نصف جهان، تمام هیجان!

آریا طاری

شاید کمی طول کشید تا سپاهان و پرسپولیس، از «محافظه‌کاری» فاصله بگیرند و با نمایش‌شان در زمین، تماشاگرها را به وجد بیاورند. با این وجود هیچ‌کس نمی‌توانست از تماشای این مسابقه، پشیمان باشد. بدون تردید این نبرد، جذابیت بازی رفت فصل گذشته دو تیم را نداشت اما دلیل آن، کاملا واضح به نظر می‌رسید. در بازی رفت فصل قبل در نقش‌جهان، حساسیت چندانی بین دو تیم شکل نگرفته بود و پسران برانکو و کرانچار، تنها برای فوتبال بازی کردن در زمین حاضر شدند اما این بار ماجرا کاملا متفاوت به نظر می‌رسید و هر دو تیم برای یک جنگ تمام‌عیار روی زمین چمن قدم گذاشتند. دو تیم در نیمه اول، موقعیت چندانی خلق نکردند. به نظر می‌رسید بازیکنان هر دو گروه، تحت‌ تاثیر حساسیت فزاینده جدال هستند و قصد ندارند دست به ریسک بزرگی در زمین بزنند. جو نقش‌جهان نیز با انبوهی از نارنجک‌های دستی و تجهیزات دودزا، اوضاع را برای هر دو تیم ترسناک‌تر کرده بود. در نیمه دوم اما شرایط کمی تغییر کرد. پرسپولیسی‌ها جلو کشیدند و سپاهانی‌ها در چند نوبت تلاش کردند تا پاسخ این حمله‌ها را با ضدحملاتی خطرناک بدهند. سرانجام خروج نه‌چندان ایده‌آل علیرضا بیرانوند از دروازه پرسپولیس، فضا را برای شوت‌زنی عزت‌ا... پورقاز فراهم کرد و این مدافع با یک شلیک کشنده، یکی از تماشایی‌ترین گل‌های تمام فصل را به ثمر رساند تا نقش جهان را در مرز انفجار قرار بدهد. بعد از این شوک بزرگ و البته تماشایی برای تیم برانکو، همه چیز برای پیروزی سپاهان مهیا به نظر می‌رسید اما قرمزها حاضر نبودند که برای حریف پرچم سفید تکان بدهند. پرسپولیس چند بار در محوطه جریمه تیم میزبان حاضر شد و یک بار حتی توپ را تا نزدیکی خط دروازه برد اما پیام نیازمند، اجازه نداد که آنها در جریان بازی به گل دست پیدا کنند. یک تصمیم بحث‌برانگیز از سوی فغانی برای اعلام پنالتی به سود پرسپولیس، بارقه‌ای از امید را برای سرخپوشان زنده کرد و سرانجام این علی علیپور بود که دومین و آخرین گل جدال نقش جهان را به ثمر رساند. این گل زمانی جنجال‌برانگیز شد که علی علیپور تصمیم گرفت به جای جشن گرفتن آن، توپ را از روی خط دروازه سپاهان بردارد و آن را به میان میدان ببرد. این ژست برای ستاره‌های حریف خوشایند نبود و درگیری‌های سریالی درست از همین نقطه کلید خورد. دقایقی بعد نیز داور به صورت همزمان هر بازیکن از یک تیم را با کارت قرمز به بیرون زمین هدایت کرد.

 پرسپولیس چند بار در محوطه جریمه تیم میزبان حاضر شد و یک بار حتی توپ را تا نزدیکی خط دروازه برد اما پیام نیازمند، اجازه نداد که آنها در جریان بازی به گل دست پیدا کنند

بدون تردید اگر ضربه مهار نشدنی عزت پورقاز کمی زودتر توپ را به تور دروازه پرسپولیس می‌رساند، دقایق نفس‌گیر و هیجان‌انگیز مسابقه نیز زودتر شروع می‌شدند. این بازی با وجود همه جذابیت‌هایش به «جسارت» بیشتر یکی از تیم‌ها نیاز داشت و این جسور بودن بعد از خوردن گل، در پرسپولیس ظاهر شد. تعدد پاس‌های اشتباه در زمین، اجازه نداد که دو تیم موقعیت‌های چندانی خلق کنند اما‌ نباید فراموش کرد که سطح سپاهان و پرسپولیس کاملا «نزدیک» بود و این موضوع نقش مهمی در گره خوردن مسابقه برای دقایقی ایفا کرد. تیم برانکو در دقایق بیشتری مالکیت توپ را در اختیار داشت و موقعیت‌های بیشتری نیز به وجود آورد اما تیم قلعه‌نویی نیز به خوبی روی هدفش متمرکز بود و نقشه‌هایش برای ضربه زدن به تیم مهمان را در زمین اجرا می‌کرد. درست بعد از زدن گل اول، آنها صاحب موقعیت فوق‌العاده‌ای شدند که گل دوم‌شان را به همراه داشت اما این گل در منطقه آفساید به ثمر رسیده بود. اگر کی‌روش استنلی کمی عقب‌تر می‌ایستاد و سانتر بهتری نیز برای او فرستاده می‌شد، این بازیکن بالاخره می‌توانست برای اولین بار از چنگ سیدجلال و شجاع فرار کند و تیر خلاص را به حریف بزند.

دوئل نقش‌جهان همه چیز داشت. از گل‌ تماشایی تا تصمیم بحث‌برانگیز داوری، از دریبل‌های جذاب تا خطاهای خشن و از پاسکاری‌های دیدنی تا درگیری و کارت قرمز. این مسابقه پرحرارت و سرگرم‌کننده، تنها یکی از جدال‌های بزرگ لیگی بود که این فصل به کانون هیجان و جذابیت تبدیل شده است. در ادامه این فصل، جدال‌های تماشایی دیگری نیز از راه خواهند رسید. نبردهایی که هر کدام‌شان می‌توانند به اندازه بازی اصفهان، پرماجرا باشند. جنگ ژنرال و پروفسور نیز هنوز تمام نشده و آنها در موقعیت‌های دیگری از همین فصل، دوباره روبه‌روی هم قرار خواهند گرفت تا حساب‌های باقی‌مانده را با هم صاف کنند.