خیلی دور، خیلی نزدیک!

تیم ملی والیبال ایران در یک مسابقه حساس و نزدیک، نتیجه را به لهستان واگذار کرد تا جایی در نیمه نهایی لیگ ملت‌ها نداشته باشد. همه آن‌ها که قدرت والیبال لهستان را می‌شناختند، انتظار یک مسابقه بسیار سخت برای ایران را داشتند اما شاگردان عطایی عملکرد بسیار خوبی را در این نبرد به نمایش گذاشتند و حتی تا یک قدمی شکست حریف نیز جلو رفتند. با این حال این نمایش خوب در نهایت به صعود منجر نشد. حالا این تیم باید خودش را برای پایان تابستان و رقابت‌های جهانی آماده کند.

انتظارها برای تماشای اولین نمایش ایران روبروی لهستان در دور حذفی لیگ ملت‌ها بالاخره به پایان رسید و پسران بهروز عطایی در بلونیا روبروی این حریف قرار گرفتند. نکته جالب در مورد این مسابقه، جو کاملا ایرانی سالن برگزاری آن بود و نکته منفی هم، نحوه پخش بازی در تلویزیون ایران که عملا هواداران والیبال را به شدت عصبانی کرد. نوع گزارش بازی در شبکه سه هم مثل همیشه خالی از لذت و هیجان به نظر می‌رسید و همانند سابق، گزارشگرها نتوانسته بودند خودشان را به سطح واقعی والیبال در ایران برسانند. ایران مسابقه را کمی نگران‌کننده شروع کرد و نتوانست در اولین ست، انتظارها را برآورده کند. در ست دوم هم لهستانی‌ها برای لحظاتی فاصله ایجاد کردند تا در مسیر یک برد بی‌دردسر قرار بگیرند اما ایران به موقع به بازی برگشت و با یک نمایش آرمانی، همه چیز را به تساوی کشاند. لهستان در ست سوم به راحتی برنده شد اما در ست بعدی، ضربه بسیارسختی از ایران خورد. آن‌ها اصلا انتظار شکست روبروی تیم ملی با چنین نتیجه وحشتناکی را نداشتند. با این حال در پنجمین ست، ورق دوباره به نفع این تیم برگشت. آن‌ها به کمک تجربه‌ای که داشتند، توانستند خیلی زود در این ست فاصله ایجاد کنند و به تیم ملی فرصت نفس‌کشیدن ندهند. همین اتفاق در نهایت برتری آن‌ها و صعودشان به نیمه نهایی را رقم زد. ایران در این مسابقه حملات موفق‌ بیشتری از لهستان داشت اما 10 دفاع روی تور لهستانی‌ها روبروی 7 دفاع ایران، برای آن‌ها برتری ایجاد کرد. هر دو تیم نیز موفق شدند 7 امتیاز سرویس به دست بیاورند. به دست آوردن این تعداد امتیاز از روی سرویس روبروی ابرقدرتی مثل لهستان، فراموش‌نشدنی به نظر می‌رسد. امین قاسمی‌نژاد با 22 امتیاز، امتیازآورترین بازیکن این نبرد به حساب می‌آمد. میلاد عبادی‌پور با 17 و اسنفندیار با 14 امتیاز نیز شب بسیار خوبی را روبروی این حریف قدرتمند پشت سر گذاشتند.

 بدون تردید نمایش تیم ملی والیبال ایران روبروی لهستان، تحسین‌برانگیز به نظر می‌رسید. این ستاره‌های جوان هر چه در توان داشتند را در میدان خرج کردند و حتی می‌توانستند این حریف را به زانو دربیاورند. ایران با این بازی دوباره به همه نشان داد که بهترین تیم بسکتبال در قاره آسیا به شمار می‌رود. با این وجود بهتر است حداقل برای این نسل تازه و پرامید، به سراغ عبارتی تکراری مثل «چیزی از ارزش‌های‌مان کم نشد» نرویم. این جمله‌ای بود که بعد از هر شکست نسل قبلی، مدام تکرار می‌شد. مجریان تلویزیونی هنوز هم با لبخند به باخت‌ها واکنش نشان می‌دهند و باور دارند که پسران والیبال در هر شرایطی سزاوار تشویق هستند اما نباید اهمیت برد را در ذهن این والیبالیست‌ها کوچک کرد. ایران روبروی لهستان خوب بود اما خوب بودن برای رسیدن به برد کافی به نظر نمی‌رسد. ایران روبروی لهستان دو ست فوق‌العاده داشت اما حتی دو ست فوق‌العاده هم برای رسیدن به موفقیت کافی نیست. جاودانگی با رفتن روی سکوها و کسب مدال اتفاق می‌افتند. تجربه‌ای که هرگز برای نسل قبلی والیبال ایران رخ نداد و حالا شاید برای این پسران جوان رقم بخورد. برای رسیدن به چنین جایگاهی، تک تک این نفرات باید حریص رسیدن به موفقیت‌های بزرگ‌تر باشند. آن‌ها نباید بعد از هیچ شکستی لبخند بزنند و به کم‌نشدن چیزی از ارزش‌ها فکر کنند. آن‌ها نباید به این کلیشه عجیب فکر کنند که والیبال ایران زمانی آرزوی بردن یک ست از ژاپن را داشته است. همه این نفرات باید سقف آرزوهای بلندی برای خودشان داشته باشند.

شکست روبروی لهستان برای والیبال ایران، یادآور شکست دردناک نسل قبل روبروی ایتالیا با هدایت حسین معدنی در رقابت‌های جهانی بود. آن تیم جوان بعد از یک نمایش خوب، مسابقه را واگذار کرد اما همان شکست موجب شد که تیم آرام آرام در مسیر ساخته شدن قرار بگیرد. بعد از آن بود که ولاسکو به والیبال ایران آمد و کارهای بزرگی با آن نسل جوان انجام داد. حالا تا مسابقات جهانی زمان زیادی باقی نمانده و عطایی نیز بعد از تلاش قابل تقدیر و دستاورد قابل توجه، به کار در تیم ملی ادامه می‌دهد اما ایران بعد از رقابت‌های جهانی، می‌تواند به سراغ یک مربی بزرگ و نسل‌ساز در قواره‌های ولاسکو برود. کسی که بتواند این تیم را به طرف سکوهای جهانی و خوش‌رنگ‌ترین مدال‌های والیبال دنیا هدایت کند.