال سپری شد.

کاوه در چند ماه گذشته خانه‌نشین بوده اما ماجرا برایش در همین نقطه به پایان نمی‌رسد. حالا شنیده می‌شود که باشگاه تراکتور نیز از این بازیکن شکایت کرده و حتی پرونده شکایت را برده است. در نتیجه احتمالا غرامت و محرومیت در انتظار این بازیکن خواهد بود. اتفاقی که می‌تواند کابوس این فصل را برای کاوه تلخ‌تر هم کند.

شاید بهتر بود رضایی به حضور در اروپا ادامه بدهد و به فوتبال ایران برنگردد. اگر هم بازگشتی در کار بود، بهتر این بود که او خیلی زود با استقلال قرارداد امضا کند تا تیم بعدی‌اش در فوتبال ایران مشخص باشد. با این حال این بازیکن به همان روند عجیب ادامه داد تا یک فصل را در سردرگمی مطلق پشت سر بگذارد. او نه‌تنها به هدفش برای بازی در تیم ملی در رقابت‌های جام جهانی نرسید، بلکه در رده باشگاهی نیز ناامیدکننده‌ترین فصل ممکن را سپری کرد. ا

ین بدترین فصل دوران باشگاهی کاوه رضایی به شمار می‌رفت. بازیکنی که با توجه به این اتفاق‌ها بعید است در فصل آینده از باشگاه‌های اروپایی پیشنهادی دریافت کند. شاید بهتر است او هرچه زودتر با یک تیم داخلی قرارداد ببندد و همه چیز را از نقطه صفر کلید بزند.

 

کپی شد