سی آر اشک!

آریا طاری

 رونالدو، از اشک تا اشک

داستان رونالدو و جام جهانی، با حسرت و اشک به پایان رسید. او در شروع بازی روی نیمکت قرار داشت و دقایقی بعد از شروع نیمه دوم به زمین مسابقه آمد. همه انتظار داشتند که کریس نقش یک قهرمان را بازی کند و تیم را از این برزخ نفرینی عبور بدهد اما در عمل چنین اتفاقی رخ نداد و رونالدو نتوانست تاثیر مثبتی در جریان بازی داشته باشد. او تلاش زیادی کرد که گل تساوی را به ثمر برساند اما موفق به انجام این کار نشد و سرانجام با اشک راهروهای استادیوم را ترک کرد. دیدن اشک‌های کریس خیلی‌ها را یاد اولین حضور او در جام جهانی انداخت. او در جام جهانی 2006 برای اولین بار در این تورنمنت دیده شد و بعد از شکست، ورزشگاه را با چشم‌هایی اشکبار ترک کرد. دوران حضور کریس در جام جهانی بدون قهرمانی به پایان خواهد رسید. این یک حسرت بزرگ در کارنامه بازیکنی است که در رده باشگاهی، همه چیز را برده و فاتح همه جام‌های ممکن شده اما در رده ملی، یک حسرت بزرگ را به دوش می‌کشد. رونالدو هیچ‌وقت نتوانست با پرتغال، قهرمانی جام جهانی را به دست بیاورد.

این یک حسرت بزرگ در کارنامه بازیکنی است که در رده باشگاهی، همه چیز را برده و فاتح همه جام‌های ممکن شده اما در رده ملی، یک حسرت بزرگ را به دوش می‌کشد. رونالدو هیچ‌وقت نتوانست با پرتغال، قهرمانی جام جهانی را به دست بیاورد

بهترین دفاع جام

مراکش بدون تردید بهترین خط دفاعی این جام را در اختیار دارد. آنها در این تورنمنت فقط یک گل دریافت کرده‌اند و آن گل نیز توسط خودشان وارد دروازه خودی شده است. مراکش نه فقط به لحاظ فردی، بلکه از لحاظ دفاع تیمی در این تورنمنت شاهکار بوده است. آنها با روش چهار-یک-چهار-یک روبه‌روی پرتغال ظاهر شدند و همه راه‌های نفوذ این تیم را به خوبی بستند. پرتغال در این نبرد راهی به جز استفاده از پاس‌های قطری نداشت اما مراکشی‌ها حتی این پاس‌ها را نیز به خوبی قطع می‌کردند و بلافاصله ضدحمله را شکل می‌دادند. این تیم روی ضدحمله‌ها نیز صاحب چند بخت فوق‌العاده برای گلزنی شد. اگر مراکش به خوبی از این ضدحمله‌ها استفاده می‌کرد، شاید یک برد وحشتناک را روبه‌روی حریف جشن می‌گرفت و پرتغال را با اختلاف بسیار زیادی شکست می‌داد. همین برد حداقلی اما یک اتفاق بسیار بزرگ برای فوتبال مراکش بود.

پپه و یک حسرت همیشگی

پرتغال در دقایق پایانی این بازی صاحب چند بخت عالی برای گلزنی نیز شد اما همه این موقعیت‌ها را از دست داد. بهترین فرصت این بازی برای گلزنی را پپه داشت که ضربه سر او با اختلاف بسیار کم از کنار دروازه بیرون رفت. این صحنه آنقدر مراکشی‌ها را خوشحال کرد که یکی از مدافعان این تیم بلافاصله به سر پپه بوسه زد و به نوعی مراتب قدردانی‌اش را از او نشان داد! این می‌توانست مهم‌ترین لحظه پپه در لباس تیم ملی باشد اما عملا به آخرین ضربه او به توپ در لباس پرتغال تبدیل شد. یکی از مسن‌ترین مهره‌های این دوره جام جهانی، امیدوار بود بتواند با پرتغال قهرمانی تورنمنت را جشن بگیرد اما این فرصت را از دست داد و در نهایت قطر را با دست‌های خالی ترک کرد. بدون شک مدافع باتجربه فوتبال پرتغال، همیشه این صحنه را به یاد خواهد داشت.

می‌خواهند آرژانتین قهرمان شود!

بعد از پایان بازی، بازیکنان پرتغال به شدت به انتخاب داور آرژانتینی برای این بازی معترض بودند. آنها مدام از این حرف می‌زدند که داوران بازی خواهان حذف پرتغال به عنوان یکی از رقبای جدی آرژانتین هستند. بازیکنان پرتغال در دقایقی از این بازی به شدت به عملکرد داور معترض بودند و گروه داوری را نیز در پایان بازی زیر سوال بردند. اینکه تیم داوری به دنبال قهرمانی کشورشان در جام بوده‌اند، اتهام بزرگی است که شاید با برخورد جدی از سوی فیفا روبه‌رو شود. همزمان با نزدیک شدن جام به روزهای پایانی، اعتراض‌ها علیه قضاوت‌ها در این تورنمنت نیز شدت گرفته است.

یک شگفتی برای ابد

این موفقیت بزرگ، مردم مراکش را از خود بی‌خود کرده اما این ماجرا فقط به مراکشی‌ها مربوط نمی‌شود. این موفقیت تمام قاره آفریقا را به شدت تحت تاثیر قرار داده است. چراکه مراکش حالا تنها تیم قاره آفریقا به حساب می‌آید که توانسته به جمع چهار تیم برتر یک دوره از جام جهانی صعود کند. این برای همیشه در تاریخ ماندگار خواهد شد. آنها یک قفل بزرگ را شکستند و از یک طلسم تاریخی عبور کردند. آنها دست به کاری زدند که برای همیشه در دل تاریخ خواهد ماند.