پیشواز فاجعه!
نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی شهریور سال اجاری به میزبانی هانگژو چین برگزار خواهد شد. تورنمنتی بسیار مهم برای آسیایی‌ها که برای هر دوره آن سال‌ها برنامه‌ریزی را در پیش می‌گیرند تا هر بار مدال‌های بیشتری به دست بیاورند و رده خود را ارتقا بدهند. مسیری که به نظر می‌رسد کوچک‌ترین اهمیتی برای ورزش ایران ندارد!
سیدمناف هاشمی، دبیرکل کمیته ملی المپیک که سرپرستی کاروان ورزش ایران در این دوره از بازی‌ها را بر عهده دارد، در فاصله چند ماه مانده تا برگزاری این بازی‌ها در تشریح وضعیت تیم‌های حاضر در المپیک آسیایی اعلام کرد که با نظر کارشناسان و تحلیل‌هایی که صورت گرفته، تعداد مدال‌های ورزش ایران در بازی‌های آسیایی زیر ۲۰ مدال طلا خواهد بود! هاشمی در این باره گفت:«بررسی‌های ما نشان می‌دهد که ورزش ایران سال سختی را در این دوره از بازی‌ها دارد. در شرایطی فعلی نگاه ما باید به جایگاه ششمی و هفتمی باشد اما تلاش‌مان این است که بتوانیم جایگاه پنجم را به خودمان اختصاص دهیم.»
این صحبت‌ها چیزی جز به پیشواز فاجعه رفتن نیست. کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش بیش از چهار سال زمان داشت (با توجه به تعویق یک ساله بازی‌ها) که برای مدال‌آوری در این بازی‌ها برنامه‌ریزی کنند. هاشمی در صحبت‌هایش اشاره کرده که رقبا بیکار ننشسته‌اند و برای ارتقای جایگاه‌شان تلاش کرده‌اند. کاری که دقیقا انتظار می‌رفت ورزش ایران هم انجامش بدهد. اگر فقط به سه دوره اخیر بازی‌ها نگاهی بیندازیم، مسیر رو به نزول کاروان ایران کاملا مشهود است. ایران در بازی‌های 2016 گوانگجو با 20 طلا، 14 نقره و 25 برنز چهارم شد، در بازی‌های 2017 اینچئون با 21 طلا، 18 نقره و 18 برنز به رده پنجم رسید و در بازی‌های 2018 جاکارتا با 20 طلا، 20 نقره و 22 برنز در رده ششم ایستاد. این در حالی است که در جاکارتا چند رشته دست به تاریخ‌سازی زدند و برای نخستین بار موفق به کسب مدال در این بازی‌ها شدند.
بنابراین جای تاسف دارد که در فاصله چند ماه مانده این پیش‌بینی اعلام شود که تعداد طلاها حتی به دوره قبل هم نمی‌رسد. با این حساب با وجود تاکید هاشمی روی برنامه دولت برای حفظ رده ششم و حرکت به سمت کسب رده پنجم بازی‌ها، حتی سخت است که به تکرار رده ششمی امیدوار باشیم. اگر وضعیت برای بازی‌های آسیایی به این شکل است، پس نباید منتظر خبرهای خوبی درباره سهمیه‌های المپیک پاریس و خود این مسابقات هم باشیم. آنچه وضعیت ورزش ایران نشان می‌دهد، نه درجا زدن، که عقبگرد آن هم با سرعت بالا است.
دیدگاه تان را بنویسید