داشتن انگیزه مالی، همیشه یکی از فاکتورهای بسیار مهم برای روحیه دادن به ورزشکاران است. فاکتوری که در کشورهای مختلف بسیار به آن توجه می‌شود و حسرت ورزشکاران ایران را به دنبال دارد. در ایران مسئولان وعده‌های بسیار زیادی به ورزشکاران می‌دهند اما واقعیت پیدا کردن آنها آنقدر کم است که دیگر هیچ وعده و قولی قابل باور نیست. در کوچک‌ترین مثال باید به بحث پاداش‌ها اشاره کرد. ورزشکارانی که در میادین بین‌المللی از جمله المپیک، بازی‌های آسیایی یا مسابقات جهانی روی سکو می‌روند، برای دریافت پاداش‌شان اغلب آنقدر منتظر می‌مانند که دیگر دریافت آن مبالغ سودی برای‌شان ندارد. در این شرایط حالا به نظر نمی‌رسد خبر تفاهم‌نامه کمیته ملی المپیک و شهرداری تهران در زمینه تامین مسکن و اشتغال ورزشکاران مدال‌آور در بازی‌های آسیایی هانگژو و المپیک پاریس، چندان دلگرم‌کننده باشد. اگر این طرح واقعیت داشته باشد، قطعا اتفاق بزرگی برای ورزشکاران ملی‌پوش به حساب می‌آید اما این تفاهم‌نامه فقط امضا شده و هیچ جزئیاتی از آن منتشر نشده تا علامت سوال‌های زیادی پیرامون آن وجود داشته باشد. قهرمانان پیش از این هم تجربه‌های خوبی از چنین تفاهم‌نامه‌هایی نداشته‌اند. به عنوان مثال در المپیک ریو یک شرکت وعده یک جفت کفش طلا به مدال‌آوران المپیک ریو را داد که این وعده در حد یک عکس تبلیغاتی باقی ماند. حالا هم مشخص نیست چه تضمینی وجود دارد که این تفاهم‌نامه به مرحله اجرا برسد. مناف هاشمی دبیرکل کمیته ملی المپیک اعلام کرده که این تفاهم‌نامه می‌تواند انگیزه خوبی در قهرمانان ایجاد کند. حرفی که کاملا درست است اما نه تا زمانی که تضمینی برای اجرایش وجود نداشته باشد.

 

 

 

کپی شد