لیگ کاغذی!

آخرین بار کدام بازیکن لیگ برتری را در حال جشن گرفتن یک گل دیده‌اید؟ آخرین بار کدام مربی را دیده‌اید که یک برد را با همه وجود جشن می‌گیرد؟ لیگ برتر، وارد دورانی خاص و تاریخی شده است. دورانی که هیچ‌کس در آن خوشحال به نظر نمی‌رسد. فلسفه برگزاری لیگ در چنین شرایطی چیست؟ آیا غیر از این است که ما لیگ برتر را برگزار می‌کنیم که بعدها در تقویم دچار مشکل نشویم؟ این تنها دلیل تعطیل ‌نشدن لیگ برتر است اما بدون شک، تک‌تک باشگاه‌ها حاضر هستند بعدها لیگ فشرده‌تری را پشت سر بگذارند و به جای آن، این روزها را دور از فوتبال سپری کنند. فوتبال بدون تماشاگرها، معنای همیشگی‌‎اش را از دست می‌دهد. فوتبال در حضور سکوهای خالی، سرد و دلگیر است و هیچ جذابیتی ندارد. چه چیزی این ورزش را متمایز می‌کند؟ پیوستگی همیشگی‌اش با مردم. تا زمانی که حال همه مردم خوب نباشد، برگزاری فوتبال نیز به هیچ وجه هیجان‌انگیز نخواهد بود. جواد نکونام یکی از اولین مربیان لیگ برتر بوده که به این ماجرا واکنش نشان داده است. نکو خواهان تعطیلی لیگ شده و از سازمان لیگ درخواست کرده این زمان را در اختیار تیم ملی قرار بدهد. فوتبال باشگاهی هم باید بعد از جام جهانی و زمانی برگردد که حال همه بهتر است. با این حال بعید به نظر می‌رسد سازمان لیگ به دنبال اجرای چنین تصمیمی باشد. آنها بارها نشان داده‌اند که از برگزاری بازی در استادیوم خالی استقبال می‌کنند. چراکه این ماجرا، مسئولیت‌های‌شان را به حداقل می‌رساند. درست همان‌‎طور که حتی مدت‌ها بعد از فروکش کردن بحران کرونا، سکوهای لیگ برتر ایران خالی بود.

لیگ برتر بیست و دوم، برای همیشه به عنوان یکی از متفاوت‌ترین فصل‌های فوتبال ایران به یاد آورده خواهد شد. این شاید اولین فصل تاریخ فوتبال ایران باشد که گلزنانش کوچک‌ترین علاقه‌ای به جشن گرفتن گل‌های‌شان ندارند. این شاید اولین فصل تاریخ فوتبال ایران باشد که مربیانش، دیگر به ظاهرشان اهمیتی نمی‌دهند و کم‌رمق‌تر از همیشه روی نیمکت می‌نشینند. برگزاری لیگ در چنین شرایطی، چیزی به جز اصرار به یک اشتباه بزرگ نیست. چراکه دیگر حتی در شبکه‌های اجتماعی، هیچ‌کس به نبردهای همیشگی و کری‌های قدیمی اهمیت نمی‌دهد. فوتبال حالا مهم‌ترین «مساله» ایران نیست و حتی در بین مساله‌های متوسط‌تر نیز جایی ندارد. تیم‌ها نیز بدون تماشاگران‌شان، تنهاتر از همیشه به نظر می‌رسند و اصلا دوست ندارند که در این جو سکوت‌آلود، به میدان بروند. شاید اگر بازی در لیگ برتر اختیاری بود، خیلی از تیم‌ها و بسیاری از ستاره‌ها در این هفته‌ها قدم به زمین مسابقه نمی‌گذاشتند. شاید اگر بازی در لیگ برتر اختیاری بود، این روزها در هیچ ورزشگاهی هیچ مسابقه‌ای برگزار نمی‌شد. تنها یک هفته دیگر به برگزاری لیگ برتر تا قبل از شروع اردوهای تیم ملی باقی مانده و لیگ بعد از هفته یازدهم، وارد تعطیلات خواهد شد. تعطیلاتی که این بار هیچ‌کس را ناراحت و دلتنگ بازی‌های باشگاهی نمی‌کند. این لیگ عملا از مدتی قبل تعطیل شده است. هرچند که برای پر کردن کاغذها و کامل شدن تقویم سازمان لیگ، تیم‌ها در هر شرایطی روبه‌روی هم قرار می‌گیرند!