سیدحسین؛ از رکورد تا رکود!

آریا طاری

دوران فوتبال سیدحسین حسینی، رفته رفته در مسیر تبدیل شدن به یک «تراژدی» تمام‌عیار قرار گرفته است. همه می‌دانند که او استعداد تبدیل شدن به یکی از بهترین دروازه‌بان‌های عصر خودش را دارد. همه می‌دانند که او چقدر انعطاف‌پذیر است و برابر شوت‌های سنگین چه واکنش‎های سریع و درخشانی نشان می‌دهد. با این وجود سیدحسین امروز در نقطه‌ای ایستاده که به هیچ وجه نسبتی با پتانسیل واقعی‌اش ندارد. فصل گذشته در روزهایی که هواداران پرسپولیس هنوز درباره بیرو تردید داشتند و از برخی مصاحبه‌های این گلر خشمگین به نظر می‌رسیدند، سیدحسین با عبور از رکوردی که گلر قرمزها به تازگی ثبت کرده بود، بیشترین دقایق متوالی گل نخوردن در لیگ برتر را از آن خودش کرد. او در اوج محبوبیت، به استودیوی برنامه تلویزیونی 90 رفت و از رد پیشنهاد سنگین رقیب سنتی در دوران مدیریت رویانیان گفت تا هواداران تیم آبی پایتخت علاقه‌ بیشتری به این بازیکن پیدا کنند. اگر اوضاع با همین روال ادامه پیدا می‌کرد، حسینی حتی می‌توانست بیرو را کنار بزند و گلر اول تیم ملی شود و پس از حضور ثابت در جام جهانی، به جام ملت‌ها برود و در نهایت با یک پیشنهاد خارجی، فوتبالش را در اروپا دنبال کند. این سناریو اما هرگز برای ستاره استقلال رخ نداد. بیرانوند به جام جهانی رفت، پنالتی رونالدو را گرفت، صاحب مقبولیتی فراتر از همیشه شد، در لیگ قهرمانان آسیا نمایش شگفت‌انگیزی داشت و حتی شایسته انتخاب ‌شدن به عنوان مرد سال فوتبال آسیا بود. سیدحسین حسینی اما در فهرست نهایی جام جهانی و جام ملت‌ها قرار نگرفت و در بیشتر هفته‌های لیگ برتر هجدهم، به نیمکت دوخته شد. او فرصت‌های بزرگی را از دست داد. بیرو در تیم ملی و سیدمهدی رحمتی در استقلال، در نبردهای جداگانه سیدحسین را ناک‌اوت کردند. حسینی به حاشیه رانده شد و سال فاجعه‌باری را پشت سر گذاشت.

گلر دوم آبی‌ها شاید از وینفرد شفر برافروخته باشد اما نباید فراموش کند که مرد آلمانی در بدو ورود به فوتبال ایران برای هفته‌ها به او اعتماد کرد و هیچ توصیه‌ای را برای بازگرداندن رحمتی به ترکیب نپذیرفت

روزهای ناامیدکننده سیدحسین حسینی، درست با محرومیت از دربی برگشت فصل گذشته آغاز شدند. تا پیش از آن اتفاق، او دروازه‌بان شماره یک استقلال بود اما از دست دادن یکی از حساس‌ترین جدال‌های فصل، ضربه بزرگی به این بازیکن زد. سیدحسین نه تنها جایگاهش را برای این نبرد حیثیتی از دست داد، بلکه حتی روحیه‌اش را هم باخت و در لحظه محرومیت، با یکی از هم‌تیمی‌ها نیز درگیر شد. از آن روز به بعد این دروازه‌بان تقریبا هیچ‌وقت نتوانسته از سایه مهدی رحمتی خارج شود. هواداران استقلال حالا دیگر به مصاحبه‌های احساساتی او و تهدیدهایش درباره جدایی از باشگاه عادت کرده‌اند. مصاحبه‌هایی تند که فقط کار این گلر را در باشگاه دشوار و دشوارتر می‌کنند. گلر دوم آبی‌ها شاید از وینفرد شفر برافروخته باشد اما نباید فراموش کند که مرد آلمانی در بدو ورود به فوتبال ایران برای هفته‌ها به او اعتماد کرد و هیچ توصیه‌ای را برای بازگرداندن رحمتی به ترکیب نپذیرفت. وقتی سیدمهدی درون دروازه می‌درخشد و بیشترین کلین‌شیت فصل را به نام خودش ثبت می‌کند، طبیعتا دلیلی وجود ندارد که سرمربی تیم او را در بازی‌های حساس و تعیین‌کننده به بازی نگیرد. حسینی حتی نباید از کارلوس کی‌روش نیز عصبانی باشد. سرمربی تیم ملی بارها ثابت کرده که شیفته فوتبالیست‌‌هایی است که از ثبات فاصله نمی‌گیرند. مسعود شجاعی، احسان حاج‌صفی، پژمان منتظری و دیگر نفرات همیشگی فهرست این مربی، نفراتی آرام و کم‌هیاهو هستند. وقتی سیدحسین در طول فصل تمرکز کافی را ندارد و در اوج به اردوها ملحق نمی‌شود، نباید انتظار داشته باشد که با قلم قرمز مرد پرتغالی از تیم کنار نرود.

بازی دوستانه با فلسطین، آخرین فرصت سیدحسین برای باقی‌ماندن در تیم ملی بود. کی‌روش این بازیکن را آزمایش کرد و آماده بود تا او را انتخاب کند اما اشتباه آشکار او روی تنها گل حریف، شاید آخرین بلیتش را نیز سوزاند. سیدحسین حسینی با جاگیری ناامیدکننده‌اش، تسلیم یک ضربه سر معمولی شد و پیام مهمی را به کادر فنی تیم ملی رساند. شاید در صورت مصدومیت یا محرومیت بیرو در طول جام، نگرانی‌های زیادی در مورد کیفیت عابدزاده و نیازمند شکل بگیرد. سیدحسین اما بازی‌ها را از صفحه تلویزیون دنبال خواهد کرد. او به لحاظ استعداد و توانایی، از دو گلر دیگر تیم شرایطی بهتری دارد اما با رفتارهای خاص و گاهی عجیب در زمین فوتبال، این استعدادها را پوشانده است. حتی با وجود دومین خط خوردن متوالی از تیم ملی، دنیا برای این گلر هنوز به پایان نرسیده است. راه پیشرفت او در رده ملی، ابتدا از سطح باشگاهی می‌گذرد. حسینی باید تکلیف آینده باشگاهی‌اش را روشن کند. اگر قرار است در استقلال بماند، باید دست از مصاحبه کردن بردارد و با همه تمرکز به دنبال جنگیدن بر سر جایگاه ثابت باشد، اگر هم قرار است استقلال را ترک کند، باید به تیمی برود که فرصت فیکس‌ شدن را به صورت تمام و کمال در اختیارش قرار می‌دهد. سیدحسین هنوز به بن‌بست نرسیده اما با این روند، فاصله زیادی با بن‌بست ندارد.