آخرین مربی زمین!

آریا طاری

انتخاب کارلوس کی‌روش از همان ابتدا نیز یک اشتباه بسیار بزرگ برای تیم ملی ایران بود. این مربی در زمانی انتخاب شد که اساسا زمان کافی برای آماده‌سازی در مسیر شرکت در جام جهانی وجود نداشت.

کی‌روش در مصر و کلمبیا به نتایج ایده‌آلی نرسیده بود و در هر دو کشور نیز برکناری را تجربه کرده بود. او با دو تیم مختلف نتوانسته بود به جام جهانی برسد اما سرمربی تیمی شد که با قدرت خودش را به جام جهانی رسانده بود.

ایران با کی‌روش در جهت اشتباهی قرار گرفت و نتوانست خودش را به خوبی مهیای حضور در جام جهانی کند. بسیاری از تصمیم‌های این سرمربی برای تیم ملی در این دوران ناعادلانه بودند. مثل نیمکت‌نشین کردن ستاره‌هایی مانند شجاع و کنعانی که در دوران انتخابی نقش مهمی در صعود ایران به جام جهانی داشتند. مثل دعوت از 25 بازیکن به جای 26 بازیکن که یک سهمیه مهم را برای فوتبال ایران خالی گذاشت. مثل نبردن فوتبالیست‌های جوان به تورنمنت و رسیدن به جام جهانی بدون حتی یک بازیکن زیر 23 سال. مثل فرصت ندادن به ستاره جوانی مثل ابوالفضل جلالی که تنها چند دقیقه در جام بازی کرد و در همان چند دقیقه استثنایی بود.

تیم ملی در همه دیدارها قربانی نقشه‌های کی‌روش شد. از سیستم اشتباه و اصرار به استفاده از سه دفاع برای اولین بار در تاریخ که آشفتگی محض تیم ملی در مسابقه اول را رقم زد و موجب رقم خوردن بدترین شکست تاریخ ایران در این تورنمنت شد تا سیاست بازی دوم که به جای یک برد بی‌دردسر، کار را به دقایق پایانی کشاند. شاید اگر در جریان این بازی تیم ملی ولز 10 نفره نمی‌شد، تیم ملی هرگز به گل نمی‌رسید.

ایران در این نبرد یکی از ضعیف‌ترین تیم‌های جام را شکست داد اما طوری آن را به حماسه تبدیل کرد که بازیکنان مربی را روی دست به هوا پرتاب کنند! کی‌روش در بازی سوم هم مرتکب اشتباه شد و با احتیاط بیش از حد تیمش را به زمین فرستاد. تصمیمی که موجب شد ایران عملا یک نیمه را از دست بدهد، خیلی دیر به خودش بیاید و با شکست خوردن روبه‌روی آمریکا، نتواند به مرحله بعدی صعود کند. این اتفاق در حالی رخ داد که صعود کردن به دور بعدی، تنها انگیزه جذب کارلوس کی‌روش برای نیمکت ایران به شمار می‌رفت!

فدراسیون فوتبال تصور می‌کند سقف آسمان سوراخ شده و تنها کارلوس کی‌روش از آسمان به زمین آمده است. تجربه جام جهانی اما نشان می‌دهد که این تصور اصلا درست نیست

قرار نیست خودمان را با تیم‌های درجه یک دنیا مقایسه کنیم اما حتی در قیاس با آسیایی‌ها، ما به شدت بازنده بودیم. ایران در جام بهتر کار کرد یا ژاپن که در دور گروهی دو قهرمان جهان را شکست داد و علاوه بر اسپانیا، آلمان را هم برد تا به عنوان صدرنشین به مرحله بعدی برود؟

ایران بهتر کار کرد یا کره جنوبی که پرتغال را با رونالدو شکست داد و از یک گروه جهنمی راهش را به مرحله بعدی هموار کرد؟ ایران بهتر کار کرد یا استرالیا که بعد از شکست در دیدار اول، هم تونس را برد و هم دانمارک را کنار زد تا یک صعود تاریخی به مرحله بعدی را تجربه کند و 90 دقیقه در یک بازی نزدیک در دور حذفی با آرژانتین بجنگد و تمام کشور را در سربلندی فرو ببرد؟ ایران بهتر کار کرد یا عربستان که در این تورنمنت آرژانتین را شکست داد و یک برد تاریخی به دست آورد و سرشار از غرور شد؟ حتی در قیاس با سایر آسیایی‌ها، ایران در این جام بسیار ضعیف بود.

تمدید قرارداد کی‌روش و ادامه این روند، بدون شک فضا را برای تحقیر شدن ایران در جام ملت‌های آسیا فراهم خواهد آورد. تورنمنتی که سال آینده در قطر برگزار خواهد شد.

فدراسیون فوتبال تصور می‌کند سقف آسمان سوراخ شده و تنها کارلوس کی‌روش از آسمان به زمین آمده است.

تجربه جام جهانی اما نشان می‌دهد که این تصور اصلا درست نیست. فدراسیون اگر صلاح فوتبال را می‌خواهد، باید به دنبال یک مربی جدید و یک پروژه جاه‌طلبانه برای فوتبال ایران باشد. در غیر این صورت اما بهتر است آنها با رفع مسئولیت همیشگی‌شان، به سراغ همان کارهای آشنا بروند و با کی‌روش ادامه بدهند.

تا امروز بسیاری از تصمیم‌ها در فدراسیون از سر رفع تکلیف گرفته شده و این روند در آینده نیز ادامه پیدا خواهد کرد. با ماندن کی‌روش و ادامه این مسیر، در جام ملت‌ها نیز امیدی به این تیم ترسو نخواهد بود.